eitaa logo
تأملات طلبگی
1.5هزار دنبال‌کننده
689 عکس
744 ویدیو
22 فایل
⚜️ فَبشِّرْ عِبادِ، الَّذينَ یَسْتمِعونَ الْقَولَ فَیَتَّبعونَ أَحْسنَهُ. (۱۷،۱۸ زمر) 🔊 مطالب دینی، مباحث حوزوی، کلام بزرگان، نقد و تحلیل، علوم انسانی، مسائل سیاسی. ⚖️ نَحْنُ أبْناءُ الدَّلیل نَمیلُ حَیْثُ یَمیلُ. ارتباط با ادمین: @Amirhossein_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
♻️ از امروز قصد داریم سلسله گفتاری در مورد لباس روحانیت داشته باشیم . 📚منبع این مطالب کتاب لباس دین استاد اکبرنژاد است .هدف بازخوانی مطالب موجود در این کتاب تازه چاپ هست . 🔎آماده انتشار نقد مخاطبان بزرگوار بوده و به گرمی از انتقادها استقبال می کنیم . 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۱) نهی از شهرت و اصل عدم تمایز ⚠️ مولف ابتدا یک اصلی را مبدأ تصدیقی قرار می دهند که منشأ آن روایات باب شهرت است. 🔹 پیامبر اسلام (ص) و اهل بیت (ع) نه تنها به اصل عدم تمایز پایبند بودند؛ بلکه از رفتارهای دارای شائبه تخلف از آن و تمایز از مردم، نهی می کردند. یکی از سرفصل هایی که به وضوح بر اصل عدم تمایز دلالت میکند و اهمیتش را نشان می دهد، روایات باب شهرت است. دقت کنید که ما فعلا در صدد نقض و ابرام این نیستیم که آیا «لباس روحانیت»، لباس شهرت است یا نه؟ 🚫ابدا دنبال اثبات شهرت بودن لباس فعلی روحانیت نیستیم و از این روایاتی که نقل می کنیم به یک برداشت حداقلی و قدر متیقنی اکتفا میکنیم و آن مخالفت اجمالی اهل بیت (ع) با «تمایز» و تأکید ایشان بر «اصل عدم تمایز» است. مهم برای نگارنده، آن است که نشان دهد لباس متمایز، مشروعیت ندارد، اما این که لباس متمايز في حد نفسه حرام است یا نه؟ بحث دیگری است. ⚜ ایشان بعد از ذکر روایات نتیجه می گیرند که منهای حرمت لباس شهرت که آیا قابل استفاده است یا نه، نامطلوب بودن تمایز از مردم در پوشش قابل استفاده است. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۲) 🔹بررسی ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز( این اصل را در پست قبل توضیح دادیم از طریق هشتک ها مراجعه کنید): ۱. لباس پیامبر اسلام(ص) 🔻 این حرف بسیار شایع است که این پوشش، لباس پیغمبر اسلام (ص) و این از شگفتیهای روزگار است؛ زیرا گفتیم که بدون استثناء، خدای متعال برای هیچ پیغمبری، لباس خاصی تشریع نکرد و پوشش او را متمایز از امت قرار نداد؛ چرا که آن را مغایر با اصول تربیت میدید. پیامبر اسلام (ص) نیز هیچ لباس جدیدی با عنوان لباس پیغمبری تشریع نکرد؛ لباسی که اختصاص به ایشان داشته باشد و کسی جز ایشان و اهل بیت (ع) و یا علمای شیعه، حق پوشیدنش را نداشته باشد؛ بلکه ایشان از میان لباس عرب، برخی را بر بعضی ترجیح می دادند و این را به همه توصیه می کردند؛ مثلا درعمامه و کفش زرد را به همگان سفارش می نمودند. پس این حرف که «لباس روحانیت لباس پیغمبر است»، حرف دقیقی نیست. گذشته از این که حضرت، هر چند به عنوان لباس فاخر عربی هم به پوشش فعلی روحانیت ملتزم نبودند. 🔻این که روحانیت، همیشه و همه جا از عمامه، قبا و عبا، خواه برای حضور در بازار یا مسجد یا همراهی با خانواده یا زمستان و تابستان، در هوای بارانی یا آفتابی، در سفر یا حضر و در بیماری یا صحت، استفاده کنند، از کرامات روحانیت است؛ زیرا یک پوشش خاص را برای همه این موارد ابداع کرده اند و هیچ تفصیلی هم نمی دهند و برای همه حالات از یک طرح بهره می برند؛ در حالی که پیامبر اسلام (ص) – که پیامبر فطرت بود - هرگز چنین تقیداتی نداشت. 🔻اساسا هیچ روایت یا شاهد تاریخی وجود ندارد که رسول اکرم (ص) همزمان، هم عمامه، هم عبا و هم قبا استفاده کنند، یا دست کم این موارد زیاد نبوده است. برای همین است که امروز اگر شما در جامعه عربی هم این لباس را بپوشید، دیده می شوید و به چشم می آیید؛ زیرا لباس متعارف عرب نیست. 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۳) 🔹بررسی ادله خروج لباس روحانیت از اصل عدم تمایز( این اصل را در پست قبل توضیح دادیم از طریق هشتک ها مراجعه کنید): ٢. لباس تبلیغ 🔸یکی از توجيهات شایع در دفاع از لباس متمایز روحانیت، آن است که این تمایز باعث شناخته شدن می شود. شما از خیابان رد می شوید، و در بازار خرید می کنید و در مسجد حضور پیدا می کنید. مردم از کجا بدانند که شما روحانی و عالم دین هستید تا به شما مراجعه کنند؟ این پوشش متمایز، آنها را به سوی شما هدایت میکند. گاه نیز می گویند: این لباس خدمت به دین است و چون کار دین، زمان و مکان ندارد، ما با پوشیدن آن در همه جا و همه ساعات، خود را در معرض مردم قرار می دهیم. 🔻اما جواب: وقتی شما اصل اولیه تأسیس می کنید، ادله ای که برای خروج از آن اقامه می شود، باید متفاوت از شرایط تحقق اصل اولیه باشد؛ به این معنا که این استدلال دقیقا در زمان انبیا و اهل بیت (ع) نیز وجود داشت؛ یعنی همان طور که مردم، ما را در منطقه خودمان می شناسند، خواه لباس روحانیت به تن بکنیم یا نکنیم، انبیا و اوصیا نیز همین طور بودند و در منطقه خودشان شناخته شده بودند. از سوی دیگر همان گونه که ما اگر از محل زندگی خود بیرون برویم و مثلا وارد محلات یا شهرهای دیگر شویم، یا کسی از اطراف بیاید ما را نمی شناسد، آن زمان نیز همین طور بود؛ حتی برخی از اهل مدینه یا کوفه، حضرات را نمی شناختند. حکایت های فراوانی در این زمینه نقل شده است که مولف پنج قضیه تاریخی را به عنوان شاهد مطرح می کنند(إن شئت فارجع). 👇👇 @Taammolate_talabegi
✍ لباس دین(۴) دلایلی که می توان بیان کرد در جهت اینکه ائمه معصومین علیه السلام تمایلی به تمایز نداشتند: ۱. این مطلب زیاد تکرار می شود که اگر لباس بپوشیم، مردم همه جا از ما سؤال می پرسند؛ اما آیا واقعیت هم دارد؟ برخی چیزها معروف می شوند و کسی درباره آنها فکر نمی کند؛ اما وقتی روی آنها تأمل میکنیم، تازه متوجه بی پایه و اساس بودنشان می شویم. یکی از آنان همین مطلب است که درباره لباس روحانیت مشهور شده است؛ اما آیا واقعیت دارد؟ 🔻 مردم دو گونه اند: الف. یا متدین هستند که در این صورت با مسجد ارتباط دارند و سؤالات شرعی را یا از امام جماعت می شنوند و یا اگر نمیدانند از او می پرسند و حتى اغلب، استخاره هایشان را هم امام جماعت محل رفع و رجوع میکند. ب. یا متدین نیستند که از اساس از این لباس گریزانند و ابدا در میان کوچه و بازار برای مسأله شرعی یا شبهه کلامی به کسی مراجعه نمیکنند؛ به ویژه اگر آن شخص ملبس هم باشد؛ یعنی برای این طیف، نه تنها مزیتی به حساب نمی آید، بلکه مانع هم می شود. ۲. شناخته شدن همان طور که می تواند مزیت در دسترس بودن را ایجاد کند، می تواند محدود کننده هم باشد. اساس تمایز بر محدود شدن است. ⚠️توجه کرده اید همین لباسی که بنا بود ما را عَلَم کند تا مردم بشناسند و به ما مراجعه کنند، خود ما را از کوچه و خیابان جمع کرده است؟! توجه کرده اید که این لباس باعث شده کمتر سوار وسایل حمل و نقل عمومی شویم؟ کمتر در میان مردم حضور پیدا کنیم؟ ۳. یکی از تفاوت های ما با انبیا، همین است که آنها با مردم انس می گرفتند، با مردم زندگی می کردند و در شادی و غمشان حاضر بودند، کار و انفاق میکردند و مردم درست زیستن را با آنها تجربه می کردند. مردم احساسشان این نبود که تنها خاصیت پیغمبر، پاسخ به سؤالات است! 👇👇 @Taammolate_talabegi