🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۰۱🌷
یک ترمز قوی!:
پیشتر خواندیم که گناه و نافرمانی خدا چگونه به انسان آسیب می رساند و ارتکاب پیوسته ی گناهان چگونه او را از سعادت ابدی اش باز می دارد. از این رو بدون شک یکی از مهم ترین دغدغه های هر انسان عاقلی باید خودداری از گناه و کارهای زشت باشد. از سوی دیگر، ما انسان ها به علت داشتن اختیار ممکن است گناه کنیم و روشن است که در دنیایی زندگی می کنیم که گناهان و غفلت ها از هر طرف ما را به سوی خود دعوت می کنند. برای همین باید دنبال راه کارهایی برای نیفتادن در دام شیطان باشیم. خدای مهربان در این آیه یک راه کار خوب و مطمئن را پیش روی ما گذاشته است: «نماز». آری، به فرموده ی این آیه، نماز، انسان را از کارهای زشت و بد باز می دارد؛ زیرا نماز، یک برنامه ی رشددهنده و کامل با ویژگی های منحصر به فرد است که در صورت اجرای صحیح، انسان را از بدی ها دور و به خوبی ها نزدیک می کند. شخص نمازگزار با گفتن تکبیرة الاحرام، خدا را بزرگ می شمرد و هر چیز و هر کس جز او را خوار و حقیر می داند. سپس با خواندن حمد، به آفریدگار توانای هستی توجّه می کند و به یاد زمانی می افتد که باید در مورد کارهایش در پیشگاه خدا پاسخگو باشد، و از خدا می خواهد که با افراد هدایت شده همراه شود و او را از گمراهی حفظ کند.
انسان، در نماز، در برابر خدا کمر خم می کند و در پیشگاهش به خاک می افتد، و بدین وسیله، از تکبّر و غرور و خودبینی دور می شود و خود را بنده و فرمانبردار خدا می شمرد. گذشته از محتوای پرمغز نماز، شخص نمازگزار با وضو گرفتن و پاک کردن جسم، به تطهیر روحش توجّه می کند و به یاد می آورد که باید لباس و محلّی که در آن نماز می خواند، از هر نوع حرام و غصب پاک باشد، و بدین ترتیب، به حقوق دیگران احترام می گزارد. خواندن نماز به طور مرتّب و پنج مرتبه در شبانه روز، انسان را از هیاهوی جهان مادّی خارج می کند و با خدای یکتا و جهان ملکوت پیوند می دهد و فرصتی برای عذرخواهی از خدا برای اشتباهات گذشته و تصمیم برای ساختن آینده ایجاد می کند، و به فرموده ی پیامبر گرامی اسلام، همچون چشمه ای که بر درِ خانه ی کسی باشد و او هر روز پنج مرتبه خود را در آن بشوید، انسان را از کثیفی های روح پاک می کند. البتّه روشن است که تمام نمازگزاران به یک اندازه از گوهر نماز بهره نمی برند و هر یک به قدر شایستگی و توجّه به این چشمه ی پربرکت، از آن بهره می برند. در هر صورت، نماز امّا رشته ی پیوند انسان با خداست که برای برخی رشته ای محکم و برای بعضی ضعیف و نازک است؛ امّا حتّی اگر به نازکی مویی شود، باز هم به انسان فایده می رساند. در روایتی می خوانیم که به پیامبر(ص) خبر دادند که جوانی نمازخوان گاهی گناهی نیز می کند. پیامبر(ص) فرمود: «سرانجام نمازش روزی او را از این کارها باز می دارد.» چنین نمازی البته با نمازی که با توجّه و حضور قلب خوانده می شود، بسیار متفاوت است. در روایتی از امام صادق(ع) می خوانیم: «کسی که دوست دارد ببیند نمازش قبول شده یا نه، باید ببیند نمازش او را از کارهای زشت و بد باز می دارد یا نه. به همان اندازه که باز می دارد، نمازش قبول شده است.»
جامعةالمصطفی العالمیة برگزار می‌کند:
همایش بزرگداشت سومین سالگرد شهادت سردار شهید حاج قاسم سلیمانی
#ویژه اساتید و همکاران المصطفی
🎙سخنرانان: حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر عباسی، ریاست جامعةالمصطفی و طلاب
سردار لکزایی
⏰زمان: سه شنبه، ۱۳، ۱۰، ۴۰۱ ؛ ساعت ۹ تا ۱۲
🏢مکان: قم، مجتمع امام خمینی (ره)، سالن قدس
از تمامی اساتید و همکاران و طلاب محترم دعوت می‌شود با حضور پرشور خود بر شکوه مراسم بیفزایند.
قرآن ترجمه المیزان
سوره 29
سوره مبارکه العنكبوت
صفحه 402
۞ وَلَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ ۖ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَأُنْزِلَ إِلَيْكُمْ وَإِلَٰهُنَا وَإِلَٰهُكُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (46)
و با اهل کتاب مجادله نکنيد مگر به گونه اى که آن بهتر است، مگر با کسانى از آنان که [در مجادله با شما] ظالمانه برخورد کنند و بگوييد: به آنچه به سوى ما و [آنچه] به سوى شما نازل شده است ايمان داريم و معبود ما و معبود شما يکى است و ما تسليم او هستيم. (46)
وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ ۚ فَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يُؤْمِنُونَ بِهِ ۖ وَمِنْ هَٰؤُلَاءِ مَنْ يُؤْمِنُ بِهِ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الْكَافِرُونَ (47)
و بدين گونه اين کتاب را به سوى تو نازل کرديم پس آنان که کتابشان داديم به آن ايمان مى آورند و از اينان (مشرکان) نيز کسانى به آن ايمان مى آورند و آيات ما را جز کافران انکار نمى کنند. (47)
وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ ۖ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ (48)
و پيش از اين [قرآن] تو نه هيچ نوشته اى را مى خواندى و نه آن را با دست خود مى نوشتى که در آن صورت اهل باطل [در حقانيّت] آن شک مى کردند. (48)
بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ ۚ وَمَا يَجْحَدُ بِآيَاتِنَا إِلَّا الظَّالِمُونَ (49)
بلکه اين [قرآن] آيات روشنى است در سينه هاى کسانى که به آنان معرفت داده شده است و آيات ما را جز ظالمان انکار نمى کنند. (49)
وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ آيَاتٌ مِنْ رَبِّهِ ۖ قُلْ إِنَّمَا الْآيَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ (50)
و گفتند: چرا نشانه هايى [مانند عصاى موسى] از پروردگارش بر او نازل نشده است؟ بگو: اين نشانه ها (معجزات) فقط نزد خدا است و من تنها اخطارکننده اى روشنگرم. (50)
أَوَلَمْ يَكْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَرَحْمَةً وَذِكْرَىٰ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (51)
آيا [در قرآن کمبودى مى بينند] و براى آنان کافى نبوده است که ما اين کتاب را بر تو نازل کرده ايم که پيوسته بر آنان خوانده مى شود؟ همانا در اين [کتاب] رحمتى است [بزرگ ]و تذکارى براى مردمى که ايمان مى آورند. (51)
قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ شَهِيدًا ۖ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَالَّذِينَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (52)
بگو: کافى است که خدا ميان من و شما شاهد [و حاکم] باشد او آنچه را در آسمان ها و زمين است مى داند و آنان که به باطل (بت) ايمان آورده و به خدا کفر ورزيده اند، اينان همان زيانکاران اند. (52)
#تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊
🌸❤️🌸❤️🌸