ایتا - ولایت ، توتیای چشم #قسمت_صد_و_شصت_و

ولایت ، توتیای چشم
🟣خاک های نرم کوشک🟣

شاخکهای کج شده

#قسمت_صد_و_شصت_و_سه

بچه های اطلاعات اصلاً ماتشان برده بود آنها موضوع را زودتر از من فهمیدند، وقتی به ام گفتند،خودم هم ماتم
برد.
شب های قبل که می آمدیم ،شناسایی، همچین میدانی ندیده بودیم تنها یک احتمال وجود داشت و آن هم این که راه را کمی اشتباه آمده بودیم آن طرف میدان مین، شبح دژ دشمن تو چشم می آمد.
ما نوک حمله بودیم و اگر معطل می کردیم،هیچ بعید نبود عملیات شکست بخورد، با بچه های اطلاعات شروع کردیم به گشتن، همه امیدمان این شد که معبر خود عراقی ها را پیدا کنیم چند دقیقه ای گشتیم ولی بی
فایده بود.
کمی عقب تر از ما تمام گردان منتظر دستورحمله بودند هنوز از ماجرا خبر نداشتند بچه های اطلاعات خیره -
خیره نگاهم می کردند
«چکار می کنی حاجی؟»
با اسلحه ی کلاش به میدان مین اشاره کردم.

«می بینی که! هیچ راه کاری برامون نیست»
«یعنی .... برگردیم؟!»
چیزی نگفتم تنها راه امیدم به در خانه ی اهل بیت علیهم السلام بود، متوسل شدم به خودخانم حضرت فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) با ناله گفتم:«بی بی خودتون وضع ما رو دارید می بینید دستم به دامن تون،یک کاری بکنید.»
به سجده افتادم روی خاک ها و باز گفتم:«
شما خودتون تو همه ی عملیات ها مواظب مابودید این جا هم دیگه همه چیز به لطف و عنایت خودتون بستگی داره.»
تو همین حال گریه ام گرفت عجیب هم قلبم شکسته بود که خدایا چکار کنیم؟!

ادامه دارد....

🟣خاک های نرم کوشک🟣

 شاخکهای کج شده

#قسمت_صد_و_شصت_و_چهار

وقتی لطف و معجزه ای مقدر شده باشد و قطعاً بخواهد اتفاق بیفتد می افتد حالا اگر کسی بخواهد ذهنیت خود را قاطی جریان بکند و موضوع را با فکر ناچیز خودبسنجد، اصلاً عقل از او گرفته می.شود. من هم تو آن شرایط حساس، نمی دانم یکدفعه چطور شد گویی از اختیار خودم آمدم بیرون، یک حال از خود بیخودی به ام دست داده بود. یکدفعه رفتم نزدیک بچه های گردان حاضر و آماده نشسته بودند و منتظر دستور، یکهو گفتم: «برپا.» همه بلند شدند، به سمت دشمن اشاره کردم بدون معطلی دستور حمله.دادم خودم هم آمدم بروم، بچه های
اطلاعات جلوم را گرفتند «حاجی چکار کردی؟!»
تازه آن جا فهمیدم چه دستوری داده.ام ولی دیگر خیلی ها وارد میدان مین شده بودند همان طور هم به طرف
دشمن آتش می ریختند.
«حاجی همه رو به کشتن دادی!»
شک و اضطراب آنها، مرا هم گرفت یک آن، اصلاً یک حالت عصبی به ام دست داد دستها را گذاشتم رو گوشهام و محکم شروع کردم به فشار دادن، هر آن منتظرمنفجر شدن یکی از مین ها بودم......
آن شب ولی به لطف و عنایت «بی بی»بچه ها تا نفر آخرشان از میدان مین رد شدند یکی شان هم منفجر نشد. تازه آن جا من به خودم آمدم، سر از پا نشناخته، دویدم طرف،دشمن، از روی همان میدان مین!
صبح زود هنوز درگیر عملیات بودم یکدفعه چشمم افتاد به چندتا از بچه های اطلاعات لشکرداشتند می دویدند و با هیجان از این و آن می پرسیدند:«حاجی برونسی کجاست؟! حاجی برونسی کجاست؟!»
رفتم .جلوشان ،گفتم :«چه خبره؟ چی شده؟»
فهمیدم دیشب چکار کردی حاجی؟

صداشان بلند بود و غیر طبیعی خودم را زدم به آن راه گفتم: «نه»
گفتند: می دونی گردان رو از کجا رد کردی؟
«از کجا؟»

ادامه دارد....

#رمان_شهدایی
#زندگینامه_شهید_عبدالحسین_برونسی
#شادی_روح_شهدا_صلوات

🌹🍃کانال یادوخاطره شهدا🌹🍃

https://splus.ir/rostmy

🍃🌹🍃
12 مشاهده02:47
پرسش‌ها

قوانین

داغ‌ترین‌ها

چندسکویی
