eitaa logo
درسهایی از قران کریم ( ترجمه و آموزش و روخوانی و تجوید و دائره المعارف ....... )
2.5هزار دنبال‌کننده
5.5هزار عکس
5هزار ویدیو
17 فایل
آنچه که از قران کریم می دانیم کپی مطالب آزاد و فقط یه صلوات به روح مادرم بفرست 💗💗💗
مشاهده در ایتا
دانلود
AUD-20211028-WA0009.mp3
1.61M
💠 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا وَاسْمَعُوا ۗ وَلِلْكَافِرِينَ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿١٠٤﴾ ای کسانی که ایمان آورده اید! [هنگام سخن گفتن با پیامبر] مگویید: راعنا [یعنی: در ارائه احکام، امیال و هوس های ما را رعایت کن] و بگویید: انظرنا [یعنی: مصلحت دنیا و آخرت ما را ملاحظه کن] و [فرمان های خدا و پیامبرش را] بشنوید. و برای کافران عذابی دردناک است. (۱۰۴) ┄┅═✧❁🍃🌸🍃❁✧═┄ کانال 👇 @Targomeh
AUD-20211028-WA0008.mp3
1.27M
💠 مَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَلَا الْمُشْرِكِينَ أَنْ يُنَزَّلَ عَلَيْكُمْ مِنْ خَيْرٍ مِنْ رَبِّكُمْ ۗ وَاللَّهُ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشَاءُ ۚ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ﴿١٠٥﴾ نه کافران از اهل کتاب و نه مشرکان، دوست ندارند که هیچ خیری از سوی پروردگارتان بر شما نازل شود، در حالی که خدا هرکه را بخواهد به رحمت خود اختصاص می دهد؛ و خدا دارای فضل بزرگی است. (۱۰۵) ┄┅═✧❁🍃🌸🍃❁✧═┄ کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٦٥) -بيزارى پيشوايان كفر از پيروان خود! در اين آيه روى سخن متوجه كسانى است كه از دلايل وجود خدا چشم پوشيده و در راه شرك و بت‌پرستى و تعدد خدايان گام نهاده‌اند، سخن از كسانى است كه در مقابل اين معبودان پوشالى سر تعظيم فرود آورده و به آنها عشق مى‌ورزند، عشقى كه تنها شايستۀ خداوند است كه منبع همۀ كمالات و بخشندۀ همۀ نعمتها است. نخست مى‌گويد: «بعضى از مردم معبودهايى غير خدا براى خود انتخاب مى‌كنند» (وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللّهِ أَنْداداً) . نه فقط بتها را معبود خود انتخاب كرده‌اند بلكه «آنچنان به آنها عشق مى‌ورزند كه گويى به خدا عشق مى‌ورزند» (يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللّهِ) . «اما كسانى كه ايمان به خدا آورده‌اند عشق و علاقۀ بيشترى به او دارند» (وَ الَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّهِ) . عشق مؤمنان از عقل و علم معرفت سر چشمه مى‌گيرد. اما عشق كافران از جهل و خرافه و خيال! به همين دليل ثبات و دوامى ندارد. لذا در ادامۀ آيه مى‌فرمايد: «اين ظالمان هنگامى كه عذاب الهى را مشاهده مى‌كنند و مى‌دانند كه تمام قدرتها به دست خدا است و او داراى مجازات شديد است» (وَ لَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلّهِ جَمِيعاً وَ أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعَذابِ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 148 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٨١) - هنگامى كه وصيت جامع تمام ويژگيهاى بالا باشد، از هر نظر محترم و مقدس است، و هر گونه تغيير و تبديل در آن ممنوع و حرام است، لذا اين آيه مى‌گويد: «كسى كه وصيت را بعد از شنيدنش تغيير دهد گناهش بر كسانى است كه آن را تغيير مى‌دهند» (فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَ ما سَمِعَهُ فَإِنَّما إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ) . و اگر گمان كنند كه خداوند از توطئه‌هايشان خبر ندارد سخت در اشتباهند. «خداوند شنوا و دانا است» (إِنَّ اللّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ) . آيه فوق اشاره به اين حقيقت است كه خلافكاريهاى «وصى» (كسى كه عهده دار انجام وصايا است) هرگز اجر و پاداش وصيت كننده را از بين نمى‌برد، او به اجر خود رسيده، تنها گناه بر گردن وصى است كه تغييرى در كميت يا كيفيت و يا اصل وصيت داده است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 159 کانال 👇 @Targomeh
🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 (آيه ١٨٢) - تا به اينجا اين حكم اسلامى كاملاً روشن شد كه هر گونه تغيير و تبديل در وصيّتها به هر صورت و به هر مقدار باشد گناه است، امّا از آنجا كه هر قانونى استثنايى دارد، در اين آيه مى‌گويد: «هر گاه وصىّ بيم انحرافى در وصيّت كننده داشته باشد ــ خواه اين انحراف ناآگاهانه باشد يا عمدى و آگاهانه ــ و آن را اصلاح كند گناهى بر او نيست (و مشمول قانون تبديل وصيّت نمى‌باشد) خداوند آمرزنده و مهربان است» (فَمَنْ خافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفاً أَوْ إِثْماً فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ). 🍁🍂🍁🍂🍁🍂🍁🍂 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٨٥) - 💠اين آيه زمان روزه و قسمتى از احكام و فلسفه‌هاى آن را شرح مى‌دهد، نخست مى‌گويد: «آن چند روز معدود را كه بايد روزه بداريد ماه رمضان است» (شَهْرُ رَمَضانَ) . 👌 «همان ماهى كه قرآن در آن نازل شد» (الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ) . «همان قرآنى كه مايۀ هدايت مردم، و داراى نشانه‌هاى هدايت، و معيارهاى سنجش حق و باطل است» (هُدىً لِلنّاسِ وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى وَ الْفُرْقانِ) . 👌 سپس بار ديگر حكم مسافران و بيماران را به عنوان تأكيد بازگو كرده، مى‌گويد: «كسانى كه در ماه رمضان در حضر باشند بايد روزه بگيرند، اما آنها كه بيمار يا مسافرند روزهاى ديگر را بجاى آن روزه مى‌گيرند» (فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كانَ مَرِيضاً أَوْ عَلى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّامٍ أُخَرَ) . 👌در قسمت آخر آيه بار ديگر به فلسفۀ تشريع روزه پرداخته، مى‌گويد: «خداوند راحتى شما را مى‌خواهد و زحمت شما را نمى‌خواهد» (يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَ لا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ) . 👌سپس اضافه مى‌كند: «هدف آن است كه شما تعداد اين روزها را كامل كنيد» (وَ لِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ) . 👌و در آخرين جمله مى‌فرمايد: «تا خدا را بخاطر اين كه شما را هدايت كرده بزرگ بشمريد، و شايد شكر نعمتهاى او را بگذاريد» (وَ لِتُكَبِّرُوا اللّهَ عَلى ما هَداكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 162 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٨٨) 💙-اين آيه اشاره به يك اصل كلى و مهم اسلامى مى‌كند كه در تمام مسائل اقتصادى حاكم است، و به يك معنى مى‌شود تمام ابواب فقه اسلامى را در بخش اقتصاد زير پوشش آن قرار داد، نخست مى‌فرمايد: «اموال يكديگر را در ميان خود به باطل و ناحق نخوريد» (وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ) 💙 مفهوم آيۀ فوق عموميت دارد و هر گونه تصرف در اموال ديگران از غير طريق صحيح و به ناحق مشمول اين نهى الهى است. و تمام معاملاتى كه هدف صحيحى را تعقيب نمى‌كند و پايه و اساس عقلايى ندارد مشمول اين آيه است. 💙جالب اين كه قرار گرفتن آيه مورد بحث بعد از آيات روزه (١٨٢-١٨٧) نشانۀ يك نوع همبستگى در ميان اين دو است، در آنجا نهى از خوردن و آشاميدن بخاطر انجام يك عبادت الهى مى‌كند و در اينجا نهى از خوردن اموال مردم به ناحق (كه اين هم نوع ديگرى از روزه و رياضت نفوس است) 💙 و در واقع هر دو شاخه‌هايى از تقوا محسوب مى‌شود، همان تقوايى كه به عنوان هدف نهايى روزه معرفى شده است. 💙 سپس در ذيل آيه، انگشت روى يك نمونۀ بارز «اكل مال به باطل» (خوردن اموال مردم به ناحق) گذاشته كه بعضى از مردم آن را حق خود مى‌شمرند به گمان اين كه به حكم قاضى، آن را به چنگ آورده‌اند، مى‌فرمايد: «براى خوردن قسمتى از اموال مردم به گناه و بخشى از آن را به قضات ندهيد در حالى كه مى‌دانيد» (وَ تُدْلُوا بِها إِلَى الْحُكّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقاً مِنْ أَمْوالِ النّاسِ بِالْإِثْمِ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 169 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٩٦) - 💠قسمتى از احكام مهم حجّ! در اين آيه، احكام زيادى بيان شده است. ١-در ابتدا يك دستور كلى براى انجام فريضۀ حجّ و عمره بطور كامل و براى اطاعت فرمان خدا داده، مى‌فرمايد: «حجّ و عمره را براى خدا به اتمام برسانيد» (وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ) . 💠 در واقع قبل از هر چيز به سراغ انگيزه‌هاى اين دو عبادت رفته و توصيه مى‌كند كه جز انگيزۀ الهى و قصد تقرب به ذات پاك او، چيز ديگرى در كار نبايد باشد. 💠 ٢-سپس به سراغ كسانى مى‌رود كه بعد از بستن احرام بخاطر وجود مانعى مانند بيمارى شديد و ترس از دشمن، موفق به انجام حجّ عمره نمى‌شوند، مى‌فرمايد: «اگر محصور شديد (و موانعى به شما اجازه نداد كه پس از احرام بستن وارد مكه شويد) آنچه از قربانى فراهم شود» ذبح كنيد و از احرام خارج شويد (فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ) . 💠٣-سپس به دستور ديگرى اشاره كرده مى‌فرمايد: «سرهاى خود را نتراشيد تا قربانى به محلش برسد» و در قربانگاه ذبح شود (وَ لا تَحْلِقُوا رُؤُسَكُمْ حَتّى يَبْلُغَ الْهَدْيُ مَحِلَّهُ) . 💠 ٤-سپس مى‌فرمايد: «اگر كسى از شما بيمار بود و يا ناراحتى در سر داشت (و به هر حال ناچار بود سر خود را قبل از آن موقع بتراشد) بايد فديه (كفاره‌اى) از قبيل روزه يا صدقه يا گوسفندى بدهد» (فَمَنْ كانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً) أَوْ بِهِ أَذىً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْيَةٌ مِنْ صِيامٍ أَوْ صَدَقَةٍ أَوْ نُسُكٍ) . در واقع شخص مخير در ميان اين سه كفاره (روزه-صدقه-ذبح گوسفند) مى‌باشد. 💠٥-سپس مى‌افزايد: «و هنگامى كه (از بيمارى و دشمن در امان بوديد) از كسانى كه عمره را تمام كرده و حجّ را آغاز مى‌كنند، آنچه ميسر از قربانى است» ذبح كنند. (فَإِذا أَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إِلَى الْحَجِّ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ) . 💠اشاره به اين كه در حجّ تمتع، قربانى كردن لازم است و فرق نمى‌كند اين قربانى شتر باشد يا گاو و يا گوسفند، و بدون آن از احرام خارج نمى‌شود. ٦-سپس به بيان حكم كسانى مى‌پردازد كه در حال حجّ تمتع قادر به قربانى نيستند، مى‌فرمايد: «كسى كه (قربانى) ندارد، بايد سه روز در ايام حجّ، و هفت روز به هنگام بازگشت، روزه بدارد، اين ده روز كامل است» (فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيامُ ثَلاثَةِ أَيّامٍ فِي الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إِذا رَجَعْتُمْ تِلْكَ عَشَرَةٌ كامِلَةٌ) . 💠 بنابراين اگر قربانى پيدا نشود، يا وضع مالى انسان اجازه ندهد، جبران آن ده روز روزه است. ٧-بعد به بيان حكم ديگرى پرداخته، مى‌گويد: «اين برنامۀ حجّ تمتع براى كسى است كه خانوادۀ او نزد مسجد الحرام نباشد» (ذلِكَ لِمَنْ لَمْ يَكُنْ أَهْلُهُ حاضِرِي الْمَسْجِدِ الْحَرامِ) . 💠بنابراين كسانى كه اهل مكه يا اطراف مكه باشند، حجّ تمتع ندارند و وظيفۀ آنها حجّ قران يا افراد است-كه شرح اين موضوع در كتب فقهى آمده است. بعد از بيان اين احكام هفتگانه در پايان آيه دستور به تقوا مى‌دهد و مى‌فرمايد: «از خدا بپرهيزيد و تقوا پيشه كنيد و بدانيد خداوند عقاب و كيفرش شديد است» . (وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ) . 💠 اين تأكيد شايد به اين جهت است كه مسلمانان در هيچ يك از جزئيات اين عبادت مهم اسلامى كوتاهى نكنند چرا كه كوتاهى در آن گاهى سبب فساد حجّ و از بين رفتن بركات مهم آن مى‌شود. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 179 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٩٧) - 💠قرآن در اين آيه احكام حجّ را تعقيب مى‌كند و دستورات جديدى مى‌دهد. 🍁 ١-نخست مى‌فرمايد: «حجّ در ماههاى معينى است» (الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَعْلُوماتٌ) . منظور از اين ماهها، ماههاى شوال، ذى القعده و ذى الحجه است. 🍁٢-سپس به دستور ديگرى، در مورد كسانى كه با احرام بستن شروع به مناسك حجّ مى‌كنند، اشاره كرده مى‌فرمايد: «آنها كه حجّ را بر خود فرض كرده‌اند (و احرام بسته‌اند بايد بدانند) در حجّ آميزش جنسى، و گناه و جدال نيست» (فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فِي الْحَجِّ) . 💠 به اين ترتيب محيط حجّ بايد از تمتعات جنسى و همچنين گناهان و گفتگوهاى بى‌فايده و جر و بحثها و كشمكشهاى بيهوده پاك باشد، زيرا محيطى است كه روح انسان بايد از آن نيرو بگيرد و يكباره از جهان ماده جدا شود، و به عالم ماوراء ماده راه يابد، و در عين حال رشته الفت و اتحاد و اتفاق و برادرى در ميان مسلمانان محكم گردد و هر كارى كه با اين امور منافات دارد ممنوع است. 🍁٣-در مرحلۀ بعد به مسائل معنوى حجّ، و آنچه مربوط به اخلاص است اشاره كرده، مى‌فرمايد: «آنچه را از كارهاى خير انجام مى‌دهيد خدا مى‌داند» (وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللّهُ) . و اين بسيار لذتبخش است كه اعمال خير در محضر او انجام مى‌شود. و در ادامۀ همين مطلب مى‌فرمايد: «زاد و توشه تهيه كنيد كه بهترين زاد و توشه‌ها پرهيزكارى است و از من بپرهيزيد اى صاحبان عقل» (وَ تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزّادِ التَّقْوى وَ اتَّقُونِ يا أُولِي الْأَلْبابِ) . 💠 اين جمله ممكن است اشاره لطيفى به اين حقيقت بوده باشد كه در سفر حجّ موارد فراوانى براى تهيۀ زادهاى معنوى وجود دارد كه بايد از آن غفلت نكنيد، در آنجا تاريخ مجسم اسلام است و صحنه‌هاى زندۀ فداكارى ابراهيم (ع) و جلوه‌هاى خاصى از مظاهر قرب پروردگار ديده مى‌شود آنها كه روحى بيدار و انديشه‌اى زنده دارند مى‌توانند براى يك عمر از اين سفر بى‌نظير روحانى توشه معنوى فراهم سازند. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 180 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٩٨) - 💠 در اين آيه به رفع پاره‌اى از اشتباهات در زمينۀ مسألۀ حجّ پرداخته مى‌فرمايد: «گناهى بر شما نيست كه از فضل پروردگارتان (و منافع اقتصادى در ايام حجّ) بر خوردار شويد» (لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُناحٌ أَنْ تَبْتَغُوا فَضْلاً مِنْ رَبِّكُمْ) . 💠در زمان جاهليت هنگام مراسم حجّ هر گونه معامله و تجارت و باركشى و مسافربرى را گناه مى‌دانستند و حجّ كسانى را كه چنين مى‌كردند باطل مى‌شمردند آيۀ فوق اين حكم جاهلى را بى‌ارزش و باطل اعلام كرد و فرمود هيچ مانعى ندارد كه در موسم حجّ از معامله و تجارت حلال كه بخشى از فضل خداوند بر بندگان است بهره گيريد و يا كار كنيد و از دست رنج خود استفاده كنيد، علاوه بر اين، مسافرت مسلمانان از نقاط مختلف به سوى خانۀ خدا مى‌تواند پايه و اساسى براى يك جهش اقتصادى عمومى در جوامع اسلامى گردد. 💠 سپس در ادامه همين آيه عطف توجه به مناسك حجّ كرده مى‌فرمايد: «هنگامى كه از عرفات كوچ كرديد خدا را در نزد مشعر الحرام ياد كنيد» (فَإِذا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ فَاذْكُرُوا اللّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ) . 💠 «او را ياد كنيد همان گونه كه شما را هدايت كرد هر چند پيش از آن از گمراهان بوديد» (وَ اذْكُرُوهُ كَما هَداكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضّالِّينَ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 181 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ١٩٩) - 💠باز در ادامه همين معنى مى‌فرمايد: «سپس از آنجا كه مردم كوچ مى‌كنند (از مشعر الحرام به سوى سرزمين منى) كوچ كنيد» (ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفاضَ النّاسُ) . 💠 در روايات آمده است كه قبيلۀ قريش در جاهليت امتيازات نادرستى براى خود قائل بودند از جمله اين كه مى‌گفتند: ما نبايد در مراسم حجّ به عرفات برويم زيرا عرفات از حرم مكه بيرون است. 💠قرآن در آيۀ فوق خط بطلان بر اين اوهام كشيد و به مسلمانان دستور داد همه با هم در عرفات وقوف كنند و از آنجا همگى به سوى مشعر الحرام و از آنجا به سوى منى كوچ كنند. 💠و در پايان دستور به استغفار و توبه مى‌دهد مى‌فرمايد: «از خدا طلب آمرزش كنيد كه خداوند آمرزنده و مهربان است» (وَ اسْتَغْفِرُوا اللّهَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ) . 💠و طلب آمرزش كنيد از آن افكار و خيالات جاهلى كه مخالف روح مساوات و برابرى حجّ است. 💠در اين بخش از آيات به سه موقف حجّ اشاره شده، 👈عرفات كه محلى در ٢٠ كيلومترى مكه است 👈سپس وقوف در مشعر الحرام-يا مزدلفه- 👈و سوم سرزمين منى كه محل قربانى و رمى جمرات و پايان داده به احرام و انجام مراسم عيد است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 182 کانال 👇 @Targomeh
آیه ۲۰۰ 💠اين آيه همچنان ادامۀ بحثهاى مربوط به حجّ است نخست مى‌گويد: «هنگامى كه مناسك (حجّ) خود را انجام داديد ذكر خدا گوييد همان گونه كه پدران و نياكانتان را ياد مى‌كرديد بلكه از آن بيشتر و برتر» (فَإِذا قَضَيْتُمْ مَناسِكَكُمْ فَاذْكُرُوا اللّهَ كَذِكْرِكُمْ آباءَكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْراً) . 💠منظور از اين تعبير اين نيست كه هم نياكانتان را ذكر كنيد و هم خدا را، بلكه اشاره‌اى است به اين واقعيت كه اگر آنها بخاطر پاره‌اى از مواهب لايق يادآورى هستند پس چرا به سراغ خدا نمى‌رويد كه تمام عالم هستى و تمام نعمتهاى جهان از ناحيۀ اوست صاحب صفات جلال و جمال و ولى نعمت همگان است. 💠 «ذكر خدا» در اين جا تمام اذكار الهى بعد از مراسم را شامل مى‌شود. در اينجا مردم را به دو گروه تقسيم مى‌كند مى‌فرمايد: «گروهى از مردم مى‌گويند خداوندا! در دنيا به ما نيكى عطا فرما ولى در آخرت بهره‌اى ندارند» (فَمِنَ النّاسِ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا وَ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 183 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢٠١) - 💠«و گروهى مى‌گويند پروردگارا! به ما نيكى عطا كن و در آخرت نيكى مرحمت فرما و ما را از عذاب آتش نگاهدار» (وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ) . 💠در حقيقت اين قسمت از آيات اشاره به خواسته‌هاى مردم و اهداف آنها در اين عبادت بزرگ است، زيرا گروهى هم مواهب مادى دنيا را مى‌خواهند و هم مواهب معنوى را بلكه زندگى دنيا را نيز به عنوان مقدمۀ تكامل معنوى مى‌طلبند! در اين كه منظور از «حَسَنَةً» در آيه چيست؟ 💠در حديثى از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم: «كسى كه خدا به او قلبى شاكر و زبان مشغول به ذكر حق، و همسرى با ايمان كه او را در امور دنيا و آخرت يارى كند ببخشد، نيكى دنيا و آخرت را به او داده و از عذاب آتش باز داشته شده» . 💠البته «حسنه» به معنى هر گونه خير و خوبى است و مفهوم وسيع و گسترده‌اى دارد كه تمام مواهب مادى و معنوى را شامل مى‌شود، بنابراين آنچه در روايت فوق آمده بيان مصداق روشن آن است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 184 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢٠٣) 💠-اين آيه آخرين آيه است كه در اينجا در بارۀ مراسم حجّ، سخن مى‌گويد و سنتهاى جاهلى را در رابطه با تفاخرهاى موهوم نسبت به نياكان و گذشتگان در هم مى‌شكند و به آنها توصيه مى‌كند كه (بعد از مراسم عيد) به ياد خدا باشند مى‌فرمايد: «خدا را در روزهاى معينى ياد كنيد» (وَ اذْكُرُوا اللّهَ فِي أَيّامٍ مَعْدُوداتٍ) . 💠در اين كه منظور از اين اذكار چيست؟ در احاديث اسلامى به اين صورت تعيين شده كه بعد از پانزده نماز كه آغازش نماز ظهر روز عيد قربان، و پايانش نماز روز سيزدهم است، 💠 جمله‌هاى الهام‌بخش زير تكرار گردد: اللّه اكبر اللّه اكبر لا اله الاّ اللّه و اللّه اكبر و للّه الحمد اللّه اكبر على ما هدانا اللّه اكبر على ما رزقنا من بهيمة الانعام. سپس در دنبال اين دستور مى‌افزايد: «كسانى كه تعجيل كنند و (ذكر خدا را) در دو روز انجام دهند گناهى بر آنان نيست، و كسانى كه تأخير كنند (و سه روز انجام دهند نيز) گناهى بر آنها نيست، براى كسانى كه تقوا پيشه كنند» (فَمَنْ تَعَجَّلَ فِي يَوْمَيْنِ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ وَ مَنْ تَأَخَّرَ فَلا إِثْمَ عَلَيْهِ لِمَنِ اتَّقى) . 💠 اين تعبير در حقيقت، اشاره به نوعى تخيير در اداء ذكر خدا، ميان دو روز و سه روز مى‌باشد. و در پايان آيه، يك دستور كلى به تقوا داده مى‌فرمايد: «تقواى الهى پيشه كنيد و بدانيد شما به سوى او محشور خواهيد شد» (وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّكُمْ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ) . 💠 اين جمله مى‌تواند اشاره به اين باشد كه مراسم روحانى حجّ، گناهان گذشتۀ شما را پاك كرده، و همچون فرزندى كه از مادر متولد شده است پاك از اين مراسم باز مى‌گرديد، اما مراقب باشيد بعدا خود را آلوده نكنيد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 185 کانال 👇 @Targomeh
28.72M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
آیه 205» وَ إِذا تَوَلَّى سَعى‌ فِي الْأَرْضِ لِيُفْسِدَ فِيها وَ يُهْلِكَ الْحَرْثَ وَ النَّسْلَ وَ اللَّهُ لا يُحِبُّ الْفَسادَ و هرگاه به قدرت و حكومت رسد براى فساد در زمين و نابودى زراعت‌ها و نسل كوشش مى‌كند و خداوند فساد را دوست ندارد. کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢٠٦) - 💠در اين آيه مى‌افزايد: هنگامى كه او را از اين عمل زشت نهى كنند «و به او گفته شود از خدا بترس (آتش لجاجت در درونش شعله‌ور مى‌گردد) و لجاج و تعصب، او را به گناه مى‌كشاند» (وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ) . 💠 او نه به اندرز ناصحان، گوش فرا مى‌دهد، و نه به هشدارهاى الهى بلكه پيوسته با غرور و نخوت مخصوص به خود، بر خلاف كاريهايش مى‌افزايد چنين كسى را جز آتش دوزخ رام نمى‌كند، 💠و لذا در پايان آيه مى‌فرمايد: «آتش دوزخ براى آنها كافى است و چه بد جايگاهى است» (فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 186 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢٠٩) - 💠در اين آيه به همۀ مؤمنان هشدار مى‌دهد كه «اگر بعد از (اين همه) نشانه‌ها و برنامه‌هاى روشن كه به سراغ شما آمده لغزش كنيد و تسليم وسوسه‌هاى شيطان شويد و گامى بر خلاف صلح و سلام برداريد بدانيد (از پنجۀ عدالت خداوند فرار نتوانيد كرد) چرا كه خداوند توانا و شكست‌ناپذير و حكيم است» (فَإِنْ زَلَلْتُمْ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْكُمُ الْبَيِّناتُ فَاعْلَمُوا أَنَّ اللّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ) . 💠برنامه روشن، راه روشن و مقصد هم معلوم است با اين حال جايى براى لغزش و قبول وسوسه‌هاى شيطانى نيست! 💠اگر منحرف شويد قطعا مقصر خود شماييد و بدانيد خداوند قادر حكيم شما را مجازات عادلانه خواهد كرد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 188 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢١٠) - 💠اين آيه گر چه از آيات پيچيدۀ قرآن بنظر مى‌رسد لكن دقت روى تعبيرات آن ابهام را بر طرف مى‌سازد، 💠در اينجا روى سخن به پيامبر صلّى اللّه عليه و آله است، مى‌فرمايد: «آيا آنها انتظار دارند كه خداوند و فرشتگان در سايه‌هاى ابرها به سوى آنها بيايند» و دلايل ديگرى در اختيارشان بگذارند با اين كه چنين چيزى محال است و به فرض كه محال نباشد چه ضرورتى دارد (هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاّ أَنْ يَأْتِيَهُمُ اللّهُ فِي ظُلَلٍ مِنَ الْغَمامِ وَ الْمَلائِكَةُ) .» 💠در حالى كه كار پايان گرفته است» (وَ قُضِيَ الْأَمْرُ) . 💠 در اين كه منظور از پايان گرفتن كار چيست؟ آنچه به نظر مى‌رسد اين است كه اشاره به نزول عذاب الهى به كافران لجوج باشد زيرا ظاهر آيه مربوط به اين جهان است. و در پايان آيه مى‌فرمايد: «و همۀ كارها به سوى خدا باز مى‌گردد» (وَ إِلَى اللّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ) . 💠 امور مربوط به ارسال پيامبران و نزول كتابهاى آسمانى و تبيين حقايق بازگشت به او مى‌كند همان گونه كه امر حساب و مجازات و كيفر و پاداش به او باز مى‌گردد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 188 👈رؤيت خداوند- 💠بى‌شك مشاهدۀ حسى تنها در مورد اجسامى صورت مى‌گيرد كه داراى رنگ و مكان و محل است بنابراين، در مورد ذات خداوند كه مافوق زمان و مكان است معنى ندارد . 💠ذات پاك او نه در دنيا با اين چشم ديده مى‌شود و نه در آخرت دلايل عقلى اين مسأله به قدرى روشن است كه ما را بى‌نياز از شرح و بسط مى‌كند. 💠البته مشاهدۀ خداوند با چشم دل هم در اين جهان ممكن است و هم در جهان ديگر و مسلما در قيامت كه ذات پاك او ظهور و بروز قوى‌ترى دارد اين مشاهده قوى‌تر خواهد بود ١. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 189 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢١١) - 💠اين آيه در حقيقت، يكى از مصاديق آيات گذشته است، چرا كه در آيات گذشته سخن از مؤمنان و كافران و منافقان بود، كافرانى كه بر اثر لجاجت، آيات و دلايل روشن را ناديده گرفته به بهانه جويى مى‌پرداختند، و بنى اسرائيل يكى از مصاديق واضح اين معنى هستند مى‌فرمايد: «از بنى اسرائيل بپرس، چه نشانه‌هاى روشنى به آنها داديم؟» 💠ولى آنها اين نشانه‌هاى روشن را ناديده گرفتند، و نعمتهاى الهى را در راه غلط صرف كردند (سَلْ بَنِي إِسْرائِيلَ كَمْ آتَيْناهُمْ مِنْ آيَةٍ بَيِّنَةٍ) . سپس مى‌افزايد: «كسى كه نعمت خدا را بعد از آن كه به سراغ او آمد تبديل كند (و از آن سوء استفاده نمايد، گرفتار عذاب شديد الهى خواهد شد) زيرا خداوند شديد العقاب است» (وَ مَنْ يُبَدِّلْ نِعْمَةَ اللّهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُ فَإِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقابِ) . 💠منظور از تبديل نعمت اين است كه انسان امكانات و منابع مادى و معنوى را كه در اختيار دارد، در مسيرهاى انحرافى و گناه به كار گيرد، مسألۀ تبديل نعمت، و سرنوشت دردناك ناشى از آن منحصر به بنى اسرائيل نيست، هم اكنون دنياى صنعتى گرفتار اين بدبختى بزرگ است زيرا با اين كه خداوند مواهب و نعمتها و امكاناتى در اختيار انسان امروز قرار داده كه در هيچ دورانى از تاريخ سابقه نداشته، ولى بخاطر دورى از تعليمات الهى پيامبران گرفتار تبديل نعمت شده و آنها را به صورت وحشتناكى در راه فنا و نيستى خود به كار گرفته و از آن مخربترين سلاحها، براى ويرانى جهان ساخته و يا از قدرت مادى خويش براى توسعۀ ظلم و استعمار و استثمار بهره گرفته و دنيا را به جايگاهى ناامن از هر نظر مبدل كرده است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 190 کانال 👇 @Targomeh
آيه ٢١٢- شأن نزول: 💠ابن عباس مفسر معروف مى‌گويد: اين آيه در بارۀ اقليت اشرافى و رؤساى قريش نازل شد كه زندگى بسيار مرفهى داشتند، و جمعى از مؤمنان ثابت قدم كه از نظر زندگى مادى فقير و تهيدست بودند را به باد استهزاء مى‌گرفتند و مى‌گفتند: 💠 اگر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله شخصيتى داشت و از طرف خدا بود، اشراف بزرگان از او پيروى مى‌كردند، آيه نازل شد و به سخنان بى‌اساس آنها پاسخ داد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 190 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢١٣) 💠-بعد از بيان حال مؤمنان و منافقان و كفار در آيات پيشين، در اين آيه به سراغ يك بحث اصولى و كلى و جامع در مورد پيدايش دين و مذهب و اهداف و مراحل مختلف آن مى‌رود نخست مى‌فرمايد: «انسانها (در آغاز) همه امت واحدى بودند» (كانَ النّاسُ أُمَّةً واحِدَةً) . 💠و در آن روز تضادى در ميان آنها وجود نداشت، زندگى بشر و اجتماع او ساده بود، فطرتها دست نخورده، و انگيزه‌هاى هوى و هوس و اختلاف و كشمكش در ميان آنها ناچيز بود. 💠(اين مرحلۀ اول زندگى انسانها بود) سپس زندگى انسانها شكل اجتماعى به خود گرفت زيرا انسان براى تكامل آفريده شده و تكامل او تنها در دل اجتماع تأمين مى‌گردد (و اين مرحلۀ دوم زندگى انسانها بود) 💠 ولى به هنگام ظهور اجتماع، اختلافها و تضادها به وجود آمد چه از نظر ايمان و عقيده، و چه از نظر عمل و تعيين حق و حقوق هر كس و هر گروه در اجتماع، و اينجا بشر تشنۀ قوانين و تعليمات انبياء و هدايتهاى آنها مى‌گردد تا به اختلافات او در جنبه‌هاى مختلف پايان دهد (و اين مرحلۀ سوم بود) 💠در اينجا «خداوند پيامبران را برانگيخت تا مردم را بشارت دهند و انذار كنند» (فَبَعَثَ اللّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنْذِرِينَ) . و اين مرحلۀ چهارم بود. 💠در اينجا انسانها با هشدارهاى انبياء و توجه به مبدء و معاد و جهان ديگر كه در آنجا پاداش و كيفر اعمال خويش را در مى‌يابند براى گرفتن احكام و قوانين الهى آمادگى پيدا كردند و لذا مى‌فرمايد: «خداوند با آنها كتاب آسمانى به حق نازل كرد تا در ميان مردم در آنچه اختلاف داشتند حكومت كند» (وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ) . 💠و به اين ترتيب ايمان به انبياء و تمسك به تعليمات آنها و كتب آسمانى، آبى بر آتش اختلافات فرو ريخت و آن را خاموش ساخت-و اين مرحلۀ پنجم بود. 💠اين وضع مدتى ادامه يافت ولى كم كم وسوسه‌هاى شيطانى و امواج خروشان هواى نفس، كار خود را در ميان گروهى كرد لذا آيه مى‌فرمايد: «در آن اختلاف نكردند مگر كسانى كه كتاب آسمانى را دريافت داشته بودند و بينات و نشانه‌هاى روشن به آنها رسيده بود. 💠آرى! آنها، بخاطر انحراف از حق و ستمگرى در آن اختلاف كردند» (وَ مَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلاَّ الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّناتُ بَغْياً بَيْنَهُمْ) . 💠و اين مرحلۀ ششم بود. در اينجا مردم به دو گروه تقسيم شدند مؤمنان راستين كه در برابر حق تسليم بودند آنها براى پايان دادن به اختلافات جديد به كتب آسمانى و تعليمات انبياء باز گشتند و به حق رسيدند و لذا مى‌فرمايد: «خداوند مؤمنان از آنها را به حقيقت آنچه در آن اختلاف داشتند به فرمان خود هدايت فرمود» 💠 در حالى كه افراد بى‌ايمان و ستمگر خود خواه همچنان در گمراهى و اختلاف باقى ماندند (فَهَدَى اللّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ) . 💠و اين مرحلۀ هفتم بود. و در پايان آيه مى‌فرمايد: «خداوند هر كه را بخواهد و لايق ببيند به راه مستقيم هدايت مى‌كند» (وَ اللّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ) . 💠اشاره به اين كه مشيت الهى كه آميخته با حكمت او است گزاف و بى‌حساب نيست و از هر گونه تبعيض ناروا بر كنار است. 💠 تمام كسانى كه داراى نيت پاك و روح تسليم در برابر حقند مشمول هدايتهاى او مى‌شوند، اشتباهات عقيدتى آنها اصلاح مى‌گردد و از روشن بينيهاى مخصوصى بر خوردار مى‌شوند و آنها را از اختلافات و مشاجرات دنيا پرستان بى‌ايمان بر كنار مى‌دارد و آرامش روح و اطمينان خاطر و سلامت جسم و جان به آنها مى‌بخشد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 192 کانال 👇 @Targomeh
💐 آيه ٢١٤- شأن نزول: 💠بعضى از مفسران گفته‌اند: هنگامى كه در جنگ احزاب ترس و خوف و شدت بر مسلمانان غالب شد و در محاصره قرار گرفتند اين آيه نازل شد و آنان را به صبر و استقامت دعوت نمود و يارى نصرت به آنها داد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 192 💐 آیه ۲۱۴ 💠از اين آيه چنين بر مى‌آيد كه جمعى از مؤمنان مى‌پنداشتند كه عامل اصلى ورود در بهشت تنها اظهار ايمان به خدا است بى‌آن‌كه تلاش و كوششى به خرج دهند، 💠قرآن در برابر اين تفكر نادرست مى‌فرمايد: «آيا گمان كرديد داخل بهشت مى‌شويد بى‌آن‌كه حوادثى همچون حوادث سخت گذشتگان به شما برسد» (أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ) . «همانها كه شدايد و زيانهاى فراوان به آنها رسيد و آنچنان ناراحت و متزلزل شدند كه پيامبر الهى و افرادى كه ايمان آورده بودند گفتند: 💠 پس يارى خدا كجاست!» (مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى نَصْرُ اللّهِ) . 💠 البته آنها اين جمله را به عنوان اعتراض و ايراد نمى‌گفتند بلكه به عنوان تقاضا و انتظار مطرح مى‌كردند. و چون آنها نهايت استقامت خود را در برابر اين حوادث به خرج دادند و دست به دامن الطاف الهى زدند به آنها گفته شد «آگاه باشيد يارى خدا نزديك است» (أَلا إِنَّ نَصْرَ اللّهِ قَرِيبٌ) . 💠در حقيقت اين آيه به يكى از سنن الهى كه در همۀ اقوام جارى بوده است اشاره مى‌كند و به مؤمنان در همۀ قرون و اعصار هشدار مى‌دهد كه براى پيروزى و موفقيت و نايل شدن به مواهب بهشتى، بايد به استقبال مشكلات بروند و فداكارى كنند و اين آزمونى است كه مؤمنان را پرورش مى‌دهد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 193 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢١٦) - 💠آيۀ گذشته عمدتا در مورد انفاق اموال بود و در اين آيه سخن از انفاق جانها در راه خدا است و اين هر دو در ميدان فداكارى دوش به دوش يكديگر قرار دارند. مى‌فرمايد: «جنگ (با دشمن) بر شما مقرر شده است در حالى كه از آن اكراه داريد» (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ) . 💠تعبير به «كُتِبَ» (نوشته شده) اشاره به حتمى بودن و قطعى بودن اين فرمان الهى است. 💠براى انسانهاى معمولى يك امر طبيعى است كه جنگ و لو با دشمن و در راه خدا خوشايند نيست زيرا در جنگ هم تلف اموال و هم نفوس و هم جراحتها و مشقتها است البته براى عاشقان شهادت در راه حق و كسانى كه در سطح بالايى از معرفت قرار دارند جنگ با دشمنان حق شربت گوارايى است كه همچون تشنه كامان به دنبال آن مى‌روند و مسلما حساب آنها از حساب تودۀ مردم جدا است. سپس به يك قانون كلى و اصل اساسى كه حاكم بر قوانين تكوينى و تشريعى خداوند است اشاره مى‌كند، مى‌فرمايد: «چه بسا شما از چيزى اكراه داشته باشيد در حالى كه براى شما خير است و مايۀ سعادت و خوشبختى» (وَ عَسى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ) . 💠 به عكس كناره‌گيرى از جنگ و عافيت طلبى ممكن است خوشايند شما نباشد در حالى كه واقعا چنين نيست «چه بسا چيزى را دوست داشته باشيد و آن براى شما شرّ است» (وَ عَسى أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ) . 💠 و در پايان مى‌فرمايد: «و خدا مى‌داند و شما نمى‌دانيد» (وَ اللّهُ يَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ) . 💠پروردگار جهان با اين لحن قاطع مى‌گويد كه افراد بشر نبايد تشخيص خودشان را در مسائل مربوط به سرنوشتشان حاكم سازند چرا كه علم آنها از هر نظر محدود و ناچيز است و معلوماتشان در برابر مجهولات همچون قطره‌اى در برابر دريا است. 💠آنها با توجه به علم محدود خود نبايد در برابر احكام الهى روى در هم كشند. بايد بطور قطع بدانند كه خداوند اگر جهاد و روزه و حجّ را تشريع كرده همه به سود آنها است، توجه به اين حقيقت روح انضباط و تسليم در برابر قوانين الهى را در انسان پرورش مى‌دهد، و درك و ديد او را از محيطهاى محدود فراتر مى‌برد و به نامحدود يعنى علم بى‌پايان خدا پيوند مى‌دهد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 195 کانال 👇 @Targomeh
آيه ٢١٧- شأن نزول: 💠پيش از جنگ «بدر» پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله «عبد اللّه بن جحش» را طلبيد و نامه‌اى به او داد، به او فرمان داد پس از آن كه دو روز راه پيمود، نامه را بگشايد و طبق آن عمل كند، او پس از دو روز طى طريق نامه را گشود و چنين يافت: «پس از آن كه نامه را باز كردى تا «نخله» (زمينى كه بين مكه و طائف است) پيش برو و در آنجا وضع قريش را زير نظر بگير» . 💠 هنگامى كه به «نخله» رسيدند به قافله‌اى از قريش بر خورد كردند به آنها حمله كردند «عمر و بن حضرمى» را كشتند و قافله را با دو نفر نزد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله آوردند، پيغمبر به آنان فرمود: من به شما دستور نداده بودم كه در ماههاى حرام نبرد كنيد، مشركان نيز زبان به طعن گشودند كه محمد صلّى اللّه عليه و آله جنگ و خونريزى را در ماههاى حرام حلال شمرده، آيۀ مورد بحث نازل شد و سپس «عبد اللّه بن جحش» و همراهانش اظهار كردند كه در اين راه براى درك ثواب جهاد كوشش كرده‌اند و از پيامبر پرسيدند كه آيا اجر مجاهدان را دارند يا نه؟ آيۀ بعد (آيۀ ٢١٨) نازل گرديد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 196 کانال 👇 @Targomeh
(آيه ٢١٨) - 💠در اين آيه به نقطۀ مقابل اين گروه اشاره كرده و مى‌فرمايد: «كسانى كه ايمان آوردند و كسانى كه هجرت نمودند و در راه خدا جهاد كردند (و بر ايمان خود استوار ماندند) آنها اميد به رحمت پروردگار دارند و خداوند آمرزنده و مهربان است» (إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هاجَرُوا وَ جاهَدُوا فِي سَبِيلِ اللّهِ أُولئِكَ يَرْجُونَ رَحْمَتَ اللّهِ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ) . 💠 آرى! اين گروه در پرتو اين سه كار بزرگ (ايمان، هجرت و جهاد) اگر مرتكب اشتباهاتى نيز بشوند ممكن است مشمول عنايات و مغفرت الهى گردند. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 197 کانال 👇 @Targomeh