#شهید_رئیسی به سازمان ملل رفت قرآن را بالا برد و #شهید_سلیمانی را به رخ اربابان تروریست‌ها کشید، در واقع بر صورت متجاوزان کشیده(سیلی) نواخت #شهید_امیرعبداللهیان از ظریف‌ترین تجاوزات دشمن غافل نماند و دیپلمات قهرمان نام گرفت تا برادریِ میدان و دیپلماسی را حسرت دیپلماسی نابلدان کند اما امسال کسانی به نیویورک رفتند که توانستند صراحتا جایی برای برادری با شیطان بزرگ، احمق درجه یک، آمریکای جنایتکار پیدا کنند وسط معرکه سلاح بر زمین بگذارند در حالیکه میهمان عزیز مراسم تحلیفشان را ببخِ گوششان ترور کرده بودند نهادهای بین المللی را برای تأمین امنیتی که خودشان با نابلدی به خطر انداختند، به منطقه دعوت کنند نخواستند در تله تنش بیفتند بی‌تجربه‌تر از هر صاحب منصبی، تَوَهمِ قهرمانی در ساحت مذاکره داشتند با اینکه ظریف داشنند اما خشن‌تر از هر متجاوزی، بیگانه را بر امنیت کشور، که نه، بر امنیت منطقه مسلط کردند عراقچی داشتند و به قدر گروهی کوچک از مقاومت عراق، برای دشمن شاخ و شانه نکشیدند داماد و دختر همراه داشتند، نمی‌توانستند در حضور خانواده با دشمن گلاویز بشوند، بنابراین ترجیح دادند دعوا نکنند و میز گفتگو بچینند اما ندیدند و نشنیدند که در همان سخن‌گاهی که ایستادند و سخن گفتند، فرمان ترور عزیزترین و مقتدرترین رهبر مقاومت در منطقه صادر شد در صحن سازمان ملل و اکنون ما هستیم و عزایِ بزرگِ سیدِ مقاومت و غلط‌های دیگری که دشمن زبون، جرأت کرده بر زبان جاری کند ای قلمِ تاریخ، مدیونی اگر حتی «واو»ی از این وقایع را حذف کنی و یا تصحیفی در متن ایجاد کنی مسلم را یاری نکردند به کربلا نرفتند بعضی‌شان چند قدمی با مختار حرکت کردند اما دانسته یا ندانسته گرفتار تزویر و فریب شدند خواستند در تله تنش گرفتار نشوند اما به شهادت تاریخ همه از دم تیغ تیز گذشتند و از خون‌های به هدر ریخته‌شده‌شان جوی‌ها جاری شد امیرِ کلام، سلطانِ نهج البلاغه، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: مَا أَكْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ تا کجا باشند داعیه‌داران نهج‌البلاغه‌خوانی!