سلسله گفتاری پیرامون #مسئله_آب_در_کربلا با استناد به منابع (۶) #امام_حسین(ع) و یارانش به سبب اشتغال به جنگ و فعالیت بسیار در روز #عاشورا از یک سو، به آب زیادى نیاز داشتند و از سوى دیگر نمى توانستند آب مورد نیاز را تأمین کنند. بنابر نقلِ #ابن_شهرآشوب، #على_اکبر از شدّت مبارزه با دشمنان، به سوى پدر آمد و طلب آب کرد؛ امام گفت که «به دست جدّت آب مى نوشى». روایت است که امام به فاصله بین #شط_فرات و #عائله خود مى نگریست و از اینکه تشنگی بر کودکان عارض شده بود؛ مى گریست. به روایت #ابوحنیفه_دینوری: « امام در لحظات آخر از فرط تشنگى چون قدح آبى به دهان نزدیک ساخت، #حصین_بن_نمیر، تیرى به دهان حضرت زد و مانع از آشامیدن شد». طبق روایت #علامه_مجلسى، #حضرت_عباس(ع) از برادرش امام حسین(ع) اجازه نبرد گرفت، امام از وى خواست که کمى آب براى کودکان بیاورد اما حضرت موفق نشد. بنابر روایت #شیخ_مفید امام حسین(ع) و حضرت عباس(ع) همزمان به سوى فرات و #محافظین_آب حمله کردند که امام(ع) از ناحیه چانه زخمى و حضرت عباس(ع) بنابر روایتِ ابن شهرآشوب دستان راست و چپش را قطع کرده و سپس با عمود آهنى او را به شهادت رساندند. طبق روایت #ابو_مخنف امام حسین (ع) بار دیگر وارد شریعه فرات شد ولى همین که خواست آب بیاشامد، یکى از دشمنان فریاد زد که به خیمه ها حمله کرده اند. بنابراین امام(ع) آب ننوشید و بازگشت. #پایان. منبع: فروغى اَبرى، اصغر (۱۳۸۲). تاریخ در آیینه پژوهش #اندیشکده_حکمرانی_آب @WaterGovernanceThinkTankNGO