این‌بویِ‌زلفِ‌کیست؟‌ که‌جان‌می‌دهد‌به‌من‌ . . - جنابِ‌ابتهاج -

مرید‌البرغوثی‌ ، شاعرِ‌فلسطینی ‌برایِ‌همسرش‌اینگونه‌مینویسد : " درپاییزِ‌سالِ‌۱۹۷۰‌یک‌خانواده‌شدیم‌ و‌خنده‌یِ‌او‌خانه‌ام‌شد‌ "

در‌حجمی‌از‌تلخی‌ها‌ ؛ مرورِ‌خاطراتِ‌ شیرین‌ ، قاتلِ‌جانِ‌ماست !

من‌نمیگم‌دوست‌دارم‌ ؛ اما‌نگرانِ‌حالتم‌

من‌نمیگم‌دوست‌دارم‌ ؛ اما‌‌از‌ناراحتیت ‌ناراحتم‌

من‌نمیگم‌دوست‌دارم‌ ؛ اما‌‌نسبت‌به‌اطرافیانت‌حسودم‌

آقا‌جون‌همیشه‌میگفت : ‌ محرم‌که‌میشه‌‌ هیئتِ‌امام‌حسین‌درش‌‌‌به‌رویِ‌همه‌بازهُ‌ همه‌‌رو‌راه‌میدن‌ ، همه‌میتونن‌تو ‌روضه‌ها‌شرکت‌کنن‌ اما‌‌‌فاطمیه‌اینطور‌نیست‌ ، مادر‌هر‌کسیُ‌به‌هیئتش‌راه‌نمیده‌ باید‌انتخابت‌کنه‌‌‌ ، اگه‌انتخاب‌شدی‌ُ‌ مُهر‌ِتاییدت‌خورده‌شد ؛ ‌اون‌وقته‌که ‌میتونی‌پا‌بزاری‌تو‌‌روضه‌ش‌ُ‌ برایِ‌مصیبتش‌اشک‌بریزی‌ . *حقیقتا‌الان‌دارم‌به‌حرف‌آقا‌جون‌ پی‌میبرم‌ ..

ما‌همان‌هایی‌هستیم‌که‌در‌برابرِ‌ طوفانِ‌غم‌ها‌ ؛ ایستادگی‌کردیم‌ ..

با‌بعضیا‌میشه‌در‌موردِ‌سیمانِ‌لایِ‌آجرا‌ حرف‌زد‌ ، و‌خسته‌نشد ..

تومانندآهنگی‌بودی‌که‌اشک‌مرادرمی‌آورد ؛ امامن‌قدرت‌حذف‌کردنش‌رانداشتم ..

- عتیقه‌هایِ‌خاک‌خورده‌یِ‌ته‌گالری -

گفت : چرا این ماهیایی که با قلاب میگیری رو دوباره رها میکنی توو رودخونه؟ گفتم : خب محمد ، من که نمیخوام بکشمشون ، همینجوری واسه سرگرمی قلاب میندازم . گفت : نه دیگه فرقی نداره بندازیشون تو آب یا نندازی گفتم : چرا؟ گفت : ماهی که یه بار به زور از آب جداش کردی ، ممکنه به آب برگرده ، ولی به زندگی هرگز . #بابک_زمانی