#شبهه_1134 حمله اعراب به ایران بزرگترین جشن اعراب است ماهم براي تازي ناموس خودبه سروسينه ميزنيم پاسخ👇👇 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg

👆👆👆 #مذهبی #تاریخی ✅◀️پاسخ #شبهه_1134:▶️✅ @Wiki_Shobhe 1⃣ حمله ی نظامی اعراب مسلمان به ایران و دیگر سرزمین ها به ویژه در زمان خلیفه ی دوم، علل مختلفی داشت اما تبلیغ و نشر اسلام از این طریق با روح برادری و برابری اسلام ناسازگار و غیر قابل پذیرش است. آنچه که مسلم است تسلط مسلمانان بر ایران سبب آشنایی تدریجی ایرانیان با اسلام و پذیرش آن به عنوان دین جدید بود. 2⃣ رفتار وحشیانه و نسنجیده ی برخی فاتحان با مردم مناطق فتح شده، نباید به پای اسلام نوشته شود. در دین اسلام توصیه اکید به رفتار مناسب با مردم مغلوب و اسیران جنگی شده است. 3⃣ در بین سلسله گزارش های فتوحات اعراب در ایران، روایات و گزارشات مبالغه آمیز و دروغ بسیاری راه یافته که بیشتر محققان و تاریخ نگاران به بی اعتبار بودن آنها اشاره کرده اند. این روایات که بر فزونی کشته شدگان و اسیران یا رشادت های افسانه ای فاتحان دلالت دارند، همیشه دستمایه ی کوبیدن اسلام و بهانه ای برای اسلام ستیزی بوده است. 4⃣ از جمله منابع مهم و مشهور تاریخی که آکنده از اغراق و مطالب غیرقابل باور است، کتاب تاریخ طبری است که منبعی برای دیگر کتب تاریخی بوده است. سیف بن عمر از جمله راویان دروغ پرداز تاریخ طبری است. 5⃣ مرحوم عبدالحسین زرینکوب در چاپ اول کتاب دو قرن سکوت تحت تاثیر جریانات باستانگرایی و عرب ستیزی مطالبی نه چندان معتبر و قابل اعتنا آورده بود که در چاپ دوم، به قول خودش بر هرچه مشکوک و تاریک و نادرست بود، خط بطلان کشید. 6⃣ برخلاف آنچه که جریانات عرب ستیز از مقاومت مردمی به هنگام فتوحات تبلیغ می کنند، به اذعان تاریخ نگاران جنگ های اعراب مسلمان با نیروهای نظامی ساسانی بود و مردم به دلیل نارضایتی از اوضاع نابسامان داخلی، حمایتی از حاکمان ساسانی نکردند. 7⃣ فاتحان عرب سه راه پیش پای ایرانیان می گذاشتند: پذیرش اسلام، پرداخت جزیه و جنگ. طبق کتب تاریخی بیشتر شهرهای ایران با پذیرش پرداخت جزیه از سوی حاکمان محلی، از کشته شدن یا اسارت در امان بوده و بر دین خود باقی ماندند. ایرانیان در نگاه اعراب مسلمان، مجوس و در ردیف اهل کتاب بودند. 📗برای دستیابی به اطلاعات بیشتر به منابع زیر مراجعه فرمایید: تاریخ ایران بعد از اسلام و کارنامه ی اسلام از دکتر عبدالحسین زرینکوب. خدمات متقابل اسلام و ایران از شهید مطهری. یکصد صحابی ساختگی از علامه عسکری. بردگی در اسلام از محمدصادق ایرجی. 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg

👆👆👆 #مذهبی #تاریخی ✅◀️پاسخ دوم #شبهه_1134:▶️✅ @Wiki_Shobhe این تصاویر برخلاف ادعای شبهه، مربوط به "آیین رقص شمشیر" در بین اعراب هست و ربطی به فتح ایران در صدر اسلام ندارند. همچنین ادعای نسل کشی ایرانیان، تجاوز به زنان و به اسارت بردن کودکان با آن شدتی که معاندان در جهت بدنام کردن اسلام تبلیغ می کنند، صحت ندارد. و اما توضیح بیشتر : شمشیر در نزد مردم عرب در طول تاریخ به جز آنکه یکی از ادوات جنگی و دفاعی بوده، بیشتر نمادی برای عزت و شکوه و نیز برای ابراز ابداع فنیشان با زینت بخشیدن آن با احجار کریمه بوده است. شمشیر تا جایی در فرهنگ اسلامی ، عربی آنها جا باز کرده است که نام بسیاری از زنان و مردان خود را به نام های آن میگذاشتند: هند، مهند ، سیف ، صمصام ، حسام ، فیصل ، قاطع و . . . مردم عرب تا قبل از ورود اسلحه های نوین به زندگیشان ، از شمشیر همیشه به عنوان وسیله ی مهم دفاعی به خوبی یاد کرده اند و شمشیرهای خوب و بران را به عنوان تعیین کننده نتیجه جنگ میشناختند و شمشیر را عزیز دانسته ، و حتی برای شمشیرهایشان نام نیز برمیگزیده و درباره آنها شعر و قصاید بسیار، میسرودند . آنها حتی توانسته اند شمشیرهای برنده جنگ را با وجود برندگی و خون آلود بودنشان جامه ی زیبای عشق و مهر و محبت بپوشانند . در نزد عرب حتی برای در دست گرفتن شمشیر سنت های خاصی اتخاذ میشد ، مثلا اگر شخصی میخواست شمشیری را به شخص دیگری که هم طبقه ی اجتماعیش بود، هدیه دهد ، می بایست آن را با دست چپ تقدیم میکرد ، چرا که تقدیم آن با دست راست میتوانست به منزلت تسلیم شدن و خضوع محسوب شود و با دست راست هدیه دادن فقط برای افرادی همچون پدر ، شیخ و یا حاکم که از او والا مقامتر بودند جایز می بود، و دیگر اینکه دو شیخ دشمن ، در هنگام صلح ، شمشیر را با دو دست به همدیگر تقدیم میکردند تا نشان دهند که در قدرت با هم برابرند و خواهان برادری و اخوت هستند و در اینجاهاست که شمشیر یکی از نقش های زیبای خود را در صلح ایفا میکند . عرب ها به جز جنگ از شمشیر در مراسم سنتی رقص و پایکوبی منظم در قبل از شروع جنگ ویا به هنگام استقبال از مهمان بلند مرتبه ، و یا مراسم عروسی و ختم استفاده میکردند. بعضی پژوهشگران تاریخ و آنتروپولوژی این پایکوبی به همراه شمشیر را سنتی اسلامی برای نشان دادن قدرت مسلمانان به دشمنان اسلام میدانند. عرب ها دو نوع پایکوبی با شمشیر را اجرا میکنند ، در نوع اول که به هوسه و یا یزله موصوف است و بدون موسیقی بوده ، مردان با تشکیل دایره های منظم و تکرار قطعه شعرهای هماهنگ، شمشیرها را در هوا میگردانند و پاهای خود را به طور هماهنگ بر زمین میکوبند و در آن دایره به مانند طواف بر کعبه به دور محوری فرضی میچرخند. اما در نوع دوم که به رقص السیف به معنای رقص شمشیر معروف است ، در صف های منظم ، ردیف وار و با حرکات موزون ، قطعه شعرها و شعارهایی را به همراه دهل و کرنا و بقیه آلات موسیقی خاص خود تکرار میکردند ووشمشیرهای خود را در هوا به چرخش در می آورند و با حرکت های یکسان پاهای خود را به زمین میکوبیدند و آهنگ و موسیقی شعر را با رقص و پایکوبی خود وفق میداده و همگون میساختند و همچنین با حرکت های شبه پهلوانی در هنگام رقص قدرت بدنیشان را به معرض نمایش قرار میدهند. این پایکوبیها در روحیه انسانی و در تعالی ارزشهایشان نقش بارزی را ایفا مینمود. منبع: انسان شناسی و فرهنگ | انسان‌شناسی، علمی‌ترین رشته علوم انسانی و انسانی‌ترین رشته در علوم است. http://anthropology.ir/node/25643 🇮🇷 کانال ویکی شبهه 🇮🇷 🌐«کانال جامع شبهات و شایعات فضای مجازی»🌐 https://telegram.me/joinchat/BWGstz9LDGhlEtwQ6sumxg