این حجم از قابل پیش بینی بودن یه نفر برام خیلی غیرقابل باوره

امیدوارم هیچوقت یه آدم مست بهتون پیام نده چون میمیرید و زنده میشید تا بفهمید چی میگه و چشه

چرا؟ چرا؟ چرا ما آدما اینمدلی ایم؟ یکی از گریه کردن خستس یکی از گریه نکردن

چرا بروکلین انقد حق میگه؟

Day7: 🎬 فیلم مورد علاقت من فیلم زیاد نمیبینم و بیشتر سریال دوست دارم ولی از فیلمای ایرانی نفس و از فیلمای خارجی چیزی یادم نمیاد روز هفت رو جا انداخته بودم*

Day 8:🎼 قدرت موسیقی موسیقی برای من مثل غذای روحمه. مثل کسیه که واینمیسه من براش حرف بزنم و بگم چمه ، خودش شروع میکنه و آرومم میکنه. موسیقی کلاسیک رو به همه نوع موسیقی ترجیح میدم و هنذفری/هدفون از وسایل همیشگی همراه منن. موسیقی چیزیه که همیشه میتونم بهش اعتماد کنم و میدونم به اعتمادم خیانت نمیکنه. چیزیه که روحمو از بدنم میکشه بیرون و با خودش همراه میکنه و به دنیای خاصش بعضی وقتام یه زخمایی رو تازه میکنه که گفتنش زیاد جالب نیست. یسری خاطرات و صحنه هارو آهنگ ها خیلی خوب ثبت میکنن. شاید خیلی بهتر از ذهن ما آدما! ذهنایی که سعی میکنن همه چیو فراموش کنن ، ولی با یه متن یا ریتم خاص همه چی برمیگرده به خونه اولش.

بخدا شما اول بهش پیام بدین هیچ اتفاقی نمیوفته

من به سال 1990 فرانسه , لباس گرم , مقداری پول و کروسان و قهوه نیازمندم

به همراه بوسه فرانسوی

یکی از دردناک ترین چیزا اینه که حق یه نفر ارزوش بشه