#خطبه_متقین 📌قسمت سوم 🔰امام عليه السلام به يکى ديگر از اوصاف پرهيزکاران که صفت رضا و تسليم است، پرداخته، مى فرمايد: ☀️نُزِّلَتْ أَنْفُسُهُمْ مِنْهُمْ فِي الْبَلاَءِ کَالَّتِي نُزِّلَتْ فِي الرَّخَاءِ 🔹«حال آنها در بلا همچون حالشان در آسايش و رفاه است» 🖊در حال نعمت مست و مغرور نمى شوند و در بلا و مشکلات بى تابى و جزع ندارند; در همه حال راضى به رضاى خدا و تسليم در برابر اراده او هستند. به يقين از تلاش و کوشش براى مبارزه با مشکلات و فراهم کردن اسباب نعمتها فروگذار نمى کنند; ولى آنجا که از تحت اراده آنها بيرون است، جز تسليم و رضا عکس العملى نشان نمى دهند; زيرا از يک سو مى دانند خداوند حکيم است و مهربان; از هر کس، حتى از مادر مهربان تر و جز آنچه که مصلحت بنده با ايمان اوست، مقدّر نمى فرمايد. ✔️از سوى ديگر مى دانند بى تابى در برابر بلا و حوادث ناگوار نه تنها مشکلى را حل نمى کند، بلکه اجر و پاداش آنها را بر باد مى دهد و گاه بر مشکلات نيز مى افزايد و سبب يأس و نوميدى وانفعال در برابر هر حادثه اى مى شود. 📝ادامه دارد... ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓

#یا_مهدی حال من بی تو خراب است کجایی آقا نقش من بی تو بر آب است کجایی آقا عمر بیهوده من بی تو چه ارزد تو بگو زندگی بی تو سراب است کجایی آقا #اللهم_عجل_لولیک_الفرج💐

#جهادتبیین 🚨 ناگفته های تاریخی در موضوع جمعیت 🔸فرزندآوری و بررسی تحولات تاریخی با محوریت خانواده و جمعیت ♻️ انقلاب جنسی و بلایی که بر سر آمریکا آورد!! ⭕️ لزوم عبرت گیری از تاریخ ✅ محمدمسلم وافی

صفحه ۴۰۰ مصحف شریف سوره مبارکه عنکبوت 🍀 🌸🍀

قرآن ترجمه المیزان سوره 29 سوره مبارکه العنكبوت صفحه 400 وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِيمَ بِالْبُشْرَىٰ قَالُوا إِنَّا مُهْلِكُو أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ ۖ إِنَّ أَهْلَهَا كَانُوا ظَالِمِينَ (31) و آن گاه که فرستادگان ما با مژده [ميلاد اسحاق] نزد ابراهيم آمدند گفتند: ما حتماً اهل اين شهر را هلاک مى کنيم زيرا اهل آن ستمکاراند. (31) قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطًا ۚ قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِيهَا ۖ لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (32) گفت: همانا لوط در اين [شهر] است گفتند: ما به کسانى که در آن هستند آگاه تريم، حتماً او و خانواده اش را نجات خواهيم داد مگر زنش را که از باقى ماندگان خواهد بود. (32) وَلَمَّا أَنْ جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لَا تَخَفْ وَلَا تَحْزَنْ ۖ إِنَّا مُنَجُّوكَ وَأَهْلَكَ إِلَّا امْرَأَتَكَ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (33) و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند به سبب [حضور] آنان بد حال و نگران شد و در کارشان فرو ماند و [آنان به لوط] گفتند: نترس و اندوه مخور همانا ما تو و خانواده ات را نجات خواهيم داد مگر زنت را که از باقى ماندگان خواهد بود. (33) إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلَىٰ أَهْلِ هَٰذِهِ الْقَرْيَةِ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا كَانُوا يَفْسُقُونَ (34) ما بر اهل اين شهر به سبب فسقى که انجام مى دهند عذاب سختى از آسمان نازل خواهيم کرد. (34) وَلَقَدْ تَرَكْنَا مِنْهَا آيَةً بَيِّنَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (35) [و چنين کرديم] و همانا از آن [شهر عذاب زده ]نشانه اى نمايان براى مردمى که عقل خود را به کار مى گيرند بر جاى گذاشتيم. (35) وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْيَوْمَ الْآخِرَ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (36) و به سوى [اهل] مدين برادرشان شعيب را [فرستاديم] پس گفت: اى قوم من! خدا را پرستش کنيد و در انتظار روز واپسين باشيد و در زمين به فسادکارى نکوشيد. (36) فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دَارِهِمْ جَاثِمِينَ (37) پس او را تکذيب کردند و در نتيجه، زلزله آنان را فراگرفت پس در خانه هاى خود پيکرهايى بى جان گشته و نقش بر زمين شدند. (37) وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَدْ تَبَيَّنَ لَكُمْ مِنْ مَسَاكِنِهِمْ ۖ وَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِيلِ وَكَانُوا مُسْتَبْصِرِينَ (38) و عاد و ثمود را [نيز هلاک کرديم] و تحقيقاً از مسکن هاى آنان [اين هلاکت ]براى شما نمايان است و شيطان اعمال آنها را برايشان زينت داد و در نتيجه از راه منحرفشان کرد، در حالى که [براى شناخت حق و باطل] بصيرت داشتند. (38) 🌸 ☘☘ 🌸🌸🌸

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۰۰🌷 هنگامی که زشتی ها زیبا دیده می شود: یکی از نعمت های خدا، نعمت «درد» است. شاید برخی پس از شنیدن این جمله تعجّب کنند؛ ولی حقیقت این است که درد، یکی از نعمت های بزرگ خدا به ماست. می پرسید: چرا ؟! زیرا ورود میکروب ها به بدن و تخریب اجزای گوناگون آن، بیماری ایجاد می کند، و بیماری همراه درد است. وارد شدن جراحت به بدن یا سوختگی، همراه با درد است، و به‏ طور کلّی، انسان از هر آسیبی که به بدنش برسد، احساس درد می کند. برای همین، در برابر بیماری، جراحت، سوختگی و هر آسیب دیگری بی تفاوت نمی ماند و فوری دنبال درمان و راه چاره می رود. امّا فرض کنید که انسان از هیچ چیزی درد نمی کشید؛ نه سوختگی، نه جراحت، نه بیماری و نه ... . در این‏ صورت، به نظر شما چه بلایی بر سرش می آمد؟ ناگهان به خود می آمد و می دید که نیمی از بدنش سوخته، و چند لحظه‏ ی بعد می مرد! یا دست و پایش کنده شده و خودش خبر ندارد! همان طور که دردهای جسمی به سبب آسیب های مادّی، نعمت محسوب می شود، دردهای روحی به علت آسیب های معنوی نیز جزء نعمت های بزرگ است. انسانی که به سبب نافرمانی و گناهی که از او سر زده، ناراحت است و درد می کشد، در پی مداوای روح خود می رود و آن را با داروی استغفار و توبه درمان می کند. پیامبر گرامی اسلام (ص)فرموده است: «هر بیماری ای، دارویی دارد، و داروی گناهان، استغفار است.» اگر امّا بیماریِ گناه، سیستم اعصاب روح انسان را از کار بیندازد و اصطلاحاً وجدان او را بکشد، دیگر از گناه و آلودگی ناراحت نمی شود و در قبال آن بی تفاوت می شود. در این هنگام، گناهان همچون غدّه های سرطانی، تمام وجود او را تسخیر می کنند، و انسان هنگامی متوجّه وخامت وضعش می شود که کار از کار گذشته و عمرش به پایان رسیده و فرصت توبه و عذرخواهی به سر آمده و هنگام کیفر و مجازات فرا رسیده است، و به فرموده‏ی امام صادق(ص)، به سبب گناهان پی درپی و توبه نکردن، ظلمت و تاریکی چنان تمام وجودش را فرا گرفته که دیگر هیچ امیدی به رستگاری او وجود ندارد . آیه‏ ی مورد بحث به همین نکته‏ ی کلیدی اشاره می کند و می فرماید که مهم ترین علت نابودی اقوام عاد و ثمود این بود که شیطان، کارهای بدشان را در نظرشان زیبا جلوه داده و بدین ‏وسیله آنان را از حرکت در راه راست باز داشته بود (زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیطانُ اَعمالُهُم فَصَدَّهُم عَنِ السَّبیل). در حقیقت آنان با پیروی از دستورهای شیطان، خود را در اختیار او قرار داده بودند، و او هم «درد و رنج روحی» را از آنان گرفته بود و بیماری ها را به صورت سلامت، و زشتی ها را به شکل زیبایی به آنان نشان می داد. از این رو دیگر به هشدارهای پزشکان روح یعنی پیامبران هیچ توجّهی نمی کردند و آنان را دروغگو نیز می خواندند. تا اینکه فرصت جبران و اصلاح را از دست دادند و گرفتار عذاب خدا شدند. آری، این بلایی است که گناه و پیروی از شیطان به سر انسان می آورد. در حدیث عبرت آموزی از امام باقر(ع) می خوانیم: «هیچ چیزی مانند گناه، جان انسان را خراب نمی کند. دل و جان انسان با گناه روبه رو می شود و پیوسته با آن انس می یابد تا این که گناه، سراسر جانش را می پوشاند، و در آن هنگام، وجود و شخصیّت انسان زیر و رو می شود [و حق را باطل و باطل را حق می بیند].» 🌷 🌷🌷 🌷🌷🌷