◀️شبهه #شماره_2579 ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe آیا می دانید؟ همه مردم دنیا #قذافی را به عنوان یک دیکتاتور آدمکش دیوانه میشناسند متن زیررابخوانید تا بدانید قذافی خوبی هایی هم داشته است خداحافظی مردم ليبی با امكانات رفاهی زمان حکومت معمر قذافی. در لیبی چیزی به نام قبض برق وجود نداشت. هزینه برق برای همه رایگان بود! چیزی به نام بهره بانکی وجود نداشت. همه بانک‌ها موظف بودند وام‌هایی با صفردرصد سود ارائه کنند! داشتن خانه یک حق مسلم برای تمام لیبیایی‌ها بود! هر زوج تازه ازدواج کرده، از دولت معادل شصت‌هزار دلار بابت خرید آپارتمان و شروع زندگی هدیه می‌گرفت!(خلاصه شده) ❇️ پاسخ شبهه: ❇️ @Wiki_Shobhe ✅ با وجود پیروزی مخالفان #قذافی، مردم #لیبی امروزه از این امتیازات محروم هستند. شاید به همین دلیل است که اگرچه اکثر مردم لیبی از سقوط نظام سابق راضی هستند، اما شمار زیادی نیز به آینده‌ی کشور امید چندانی ندارند. بر اساس گزارش‌های میدانی، هنوز جوانان بیکار هستند و تنها کاری که مردم می‌توانند انجام دهند خرید و فروش است؛ هر چند که معاملات اقتصادی نیز در بازارها وضعیت گذشته‌ی خود را احیا نکرده‌اند. وضعیت حقوق بشر هم نسبت به گذشته بدتر گزارش شده است. زنان لیبی و تونس ده‌ها سال است که برای احقاق حقوق مدنی خود مبارزه می‌کنند. سازمان‌های زنان در این کشورها اکنون بیم آن را دارند که در دولت‌های جدید این حقوق به رسمیت شناخته نشوند. زنان در گذشته، با تشکیل نهادهای مدافع حقوق زن و شرکت فعال در امور اجتماعی‌ـ‌سیاسی، در برابر قانون و دستگاه‌های اجرایی و حقوقی به عنوان «نیمه‌ی برابر» به رسمیت شناخته می‌شدند، اما اکنون حکومت‌های جدید این نهادها و انجمن‌ها را به رسمیت نمی‌شناسند. و همینطور سایر موارد ذکر شده که تقریبا درست است. ❌ البته نه به این گل و بلبلی که در متن آمده در هر حال نتیجه ای که نویسنده این متن میخواهد بگیرد کاملا غلط است. 👇🍂 واقعیت این است که لیبی امروز از حضور گروه‌های شبه‌نظامی متعدد، که شمار آن‌ها را بالغ بر 300 گروه تخمین زده‌اند، از جمله 100 گروه کوچک و بزرگ در پایتخت (طرابلس)، رنج می‌برد. در این میان، افراد مسلح در مصراته و زنتان به تجهیزاتی مانند تانک و راکت‌انداز و تیربار مجهز هستند و می‌توانند به راحتی حداقل در برخی مناطق کشور ناامنی ایجاد کنند. تلاش‌های شورای انتقالی در گذشته و دولت الکیب (نخست‌وزیر منتخب دولت موقت) برای جمع‌آوری سلاح از دست مردم و گروه‌ها، همچنین تلاش برای شکل دادن یک ارتش و پلیس واحد و مقتدر، هنوز به نتیجه نرسیده است و بازداشت‌ها و آدم‌ربایی‌ها ‌ـ‌‌مانند آنچه بر سر نیروهای هلال احمر ایران آمد‌ـ به خوبی از فراگیری ناامنی در لیبی حکایت دارد. 🔺در این میان، بی‌ثباتی سیاسی نیز مزید بر علت شده است، حتی حاصل انتخابات مجلس آن هم نتوانست با تشکیل یک دولت جدید، ثبات سیاسی را برای کشور نوید دهد. در نتیجه‌ی این انتخابات، اتحادیه‌ی نیروهای ملی (موسوم به لیبرال‌ها) توانست با فاصله‌ی نسبتاً زیادی از حزب عدالت و سازندگی (اخوان المسلمین) پیشی بگیرد؛ اما نباید از نظر دور داشت که از 200 نماینده‌ی مجلس، 120 نفر، در هیئت مستقل و با سلایق و رویکردهای قبیله‌ای و جمعیتی مختلف به مجلس راه یافتند. بنابراین تلاش 2 حزب اصلی این کشور، که تنها 80 کرسی را در اختیار دارند، برای ایجاد ائتلاف و اتحاد با این طیف گسترده و رسیدن به اکثریت برای تشکیل دولت آسان نیست. 🔸 از آنچه ذکر کردیم می‌توان دریافت که انقلابیون لیبی هرچند در صدد افزایش رفاه، آزادی، برابری و امنیت نسبت به حکومت پیشین خود بوده‌اند؛ اما تا کنون نتوانسته‌اند این مهم را برآورده کنند. وضعیت امنیتی، اقتصادی و اجتماعی مردم لیبی با بحران رو‌به‌روست، زیرا "دخالت نظامی ناتو" اجازه نداد تا انقلاب لیبی راه اصلی خود را بپیماید و کشور را در وضعیت بحرانی جنگ داخلی بین انقلابیون، حکومت و حامیانش و نظامیان ناتو قرار داد. تشکیل دولت انتقالی و تصمیماتش، تشکیل مجلس جدید و حتی تشکیل دولت جدید تحت تأثیر این "دخالت" قرار گرفت و وضعیتی را به وجود آورد که امروز در لیبی نظاره‌گر آن هستیم؛ 🔹دورانی که عدم وحدت ملی و همگرایی مردمی در آن ممکن است به جنگ داخلی دیگر، تجزیه‌ی لیبی و حتی سلطه‌ی غرب بر این کشور منجر شود. البته این سخن که شاید اگر دیگر بار زمان به عقب بازمی‌گشت، مردم لیبی ترجیح می‌دادند دیکتاتوری چون قذافی را با تمام ظلم‌ها و خیانت‌هایش در مسند قدرت نگه دارند تا اینکه شرایط را برای دخالت نیروهای نظامی خارجی و تبعات آن فراهم کنند. کاملا اشتباه و خلاف روح انسانیت و کمال انسان است. ادامه پاسخ👇