یه نکته ی بسیار مهم و دقیق 👇👇 🔸آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست بلکه ... ✍آیت الله حائری شیرازی در جمع ما هستند کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه و اینها بودند و این حرف بنده را خوب متوجه می‌شوند. بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع حساس و خطرناکی نبود، اما وقتی دستور می‌داد چلو کباب برای آقا بیاورید خطرناک بود! وقتی می‌گفت تلفن در اختیارش بگذارید تا به هرکه می‌خواهد تلفن کند،‌ آنوقت خطرناک بود. وقتی می‌گفت نامه‌ای بنویس به خانواده‌ات، آنوقت خطرناک بود. وقتی نمازخوان‌هایشان را می‌آوردند -اگر نمازخوانی داشتند- که بیاید با این زندانی که نمازخوان هست صحبت کند، خطرناک بود. ساعت خطرناک، آن زمانی بود که این فرد با خودش می‌گفت: «اینها آنطور هم بدذات نیستند که ما فکر می‌کنیم». گفتنِ این حرف همان، و #سقوط کردن همان! یک ذره حسن‌ظن(به دشمنان اسلام و اهل جور و ستم)، انسان را ساقط می‌کرد. افرادی بودند که باآبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو از زندان بیرون آمدند! اصلاً عوض شدند. مشی‌شان تغییر پیدا کرد، اصلاً آخرش ساواکی شدند. فردی بود،‌ مبارزه کرده بود،‌ زندان افتاد، بعد ساواکی شد؛ چون یک ذره به آنها #حسن_ظن پیدا کرد؛ یک ذره فکر کرد که در آنها رحم و انسانیتی هست. آن روزی که به این مملکت، #موشک می‌زنند، خطرناک نیست. آن روزی که برای #صلح می‌آیند باید دست به دعا برداشت و استغاثه کرد و خود را به خدا سپرد! 👌حسن ظن به آمریکاییها و غربیها و پادوهای آنها در کشور(اصلاح طلبان و جریان غربزده)، از مهمترین مصادیق خطر مورد اشاره آیت الله حائری میباشند. 👈 فی المثل رییس جمهور آمریکا یه تبریک نوروزی میگه یا یه افطاری میده، یا اصلاح طلبان یه کار ویترینی از قرآن به سر گرفتن یا هیئت رفتن یا نهج البلاغه یا حدیث خواندن یا یه ژست انقلابی گرفتن انجام میدند، برخی از مذهبی های ما با دیدن موارد اینچنینی، دلشون با جریان استکبار و اهل نفاق صاف میشه! با خودشون میگند اینا همچین بدم نیستند دلشون میخواد به جامعه خدمت کنند دلسوز مردم هستند ... اینه خطر بزرگ! 👈خیلی از علما و انقلابی های زمان شاه با دیدن یه پیام تسلیت از شاهنشاهی برای فوت فلان عالم بزرگ، یا حج گزاردن یا زیارت رفتن شاه به حرم رضوی و یا ارائه لوایح شش گانه از سوی شاه که انقلاب سفید نامیده شد (که ظاهری خوب ولی باطنی ضد اسلامی و کاملا استعماری و ضدتولید برای کشور داشت) دلشون از بغض دستگاه سلطنت خالی شد و بعضا حتی متمایل به آن شدند و عده ای از مذهبی های ساده اندیش نیز، دعاگوی شاه و فرح در مساجد و محافل دینی شدند و حفظ دستگاه سلطنت را با این دعوی که تنها شاه شیعی در جهان بر مسند آن قرار گرفته، از واجبات رکنی می‌دانستند! اما این هنر ایمانی امام(ره) بود که در اوج شکوه تظاهر شاه برای خیرخواه نشان دادن خود برای کشور و اراده رفع تبعیض و بی عدالتی داشتن، پرچم مبارزه را بلند کرد و باطن مرموز و ضددینی شاه و دستگاه سلطنت را رسوای همگان نمود. #نشرحداکثری