أَطْلِقْ عَنِ النَّاسِ عُقْدَةَ كُلِّ حِقْدٍ وَ اقْطَعْ عَنْكَ سَبَبَ كُلِّ وِتْرٍ... گره هر كينه‌اى را در مردم بگشاى، و رشته هر نوع دشمنى را قطع كن... نهج البلاغه، نامه 53 - عهد نامه مالك اشتر #داستان #مولا_علی

به کسی رای بدهیم که مصداق بارز این روایت باشد... فارغ از اینکه به آقای جلیلی یا قالیباف رای بدهیم، مهم این است که تفکرات خارج از گودِ انقلاب، بار دیگر پا به عرصه‌ی سیاست نگذارند... #حاج_آقا_هارداسان #حدیث #مولا_علی

#مولا_علی علیه السلام: آنها در مسیر باطل خود، چنین متّحدند و شما، در طریق حقّتان، اینگونه پراکنده و متفرّق! برای رهایی وطن از چنگ وطن‌خواران... برای خاکی که با خونِ پاک‌ترین‌ها سیراب شده... برای دلِ آقا صاحب‌الزمان و فرزند نازنینش آقا سید علی خامنه‌ای عزیز‌‌... برای دین، متحد می‌شویم که همانا ید الله مع الجماعه... #نه_به_دولت_سوم_روحانی

سادگی، جایی در عراق عرب به همراه ابوتراب، به خاک سپرده شد...🙃 #مولا_علی

علی... علی... علی... #مولا_علی

من عمل بما علمه، علمه الله ما لم یعلم... #حدیث #مولا_علی

سنگ را به همان جا که از آن آمده بازگردانید! #مولا_علی (ع)

آدمی بر مرکب زمان سوار است؛ حتی خودش وقتی خیال می‌کند ایستاده است، مرکب زمان او را پیش می‌برد. نامه ۳۱ نهج البلاغه #مولا_علی (ع) #حدیث

دنیا، مضحکه‌ای گریه‌انگیز است. #مولا_علی

مسلمانم مسلمان خدای حضرت حیدر #مولا_علی

خفته‌ای یا بیداری؟ .‌ از نوف‌ بکالی نقل است که: شبی امیرالمومنین علیه‌السلام را دیدم از بستر خود برون آمده، نگاهی به ستارگان انداخت؛ فرمود: نوف! خفته‌ای یا بیداری؟! گفتم: بیدارم یا امیرالمومنین. فرمود: خوشا آنان که دل از این جهان گسستند و بدان جهان بستند... آنان مردمی‌اند که زمین را تخت خود گرفتند و خاکِ آن را بستر... قرآن را به جانشان بسته‌ دارند و دعا را وِردِ زبان. چون مسیح دنیا را از خود دور ساخته‌اند و نگاهی بدان نیانداخته‌اند؛ داوود نبی در چنین ساعت از شب برون‌ شد و گفت: این ساعتی‌ست که بنده‌ای در آن دعا نکند، جز که از او پذیرفته شود. . #نهج_البلاغه #مولا_علی

قصیده‌ای از #مولا_علی علیه السلام: النفسُ تبكي على الدنيا وقد علمت أن السعادة فيها ترك ما فيها لا دارٌ للمرءِ بعـد المــوت يسكُنهـا إلا التي كانَ قبل الموتِ بانيها فـــإن بناهـا بخير طـاب مسكنُـه وإن بناهــا بشر خــاب بانيـــها أموالنا لــذوي الميراث نجمعُها ودورنا لخــراب الدهــر نبنيـــها أين الملوك التي كانت مسلطــنةً حتى سقاها بكأس الموت ساقيها فكم مدائنٍ في الآفاق قـــد بنيت أمست خرابا وأفنى الموتُ أهليها لا تركِنَنَّ إلى الدنيــا وما فيــهـا فالمـوت لا شـك يُفـنـيـنا ويُفنيــها لكل نفس وان كانت على وجــلٍ من المَنِـيـَّةِ آمـــالٌ تــقــــويـــهـــا المرء يبسطها والدهر يقبضُهــا والنفس تنشرها والموت يطويها وإنــما المكــارم أخــــلاقٌ مطهـرةٌ الـدين أولها والعــقل ثـانـيــــها والعلم ثالثها والحلم رابعهــــا والجود خامسها والفضل سادسها والبر سابعها والشكر ثامنها والصبر تاسعــها والليـــن باقيــــها والنفس تعلم أنى لا أصادقها ولست ارشــدُ إلا حيـــن اعصيـــها واعمل لدار ٍغداً رضوانُ خازنها! والجــار احمد والرحمن ناشيها قصورها ذهب والمسك طينتــــها والزعفـران حشيشٌ نابتٌ فيــها أنهارها لبنٌ محضٌ ومن عسـل والخمر يجري رحيقاً في مجاريها والطير تجري على الأغصان عاكفةً تسبـحُ الله جهراً في مغانيها من يشتري الدار في الفردوس يعمرها بركعةٍ في ظــلام الليـل يحييها