وقتی‌یه‌شخصی‌میمیره‌ ؛ عذابی‌که‌‌‌اطرافیانش‌‌میکشن‌غیر‌قابل ‌تصوره‌ ..

امشب‌ ؛ ازاون‌شباییِ‌که‌‌قراره‌ هیچوقت‌فراموش‌نشه‌ از‌اون‌شبایی‌که‌وقتی‌صبح‌میشه‌ ، تو‌دیگه‌آدمِ‌سابق‌نیستی .

از‌برایِ‌فاطمیه‌یِ‌سالِ‌قبل‌ ؛ و‌خاطراتش*

این‌بویِ‌زلفِ‌کیست؟‌ که‌جان‌می‌دهد‌به‌من‌ . . - جنابِ‌ابتهاج -

مرید‌البرغوثی‌ ، شاعرِ‌فلسطینی ‌برایِ‌همسرش‌اینگونه‌مینویسد : " درپاییزِ‌سالِ‌۱۹۷۰‌یک‌خانواده‌شدیم‌ و‌خنده‌یِ‌او‌خانه‌ام‌شد‌ "

در‌حجمی‌از‌تلخی‌ها‌ ؛ مرورِ‌خاطراتِ‌ شیرین‌ ، قاتلِ‌جانِ‌ماست !

من‌نمیگم‌دوست‌دارم‌ ؛ اما‌نگرانِ‌حالتم‌

من‌نمیگم‌دوست‌دارم‌ ؛ اما‌‌از‌ناراحتیت ‌ناراحتم‌

من‌نمیگم‌دوست‌دارم‌ ؛ اما‌‌نسبت‌به‌اطرافیانت‌حسودم‌

آقا‌جون‌همیشه‌میگفت : ‌ محرم‌که‌میشه‌‌ هیئتِ‌امام‌حسین‌درش‌‌‌به‌رویِ‌همه‌بازهُ‌ همه‌‌رو‌راه‌میدن‌ ، همه‌میتونن‌تو ‌روضه‌ها‌شرکت‌کنن‌ اما‌‌‌فاطمیه‌اینطور‌نیست‌ ، مادر‌هر‌کسیُ‌به‌هیئتش‌راه‌نمیده‌ باید‌انتخابت‌کنه‌‌‌ ، اگه‌انتخاب‌شدی‌ُ‌ مُهر‌ِتاییدت‌خورده‌شد ؛ ‌اون‌وقته‌که ‌میتونی‌پا‌بزاری‌تو‌‌روضه‌ش‌ُ‌ برایِ‌مصیبتش‌اشک‌بریزی‌ . *حقیقتا‌الان‌دارم‌به‌حرف‌آقا‌جون‌ پی‌میبرم‌ ..

ما‌همان‌هایی‌هستیم‌که‌در‌برابرِ‌ طوفانِ‌غم‌ها‌ ؛ ایستادگی‌کردیم‌ ..

با‌بعضیا‌میشه‌در‌موردِ‌سیمانِ‌لایِ‌آجرا‌ حرف‌زد‌ ، و‌خسته‌نشد ..