✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠#قسمت_صدوبیست #فصل_نوزدهم بچه ها داشتند تلویزیون نگاه می کردند. خدیجه مشغول خواندن درس هایش بود، گفت: «مامان! راستی ظهر که رفته بودی نان بخری، عمو شمس الله آمد. آلبوممان را از توی کمد برداشت، یکی از عکس های بابا را با خودش برد.» ناراحت شدم ، پرسیدم: «چرا زودتر نگفتی؟!...» خدیجه سرش را پایین انداخت و گفت: «یادم رفت.» اوقاتم تلخ شد. یعنی چرا آقا شمس الله آمده بود خانه ما و بدون اینکه به من بگوید، رفته بود سراغ کمد و عکس صمد را برداشته بود، توی این فکرها بودم که صدای در آمد. بچه ها با شادی بلند شدند و دویدند طرف در. مهدی با خوشحالی فریاد زد: «بابا!. . بابا آمد...» نفهمیدم چطور خودم را رساندم توی راه پله. از چیزی که می دیدم، تعجب کرده بودم. پدرشوهرم در را باز کرده بود و آمده بود تو، برادرم امین، هم با او بود. بهت زده پرسیدم: «با صمد آمدید؟! صمد هم آمده؟!» پدرشوهرم پیرتر شده بود ، خاک آلوده بود، با اوقاتی تلخ گفت: «نه... خودمان آمدیم. صمد ماند منطقه.» پرسیدم: «چطور در را باز کردید؟! شما که کلید ندارید!» پدرشوهرم دستپاچه شد ، گفت: «... کلید...! آره کلید نداریم؛ اما در باز بود.» گفتم: «نه، در باز نبود. من مطمئنم. عصر که برای خرید رفتم بیرون، خودم در را بستم، مطمئنم در را بستم.» پدرشوهرم کلافه بود. گفت: «حتماً حواست نبوده؛ بچه ها رفته اند بیرون در را باز گذاشته اند.» هر چند مطمئن بودم؛ اما نخواستم توی رویش بایستم، پرسیدم: «پس صمد کجاست؟!» با بی حوصلگی گفت: «جبهه!» گفتم: «مگر قرار نبود با شما برگردد؛ آن هم دو سه روزه.» گفت: «منطقه که رسیدیم، از هم جدا شدیم، صمد رفت دنبال کارهای خودش. از او خبر ندارم ، من دنبال ستار بودم. پیدایش نکردم.» فکر کردم پدرشوهرم به خاطر اینکه ستار را پیدا نکرده، این قدر ناراحت است. تعارفشان کردم بیایند تو. اما ته دلم شور می زد، با خودم گفتم اگر راست می گوید، چطور با برادرم آمده! امین که قایش بود! خبر دارم که قایش بوده، نکند اتفاقی افتاده! دوباره پرسیدم: «راست می گویید از صمد خبر ندارید؟! حالش خوب است؟!» پدرشوهرم با اوقات تلخی گفت: «گفتم که خبر ندارم ، خیلی خسته ام، جایم را بینداز بخوابم.» ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 📚 #رمان_خوب ‌

「🦋🌱」 -امام‌على‌عليه‌السلام: براى‌ آنچه‌ از دست‌ رفته‌ است‌ اندوه‌ به‌ دلت راه‌ مده، كه‌ تو را از آنچه‌ مى‌آيد بازمى‌دارد. 📗غررالحكم‌حدیث۱۰۴‌۳‌۴

ما همه سرباز امامیم...✌️🇮🇷 ‌

⭕️ بعضیا میگن انقلاب ۵۷، ایران رو ضعیف کرده و ما بیچاره شدیم و هر روز بدتر داره میشه... ☺️ بشنویم جواب آقای ترامپ رو در پاسخ همین سوال خبرنگار: نه ایران ضعیف نیست ایران امروز خیلی قوی است... ‌

مجموعه #عکس_نوشت 🔰بیانات رهبر انقلاب در مورد ۲۲ بهمن #دهه_فجر #فجر_مقاومت #بهار_انقلاب ‌

✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠#قسمت_صدوبیست_ویک #فصل_نوزدهم با تعجب پرسیدم: «می خواهید بخوابید؟! هنوز سر شب است، بگذارید شام درست کنم.» گفت: «گرسنه نیستم، خیلی خوابم می آید، جای من و برادرت را بینداز، بخوابیم.» بچه ها دایی شان را دوره کرده بودند، احوال شینا را از او پرسیدم، جواب درست و حسابی نداد. توی دلم گفتم: «نکند برای شینا اتفاقی افتاده.» برادرم را قسم دادم، گفتم: «جان حاج آقا راست بگو، شینا چیزی شده؟!» امین هم مثل پدرشوهرم کلافه بود، گفت: «به والله طوری نشده، حالش خوب است. می خواهی بروم فردا بیاورمش، خیالت راحت شود؟!» دیگر چیزی نگفتم و رفتم جای پدرشوهرم را انداختم، او که رفت بخوابد، من هم بچه ها را به برادرم سپردم و رفتم خانه خانم دارابی، جریان را برایش تعریف کردم و گفتم: «می خواهم زنگ بزنم سپاه و از صمد خبری بگیرم.» خانم دارابی که همیشه با دست و دل بازی تلفن را پیشم می گذاشت و خودش از اتاق بیرون می رفت تا من بدون رودربایستی تلفن بزنم، این بار نشست کنار تلفن و گفت: «بگذار من شماره بگیرم.» نشستم روبه رویش، هی شماره می گرفت و هی قطع می کرد. می گفت: «مشغول است، نمی گیرد، انگار خط ها خراب است.» نیم ساعت نشستم و به شماره گرفتنش نگاه کردم. انگار حواسش جای دیگری بود. زیر لب با خودش حرف می زد، هنوز یکی دو شماره نگرفته، قطع می کرد. گفتم: «اگر نمی گیرد، می روم دوباره می آیم، بچه ها پیش برادرم هستند. شامشان را می دهم و برمی گردم.» برگشتم خانه، برادرم پیش بچه ها نبود، رفته بود آن یکی اتاق پیش پدرشوهرم. داشتند با صدای آهسته با هم حرف می زدند، تا مرا دیدند ساکت شدند. دل شوره ام بیشتر شد. گفتم: « چرا نخوابیدید؟! طوری شده؟! تو را به روح ستار، اگر چیزی شده به من هم بگویید. دلم شور می زند.» پدرشوهرم رفت توی جایش دراز کشید و گفت: «نه عروس جان، چیزی نشده. داریم دو سه کلام حرف مردانه می زنیم. تعریف خانوادگی است، چی قرار است بشود، اگر اتفاقی افتاده بود که حتماً به تو هم می گفتیم.» برگشتم توی هال ، باید برای شام چیزی درست می کردم، زهرا و سمیه و مهدی با هم بازی می کردند. خدیجه و معصومه هم مشق می نوشتند. از دل شوره داشتم می مردم، دل توی دلم نبود، از خیر شام درست کردن گذشتم، دوباره رفتم خانه خانم دارابی. گفتم: «تو را به خدا یک زنگی بزن به حاج آقایتان، احوال صمد را از او بپرس.» ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 📚 #رمان_خوب ‌