اقبال اولين مرحله شكوفايى خودى را منوط‍‌ به اطاعت و بندگى مى‌داند. از نظر وى انسان غيرعابد نمى‌تواند يك فرد خودشناسى باشد. زيرا خودِ انسانى در قِبال امور عبادى عكس‌العمل‌هاى گوناگونى از خود نشان مى‌دهد. بسيارى از اعمال عبادى در ابتداء موافق طبع آدمى نمى‌افتد. طبيعت انسان راحت‌طلبى و تن‌پرورى است كه با سحرخيزى و گرسنگى نمى‌سازد. اما براى تربيت و شكوفايى خودى ما بايد تن به پرستش داده و بعضى از رياضت‌هاى عبادى را قبول كنيم. بدين جهت به اين قبيل اعمال تكليف نيز گفته شده است. تكليف يعنى عمل سخت، مكلّف كسى است كه انجام كارهاى سخت بر عهده اوست. اما از آنجا كه به گفته قرآن كريم. ✨فَاِنَّ‌ مَعَ‌ الْعُسْرِ يُسْراً✨ حقيقتاً با هر سختى، آسانى همراه است. تحمل اين سختى‌ها به همراه خود آسانى‌هايى دارد. اقبال مى‌گويد: انسان در اين مرحله بايد از شتر درس بگيرد كه چگونه براى رسيدن به مقصد با رضايت كامل زير بار رفته و آن را به منزل مى‌رساند. ما نيز نفس خويش را همانند شتر بايد رام كرده و به زير بار فرائض ببريم. خدمت و محنت شعار اشتر است صبر و استقلال کار اشتر است گام او در راه کم غوغا ستی کاروان را زورق صحرا ستی نقش پایش قسمت هر بیشه ئی کم خور و کم خواب و محنت پیشه ئی مست زیر بار محمل می رود پای کوبان سوی منزل می رود سر خوش از کیفیت رفتار خویش در سفر صابر تر از اسوار خویش تو هم از بار فرائض سر متاب بر خوری از «عنده حسن المآب» در اطاعت کوش ای غفلت شعار می شود از جبر پیدا اختیار ناکس از فرمان پذیری کس شود آتش ار باشد ز طغیان خس شود هر که تسخیر مه و پروین کند خویش را زنجیری آئین کند باد را زندان گل خوشبو کند قید بو را نافه ی آهو کند می زند اختر سوی منزل قدم پیش آئینی سر تسلیم خم سبزه بر دین نمو روئیده است پایمال از ترک آن گردیده است لاله پیهم سوختن قانون او بر جهد اندر رگ او خون او قطره ها دریاست از آئین وصل ذره ها صحراست از آئین وصل باطن هر شی ز آئینی قوی تو چرا غافل ازین سامان روی باز ای آزاد دستور قدیم زینت پا کن همان زنجیر سیم شکوه سنج سختی آئین مشو از حدود مصطفی بیرون مرو اقبال لاهوری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

از سولون پرسیدند: چه چیزی برای انسان سخت تر است؟ گفت: سخن نگفتن از چیزی که به حال او فایده ای ندارد... کشکول شيخ بهایی کانال تماشاگه راز💐

اکنون "اشتها و شوق" حاصل كن تا صورت بین نباشی و در کون و مکان همه "معشوق" بینی... فیه ما فیه🍃 https://eitaa.com/TAMASHAGAH

دراین گوشه هستی رهایم ساختی آنگه جهان را وطنم ساختی 🍀🍀🍀

⭐️ ای دل غم این جهان فرسوده مخور بیهوده نه ای؛ غمان بیهوده مخور چون بوده گذشت و نیست نابوده پدید خوش باش، غم بوده و نابوده مخور ⭐️ حکیم خیام نیشابوری https://eitaa.com/TAMASHAGAH

‍ ‍ ‍ چون پروانه به حوالیِ سُرادقاتِ اشعهٔ شمعِ جلال رسید یکی شعله را به حاجبیِ پروانه فرستادند چون پروانه حاجب را بدید دیگرش به خود،پروا نبود دست در گردن حاجب آورد تا در نگریست پر و بال وی را نبود چون آن پر و بال مجازیِ فانی درباخت، حاجبِ شعله که زبانِ شمع بود، از زبانهٔ شمع، او را پر و بال حقیقیِ باقی کرامت کرد تا در فضایِ هوایِ هویتِ شمع طیرانی کرد و مرغ دوگانگی را خون بیگانگی بر آستانِ یگانگی بریخت و از هستی خویش، در هستیِ شمع گریخت و هم خوف دوزخ،هم امید بهشت برانداخت این هفت سپهر، در نوشتیم آخر وز دوزخ و فردوس گذشتیم آخر هم شد فدای تو، ماییِ ما وی دوست، تو ما و ما تو گشتیم آخر این صفت طایفه ای است که پیش از مرگِ صورتی به مرگ حقیقی بمرده اند و حق تعالی ایشان را پیش از حشر زنده کرد و معاد و مرجعِ ایشان حضرت خداوندی ساخت. در این عالم به صورت نشسته اند و از هشت بهشت به معنی گذشته... این است " معادِ نفسِ مطمئنه " و معنیِ اشارت " اِرجعی الی ربّک " مرصاد العباد شیخ نجم الدین رازی https://eitaa.com/TAMASHAGAH