راستش را بخواهید من انگار سال‌ها بود با صاحب روضه تنها نشده بودم! نه تنها تبریز که مشهد، کربلا یا هرجایی که روضه‌ی پدری برپا بود! قدر امسال برای من بیشتر از نوشتن و حرف زدن، پُر از تنهایی شدن بود! که شاید دو دهه‌ای بود تجربه‌اش برایم غیرممکن شده بود! فارغ از جایگاهی که داری، انگار رسالت دنیا همین است که به هر نحوی و با هر وسیله‌ای نگذارد تنها باشی و از این تنهاییِ دو نفره حراست کنی! .. تمنا دارم برای قدرِ امسالم، دانستنِ قدر چشم‌هایت را مقدر فرما! و لحظه‌ای پلک نزدنم بدون چشم‌هایت را ..

خیره شده بودم به چشم‌هایت، که آیت خدایند برای من و هی فکر می‌کردم به علی که بدون فاطمه‌اش آنقدر آرام آرام ریخت تا که همچون امروزی تمام شد ..

پارسال فکر میکردم امسال دیگه حتما توو حرمِ امام رضا قرآن به سر میگیرم و روبه‌روی خودش و مستقیم بدون واسطه میگم به علی بن موسی. مگه میشه در بهشت رضا باشی بین ده باری که میگی به علی بن موسی، امام رضا یکبارشو قبول نکنه و نگه خدایا به خاطر من ببخشش!! نمیشه. نداریم اصلا. امام رضا اصلا همچین کسی نیست. ولی خب، امسالم نشد. امسالم وقتی رسید به امام رضا ما خودمونو کنار اسمال‌طلایِ آقا تصور کردیم‌. کاش بین تمام مقدراتی که برای این یک سال مینویسن، بنویسن در شبِ قدرِ بعد، در کنار و محضر امام رضا بگوید غلط کردم ..

نخل حیدر خرج افطاری ما را میدهد؛ از نجف ظرف رطب هرشب به نوکر میرسد .. 📍مسجد‌حضرت‌علی‌ع

آن قدر شکستند دل خستهِ ما را چشم از همه بستیم و به میخانه نشستیم ..

دیشب شهادتش رو گرفت ..

اشک هایم‌ را نگیر اما دو چشمم را بگیر بی رخِ یوسف زلیخا کور باشد بهتر . .

الحمدالله باب شهادت دوباره باز شده... :)💔

امشب شهادت نامه عشاق امضا می شود ..

آ‌خدا‌ما‌هم‌شهید‌شیم‌باشه؟(: