اون یه نفری که جز اولین نفرایی که پیام های چنل رو میبینی یه گوشه از قلبم برای توعه 💜🙂

با یه نفر پروفم ست بود بعد امروز یه بحث کوچیک شد که از طرف خودش بود. یه لحظه گفتم برم ببینم پروفو برداشته یا نه. گفتم اونقدر بچه و احمق نیست که سر یه بحث کوچولو برش داره. و حدس بزنین چی؟ همونقدر احمق و بچه بود😂 خاک بر سرت فلانی

😙🌈

من آدم خوبی برای مشاوره دادن به مردم نیستم ولی میدونم که باید بسپرنش به زمان. زمان همه چیزو درست میکنه . شاید درد داشته باشه و زخمش رو قلب و جسم فرد بمونه ، اما خیلی آروم همه چیز رو پیش میبره و از این بابت مطمئنی.

اینکه مامانم بخاطر معدل 19.74 داره میرینه بهم عادیه به نظرتون؟

این حجم از قابل پیش بینی بودن یه نفر برام خیلی غیرقابل باوره

امیدوارم هیچوقت یه آدم مست بهتون پیام نده چون میمیرید و زنده میشید تا بفهمید چی میگه و چشه

چرا؟ چرا؟ چرا ما آدما اینمدلی ایم؟ یکی از گریه کردن خستس یکی از گریه نکردن

چرا بروکلین انقد حق میگه؟

Day7: 🎬 فیلم مورد علاقت من فیلم زیاد نمیبینم و بیشتر سریال دوست دارم ولی از فیلمای ایرانی نفس و از فیلمای خارجی چیزی یادم نمیاد روز هفت رو جا انداخته بودم*

Day 8:🎼 قدرت موسیقی موسیقی برای من مثل غذای روحمه. مثل کسیه که واینمیسه من براش حرف بزنم و بگم چمه ، خودش شروع میکنه و آرومم میکنه. موسیقی کلاسیک رو به همه نوع موسیقی ترجیح میدم و هنذفری/هدفون از وسایل همیشگی همراه منن. موسیقی چیزیه که همیشه میتونم بهش اعتماد کنم و میدونم به اعتمادم خیانت نمیکنه. چیزیه که روحمو از بدنم میکشه بیرون و با خودش همراه میکنه و به دنیای خاصش بعضی وقتام یه زخمایی رو تازه میکنه که گفتنش زیاد جالب نیست. یسری خاطرات و صحنه هارو آهنگ ها خیلی خوب ثبت میکنن. شاید خیلی بهتر از ذهن ما آدما! ذهنایی که سعی میکنن همه چیو فراموش کنن ، ولی با یه متن یا ریتم خاص همه چی برمیگرده به خونه اولش.