eitaa logo
طلبه‌تراز | فرهنگ‌ورسانه
382 دنبال‌کننده
2.1هزار عکس
648 ویدیو
61 فایل
┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄ بحث #فرهنگ است، بحث ذهن است، بحث قوّه درّاکهٔ انسانی است؛ بحث سازندگی شخصیت انسان هاست و خلاصه بحث #دل است. «رهبر معظم انقلاب_۱۳۷۵٫۰۲٫۳۱» 👤 خادم کانال ===== @k_alavi313 👁️‍🗨️ خادم تبادل ===== @Tabadol_VA
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ 🔹امام رضا علیه السلام 🍃من سَألَ اللّه التَّوفيقَ و لَم يَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِه 🔺هر كس از خدا بخواهد و تلاش نكند، خود را مسخره كرده است. 📚ميزان الحكمه، ح 2790 🔰طلبه تراز | کانال جامع @Talabedartarazenghlab 🔰طلبه تراز | فرهنگ و رسانه @talabetaraz_farhangoresane
❇️ امام رضا علیه السلام 🍃من سَألَ اللّه التَّوفيقَ و لَم يَجتَهِد فَقَدِ استَهزَأَ بِنَفسِه 🔺هر كس از خدا بخواهد و تلاش نكند، خود را مسخره كرده است. 📚ميزان الحكمه، ح 2790 🔰طلبه تراز | کانال جامع @Talabedartarazenghlab 🔰طلبه تراز | فرهنگ و رسانه @talabetaraz_farhangoresane
🌀اصل احترام و نیکی به والدین 📍آیت الله مصباح یزدی می گوید: پدر مقام معظم رهبری یکی از ائمه جماعت مشهد بودند. ایشان به دلیل یک عارضه چشمی در معرض نابینایی قرار می گیرند و برای معالجه و درمان لازم بود به تهران منتقل شوند، در ضمن ایشان به یک پرستار نیاز داشتند، از طرفی این پدر و فرزندش علاقه وافری نسبت به همدیگر ابراز می کردند، همانند انس و علاقه ما بین حضرت یعقوب و يوسف. در این شرایط مقام معظم رهبری مردد بودند که بمانند و درسشان را در قم ادامه دهند یا اینکه از پیشرفت علمی خود صرف نظر کنند و پرستاری پدر را بر عهده گیرند. این شبهه برای ایشان پیش می آید که شاید خدمت به پدر واجب تر باشد. با یکی از دوستانشان (که اهل معرفت بوده) مشورت می کنند. او می گوید: عقیده من این است که شما برای خدمت به پدر به مشهد بروید، خدا قم را به مشهد می آورد؛ یعنی آنچه خدا می خواهد در قم به شما بدهد در مشهد به شما می دهد. این حرف به دل ایشان می نشیند از تحصیل در قم و آن شرایط ممتازی که در قم پیش آمده بود صرف نظر می کنند و با پدر به مشهد برمی گردند. امام خامنه ای (مدظله العالی) در این باره می فرمایند: «اگر بنده در زندگی توفیقی داشتم اعتقادم به این است که ناشی از همان برّی (نیکی) است که به پدر، بلکه به پدر و مادرم انجام داده ام». 🔺آب، آینه، آفتاب - ص ۱۰ 🔰وارثان انبیاء | فرهنگ و رسانه @VA_farhang
🌀پایه‌های اصلی شکر نعمت؛ از خدا دانستن و شناخت نعمت 🔻رهبر معظم انقلاب؛ شکر این است که بداند -ما بِکُم مِن نِعمَ‌ـةٍ فَمِنَ الله-(سوره مبارکه النحل آیه ۵۳) اگر استعدادی هم انسان دارد، مال خدا است؛ اگر همتی هم به خرج داده، متعلّق به ذات اقدس باریتعالی است؛ اگر امکانات جور شده است، اگر توفیقی هم پیش آمده است -توفیق، یعنی جور شدن امکانات، پیش آمدن امکانات؛ چون گاهی انسان همه‌ی هنرها را هم به خرج میدهد امّا امکانات جور نمیشود، توفیق پیش نمی‌آید- باز متعلّق به خدا است، صُنع الله است؛ [اگر] اینها را انسان بداند -به حقیقت دانستن و عَن ظهر القلب- همین که انسان بداند این نعمت مال خدا است و «من» وجود ندارد، پایه‌ی اوّل شکر است. این خُیَلاء است، تصوّر باطل است که انسان گمان کند که او است که با هنر خودش این موفّقیّت را، این امکان را، این پول را، این مقام را، این وجهه را، این محبوبیّت را، این علم را، به دست آورده است؛ نخیر، از خدا است. 🔺شرح حدیث در ابتدای جلسه درس خارج فقه - ۱۳۷۹/۱۰/۱۹ 🔰وارثان انبیاء | فرهنگ و رسانه @VA_farhang
🌀پایه‌های اصلی شکر نعمت؛ از خدا دانستن و شناخت نعمت 🔻رهبر معظم انقلاب؛ بعضی انسانها -که خود ماها هم از این قبیل هستیم- از بسیاری از نِعَم الهی غافلیم، غفلت داریم. مهم‌ترین نیازهای ما که در زندگی روزمرّه و عادی‌مان برآورده میشود، نعمتهای بزرگ خدا است: گرسنه میشوید، یک لقمه نان در دهانتان میگذارید، میجَوید، فرو میدهید؛ خب این چیز کمی نیست، خیلی از امکانات دست به دست هم داده‌اند که شما میتوانید این لقمه را بجَوید و فرو بدهید؛ بعضی‌ هستند نمیتوانند این را بگذارند [درون] دهانشان، یکی دیگر باید بگذارد دهانشان؛ بعضی هستند نمیتوانند بجَوند؛ بعضی هستند میتوانند بجَوند، نمیتوانند فرو بدهند؛ بعضی هستند فرو میدهند، نمیتوانند هضم کنند؛ بعضی هستند هضم میکنند، نمیتوانند دفع کنند. خب، یک کار عادی روزمره‌ی معمولی که انسان یک لقمه نان را بگذارد دهانش، به دست خودش، با اشتهای خودش و اشتها هم داشته باشد و بجَود و فرو بدهد، بعد هم دفع کند؛ ببینید چقدر نعمت دست به دست هم داده‌اند که این یک کار عادی روزمره حاصل شده برای انسان؛ بشناسیم این نعمتهای خدا را. وقتی انسان از یک نعمتی محروم شد، یک نعمتی از انسان سلب شد، آن وقت میفهمد که این نعمت در او بود؛ این پایه‌ی اوّل، بعد هم بدانیم که این از خدا است. کسی که اینها را بداند، شکر کرده؛ ولو نگوید «خدایا تو را شکر!»، همه‌ی وجود او شکر است؛ دل او شاکر است، روح او شاکر است، خاضع است، ولو حالا به زبان هم نگوید. این خیلی بهتر از این است که انسان نداند که این نعمت مال خدا است، از خودش بداند، اصلاً نشناسد نعمت را و یک «الهی شکر» هم به زبان و بی‌توجّه بگوید که ارزشی ندارد. پس حقیقت شکر این است. 🔺شرح حدیث در ابتدای جلسه درس خارج فقه - ۱۳۷۹/۱۰/۱۹ 🔰وارثان انبیاء | فرهنگ و رسانه @VA_farhang