#اندر_حکایت_سلبریتی_های_وطن!!! باید اعتراف نمود که بحران شخصیت، بد دردی است و #خودتحقیری و خودکم بینی از لوازم آن است. #مغرور_در_داخل و #مغلوب_در_خارج را می توان حال و روز امروز سلبریتی های دربحران کشور عزیزمان نامید. بخوانید و تامل نمایید درباره افرادی که قرار بود #شاخص باشند ولی از شخصیت هم دور افتادند و بنوعی شخصیت زده شدند....👇👇👇 🖊محمد حسین ساعی رئیس دانشگاه سوره درمورد هک صفحه‌ی ایستاگرام مجری شبکه منوتو نوشت: 🔹خبری آمد که صفحه یک مجری زرد درجه سوم یک شبکه لندنی که بعد از حدود ده سال هنوز منابع مالی چند ده میلیون پوندی خود را در بریتانیای مدعی شفافیت(!) و مبارزه با پول‌شویی(!) روشن نکرده، هک شده است. 🔹اینکه اصل ماجرا واقعی است یا کلک جدید خود این مارهای سمی خوش خط و خال، برای فشار روانی به فعالان صنایع فرهنگی ایران، موضوع بحث من نیست. موضوع بحث من احساس ذلت و خودکوچک‌بینی‌ای است که سلبریتی های درجه یک ایرانی در برابر یک مأمور رسانه‌ای درجه سوم یک شبکه تلویزیونی وابسته به دستگاه‌های جاسوسی دشمن ایران دارند. این احساس ضعف، تواضع و کرنش روانی در برابر چنان فرد غیرمهمی، که او را در جایگاه محل درد دل و سنگ صبور این افراد درآورده است، برای من دردآور بود. 🔹یادم هست امام خمینی که خود در مبارزه بی‌امانی با شاه دوم پهلوی بود، در سخنی از اینکه چرا رسانه‌های آمریکایی عکسی منتشر کرده بودند تا شاه ایران در نسبت تحقیرآمیزی با رئیس جمهور آمریکا قرار بگیرد، انتقاد شدیدی کردند؛ الان من هم شبیه همین احساس را دارم. 🔹دکتر شریعتی در یکی از کتاب‌های خود می‌نویسد، از پنجره کلاس دانشگاه پاریس که در آن درس می‌خواندم یک گدای فرانسوی پیدا بود؛ استاد فرانسوی در حین درس گفت به این گدای فرانسوی نگاه بد نکنید، این اگر در آسیا یا آفریقا بود می‌توانست یک کشور را اداره کند یا حداقل مدیر مدیر یک شرکت بزرگ باشد! 🔹از مرحوم مددپور، بر همین سیاق، شنیدم که در تبیین مفهوم غربزدگی، به مثابه یک بیماری ذهنی و فرهنگی، می‌گفت بعضی‌ها در ایران هستند که گدایی در پاریس را به ریاست در ایران ترجیح می‌دهند. 🔹متاسفانه در همه سال‌های بعد از مشروطه تا انقلاب اسلامی، این تفکر نقش پررنگی در اداره کشور و فرهنگ‌سازی در محیط‌های روشنفکری و هنری داشته است؛ و تا این غربزدگی و خود کوچک‌انگاری فرهنگی در افراد فرهنگ‌ساز ایرانی دیده شود، به جایگاه واقعی خود نمی‌رسیم.