‍ ﷽ |⇦•بر دیده ي ما ضیا بده... #روضه و توسل ویژۀ شهادت اباالمهدی آقا امام حسن عسکری علیه السلام به 🎧#نفس حاج مهدی سماواتی "أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ" "بِسم الله الرَّحمن الرَّحیم" "اَللّهُمَّ كُنْ لِوَلِيِّكَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَعَلى آبائِهِ في هذِهِ السّاعَةِ وَفي كُلِّ ساعَةٍ وَلِيّاً وَحافِظاً وَقائِداً وَناصِراً وَدَليلاً وَعَيْناً حَتّى تُسْكِنَهُ أَرْضَكَ طَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فيها طَويلاً" "وَ صِلِ اللّهُمَّ بَیْنَنا وَ بَیْنَهُ، وُصْلَةً تُؤَدّى إِلى مُرافَقَةِ سَلَفِهِ" "اَللّهُمَ سَرّحْنى عَنِ الهُمومِ وَالْغُمُومِ ووَحْشَةَ الصّدرِ وَ وَسْوَسَةِ الشَّيطان" بر دیده ي ما ضیا بده مهدی جان بر سینه ي ما صفا بده مهدی جان دورِ سر مادرت بگردان چیزی آن را صدقه به ما بده مهدی جان "يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ" *روزِ شهادتِ پدرِ بزرگوار شماست، اومديم بگيم:...* تسلیت ای حجّتِ ثانی عشر، یاین الحسن زود بود از بهر تو داغ پدر، یابن الحسن *پنج يا شش ساله بودي داغِ بابا ديدي...* قلبِ بابت از شرارِ زهرِ دشمن آب شد سوخت جسم و جانش از پا تا به سر، یابن الحسن کودک شش ساله بودی بر پدر خواندی نماز ریختی از چشم خود، خونِ جگر، یابن الحسن زود گَردِ بي كسي بر ماهِ رخسارت نشست زود کردی جامه ی ماتم به بر، یابن الحسن طفل بودی پیش چشمت چشمِ بابا بسته شد تو نگه کردی و او زد بال و پر، یابن الحسن *لحظاتِ آخر فرستاد دنبالِ ميوه ي دلش، زهر به نازنين بدنش وارد شده، جگر ميسوزه، لرزش به نازنين بدن افتاده، تا چشمش به مهديش افتاد، فرمود: "يَا سَيِّدَ أَهْلِ بَيْتِهِ اِسْقِنِي الْمَاءَ فَإِنِّي ذاهِبٌ إِلى رَبِّي" يه جرعه آب بهم بده، ديگه دارم مي ميرم، ظرفِ آب رو داد به بابا..."حسيني ها، كربلايي ها!" بگيم آقا! كاش كربلا هم بودي، لحظه اي كه جَدِّ مظلومت ناله ميزد: "اِسْقُونِي شَرْبَةً مِنَ الْمَاءِ" يه جرعه آب به لبِ خشكيده اش مي رسوندي، مولايِ من، يابن الحسن!...خيلي دلم ميخواد اين روايت غلط بوده باشه، ده نفر ديدن، و شنيدن چي داره ميگه ابي عبدالله، رفتن آب هم آوُردن، اما تا رسيدن كنارِ گوديِ قتلگاه، آبها رو رويِ زمين خالي كردن، حسين... دلت رفته كربلا، اين سلام رو بده: "اَلسَّلامُ عَلَى الشِّفاهِ الذّابِلات" سلام بر آن لب هاي خشكيده" أَلسَّلامُ عَلَي الْخَدِّ التَّريب، أَلسَّلامُ عَلَى الشَّيْبِ الْخَضيب، أَلسَّلامُ عَلَى الثَّغْرِ الْمَقْرُوعِ بِالْقَضیب" سلام بر اون لب و دنداني كه چوبِ خيزران خورد،حسين.... " صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّه...صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَی قَلبِ زِینَبِ الصَّبور وَ لِسانَها الشَّکور، صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَي الباكينَ عَلَیْکَ یا ذَبیحَ العَطشان" "اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج،اَللّهُمَّ عَجِّل لِحُجَّتِكَ الظّهور،اَللّهُمَّ عَجِّل لِامامَ الزَّمانِ القيام" 🥀

‍ ﷽ |⇦•سلام میدهم از دل به.. #روضه و توسل به حضرت علی اصغر علیه السلام اجرا شده شب هفتم محرم ۹۹ به 🎧#نفس استاد حاج منصور ارضی السَّلامُ عَلَيْكُمْ يا أهلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ سلام میدهم از دل به ساحتِ ارباب ز راه دور روَم بر زیارتِ ارباب صدای شور حسین و قیام سینه زنان چه دیدنیست محرم قیامت ارباب رسیده ماهِ محرم حسینیان آیید به پا شده است دوباره ضیافت ارباب به دستِ حضرت زهرا خدا سوایم کرد شدم ز روز ازل عبد حضرت ارباب به هرکجا که علم گشت بیرق ماتم به روی شانه کشیدم علامت ارباب به اشک دیده بشویم لبان خود شاید اجازه ای بدهندم به صحبت ارباب به ترک یک گنه و چند قطره گوهرِ ناب چه عاشقانه شود حفظ حرمت ارباب شود به رویِ دعایم درِ اجابت باز دمی که سجده نمایم به تربت ارباب چه کرده این پسرِ بوتراب که دشمن نموده در همه جا مدح شوکت ارباب امیر عشق حسین و خدای عشق حسین خوشم شدم سر این سفره رعیت ارباب یقین کنید شفا دست سید الشهداست پناه هر دو جهان است هیئت ارباب اگر اراده کند اربعین حرم هستیم خدایی است به والله قدرت ارباب حصیر هم دل شب همرَه دهاتی ها زبان گرفت بمیرم ز غربت ارباب رفتُ داغِ دوری اش دامانِ مادر را گرفت از دم خیمه سر و سامانِ لشکر را گرفت *همچنین که آوردش وسطِ میدان همه گفتن ما دیگه با این بچه جنگ نداریم ..* تیر با چه سرعتی آمد بماند قصه اش آن چنان آمد که آقا جای تن سر را گرفت *بارها شنید گوش تا گوش، یعنی سر جدا شده بود به یه پوست فقط آویزان بود ..* تیر با یک شعبه هم کار خودش را می کند با سه شعبه جوری آمد کل حنجر را گرفت خطبه اش با گریه بود افسوس لشکر خنده کرد چند لحظه بعد آن خون کل منبر را گرفت باغبان چه خون دلها خورد باغش سبز شد با کمان آمد کسی و سیبِ نوبر را گرفت خون او گر بر زمین میریخت محشر می رسید این چه خونی بود داغش کل محشر را گرفت پشت خیمه نیزه ها رفتند پیدایش کنند نیزه ای در خاک شد جسم محقر را گرفت آنقدر از این و از آن سیلی و شلاق خورد تا رُباب از حرمله قنداقِ اصغر را گرفت *بمیرم برات حسین .. روضه م همین باشه : راوی میگه وقتی این بچه خودشُ انداخت رو زمین همه بغلش کردن، زن ها دست به دست مگه آروم‌میشد .. تا دستِ رقیه دادن .. همه صورتشُ میبوسیدن .. صدایِ گریه که بلند شد ابی عبدالله از میدان برگشت فرمود: گفته بودم آرام گریه کنید .. آقاجان این بچه همه رو ریخته بهم .. تا بغلش کرد آرام شد .. ای مشکل گشا، امشب یه واسطه ای شو بینِ ما و ابی عبدالله .. آه .. سکینه خانم میگه وقتی تیر خورد من ایستاده بودم دیدم بابای عزیزم عبا رو کشید رویِ بچه به سمت خیمه ها که اومد، دیدم رفت پشتِ خیمه ها دویدم گفتم رباب بیا ببین ..* شش ماهه یارِ نازک گلویم خونِ گلویت شد آبرویم ای علی جانم میلرزد دستانم آهسته برایت لالایی میخوانم لالا علی جان لالایی علی جان .. یکی دو تا نیست این لحظه دردم با چه رویی من خیمه برگردم در خیمه مادر منتظر اصغر روی سینه من پاره شده حنجر لالا علی جان لالایی علی جان .. آماده کردم یک قبر کوچک میاید از راه مادر کودک تو سر بلندی حق داری میخندی مهلت نشد بابا چشمت را ببندی لالا علی جان لالایی علی جان .. 🥀