‌ و عاقبت روزِ واقعه... روزی به وسعتِ عاشورا... "همه ی روزها عاشورا و همه ی زمینها کربلاست" و چه گذشت در سرزمینِ نینوا... خورشید بود و تابید بر لب های خشکِ آل پیغمبر؛ و روی ابرها را از صدها فرسخ ندید... تابید و تابید ؛ گویی سوزنده تر از هر زمان و همیشه! و باران که سهمش آن روز ؛ نباریدن بود! کس غیرِ خدا چه می داند که دقیقاً چه گذشت در آن صحرای پر بلا... در آن بارانِ خنجر و زخم... در برابرِ بهترین های خلقِ خدا... چه کردند باِ دستانِ گره گشا و چشمهای دریایی حضرتِ ماه... با گلوی شش ماههْ علیِ اصغر... با قامتِ جوانِ علی اکبر؛ آن شبهِ پیغمبر... چه آمد به روی هفتاد و دو جان فشانِ راهِ حضرتِ ارباب... به روی حضرتِ سردار ؛ که عاقبتِ داستانش ختمِ به "سر" شد! و که خبر داشت از دلِ زینب! که می دانست غیرِ آن مونسِ جآنِ ،غیر از حضرتِ برادر،که غروبِ عاشورا ؛ آغازِ همه ی غریبگی هاست... وای بر بنی امیه،بر یزید و یزیدیان و بر ظلم... و اینک اسارتی جگرسوز... وای بر اسارت!! چه کسی ست که نداند؟ برای زخم های جانسوزِ زینب ؛ هیچ مرهمی"حسین" نمی شود!! #فاطمه_پنبه_کار