🍃 دختری با چشمان سبز 🔺درِ یخچال خانه را باز می‌کنم. آنقدر خوراکی و خرت و پرت‌های متنوع داخلش هست که اگر خواستم چیزی بخورم انتخاب سخت می‌شود. از میوه‌های فصل گرفته تا تنقلات و خوراکی‌هایی که گاهی اوقات فراموش می‌شوند و مجبور می‌شوم فاسد شده‌شان را بیرون بریزم. همین چند روز پیش یک نایلون بزرگ خیارسبز را دور ریختم. اصلا خبر نداشتم در یخچال هست. چقدر افزود بر غصه‌ها و مسئولیتم در این روزگار قحطی زده انسانیت. و امروز دختری با چشمان سبز که معصومیت از کنار مژگانش می‌بارید و دندان شیری افتاده‌اش خبر از ورود به فصل جدیدی از زندگیش می‌داد؛ زل زده بود به لنز دوربین و با ذوق صحبت می‌کرد. عربی حرف می‌زد و متوجه حرف‌هایش نمی‌شدم. زلالی چشمانش هم، خط‌های ترجمه‌شده زیر کلیپ را در چشمانم محو می‌کرد. پرس غذا را که در دست گرفت، دندان تازه افتاده‌‌اش بیشتر نمایان شد. لبخند آمد و نشست وسط دورهمی‌اش با غذایی که در دست داشت. همان‌جا بود که دلم سوخت و ذرات ذوب شده‌اش از چشمانم سرازیر شد. چگونه پاسخ این همه درد را در درون دخترک خواهیم داد. یخچال پر از تنقلات و خوراکی جلوی چشمانم رژه رفت و دهان کجی به قلب سوخته‌ام کرد. ذهنم دنبال جواب سوالم، تمام روزگار گذشته را جستجو کرد که؛ از کی اینقدر بیخیال شده‌ایم؟ بیخیال آنچه دنیا را رنگ انسانیت می‌پاشد، بیخیال درد مظلوم؟ در غزه زنان و کودکان بیگناه کشته می‌شوند، خانه‌هایشان آوار می‌شود، گرسنگی پنجه‌های مرگ را نشان می‌دهد، بیمارستان بمباران می‌شود... و ما زندگی می‌کنیم. مگر نه این است که پیامبر مهربانی‌ها می‌فرمایند: مَنْ أَصْبَحَ لَا يَهْتَمُّ بِأُمُورِ الْمُسْلِمِينَ فَلَيْسَ بِمُسْلِمٍ؛ پس چگونه مسلمانانی هستیم؟ #میز‌فلسطین_غزه #گروه‌کوثر_پرنیا 🌸کانال رسمی حوزه‌های علمیه خواهران 🆔 @whc_ir 🌐 news.whc.ir