◀️شبهه #شماره_1311 ⛔️ شبهه: ⛔️ @Wiki_Shobhe گر اسلام دین رحمت است، چرا در آیات فراوانی می‌فرماید که با مشرکان بجنگید، سران فتنه را بکشید و در قصاص برای شما حیات است و ...؟ می‌گویند آیات جهاد همین است. پاسخ چیست؟ #دینی ✅◀️ پاسخ شبهه: ▶️✅ @Wiki_Shobhe ⌛️البته که اسلام دین رحمت است و «اگر» ندارد. خداوند متعال رحمان و رحیم است و رحمتش را حتی بر «عدالت» خود مسبوق داشته است، چه رسد به عذاب. بدیهی است اگر چنین نبود، نه تنها باب توبه را نمی‌گشود و فرصت بازگشت را همیشگی قرار نمی‌داد، بلکه اولین عصیان را برای پایان دادن به زندگی و نزول عذاب دنیوی و اخروی کافی می‌شمرد. اما باید توجه داشت که نه تنها معنای «رحمت»، جهالت، غفلت، ذلت و ضلالت نیست، بلکه عین حکمت و فضل است. بدیهی است که اسلام دین خداست و خداوند متعال، رحمان و رحیم و نیز علیم و حکیم است و بندگان را هدایت می‌نماید تا به کمال برسند. لذا در اسلام آموزه‌هایی مانند آن چه به نام حضرت مسیح (ع) بر مسیحیان بیچاره القا کرده‌اند، مثل این که اگر به این طرف صورتت سیلی زدند، آن طرف را بیاور تا بزنند، یافت نمی‌شود. خداوند متعال رحمان و رحیم و نیز عادل است و دینش مخالف با #«ظلم» بوده و #«ظلم ستیزی» را نیز آموزش می‌دهد. در مقابل #«ظلم» یا #«عدل» است و یا «فضل»، یعنی برتری به واسطه‌ی گذشت. اما در نگاه حکیمانه هر گذشتی برتری نیست و گاهی حماقت محض است. این که اگر مالت را هدف گرفتند، جانت را تقدیم کن، و اگر جانت را هدف گرفتند، #نوامیس مادی و معنویت را نیز پیش‌کش کن، همان حماقت، ذلالت و ضلالتی است که از ناحیه‌ی مستکبرین و ظالمین القا می‌شود تا برای چپاول، تجاوز و نسل کشی، حتی با اندک مقاومتی نیز مواجه نگردند و بدون زحمت و به سهولت به آمال خود دست یابند. 👈لذا هر عقل سلیمی حکم می‌کند که گاهی گذشت و بخشش لازم است (که بیشتر در امور و حقوق فردی متجلی می‌گردد) و گاهی مقاومت، مجاهدت، قصاص و حتی جنگ ضروری می‌باشد (که بیشتر از امور اجتماعی و دفاع از حقوق الهی و انسانی جامعه مقق می‌گردد). و سکوت، رضایت، بخشش، ترحم و ... در این گونه امور، خود از عوامل گسترش ظلم و فساد خواهد بود. لذا: #الف – اگر خداوند متعال فرمود: 💠«وَ لَكُمْ فِي الْقِصاصِ حَياةٌ يا أُولِي الْأَلْبابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ💠 - براي شما در قصاص، زندگی نهفته است. ای صاحبان انديشه، بدان اميد كه تقوی پيشه كنيد (البقره، 179»، به یک ضرورت عقلی جهت حفظ امنیت و نظم جامعه اجازه داده و توصیه نموده است و به همین دلیل است که «أُولِي الْأَلْبابِ‌« یعنی صاحبان فکر (برنامه‌ریزان و سیاستگذاران و مجریان حقوقی، قضایی و نظم اجتماعی) را مؤکداً مورد خطاب قرار داده است. در کجای دنیا غیر از این عمل می‌شود و برای جرم، مجازات تعیین نمی‌گردد و هر مجرم و جنایتکاری مورد عفو و رحمت قرار می‌گیرد؟! اما در قرآن کریم آیات بسیاری نیز وجود دارد که گذشت عفو را افضل از قصاص قلمداد نموده و به تقوا نزدیک‌تر برشمرده است. به ویژه در مسائل شخصی. چنان چه در اختلافات خانوادگی می‌فرماید در صورت تخلف می‌توانید متارکه کنید، اما اگر گذشت و صلح کنید، به تقوا نزدیک‌تر است: «وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى». پس، نه قصاص یک حکم مطلق است و نه گذشت و هر کدام باید در جای خود عمل شود. #ب – اگر خداوند متعال در خصوص فتنه گران فرمود: 💠«وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِما يَعْمَلُونَ بَصيرٌ» (الأنفال، 39)💠 #ترجمه: و با آنها قتال كنيد تا فتنهاى نباشد و همه دین براى خدا باشد و اگر باز ايستند، پس بىگمان خدا بدانچه مىكنند بيناست. در آیات دیگر نیز توضیح داد که «فتنه» از «قتل» بدتر، بزرگ‌تر و شدیدتر است. دقت شود که آدمی معمولاً احساسی برخورد می‌کند و احساسات اغلب حجاب تعقل، تدبر و بصیرت می‌شوند. لذا اگر افراد جامعه مشاهده کنند که یک نفر آمد و یک یا چند نفر دیگر را کشت، به نظرشان او فاسد و فاسقی است که باید قصاص شود و ترحم بر او، همان ترحم بر پلنگ تیز دندان است، اما گمان می‌کنند که «فتنه» شرارت بزرگی نیست، چیز مهمی نیست و اثر چندانی نیز ندارد و می‌توان به آن بی‌توجه بود و یا دست کم اغماض کرد. اما خداوند متعال به انسان بصیرت می‌دهد که «فتنه از قتل بدتر است». ممکن است یک قاتل، یک یا چند نفر را بکشد و یا مانند امریکا و اسرائیل در یک حمله چند صد نفر زن و کودک را قتل عام کنند. در این جنایت بطلان کفر و ظلم ظالم مشهود است، اما در فتنه یک جامعه کشته می‌شود، دنیا و آخرت یک نسل بر باد می‌رود، سرنوشت نسل‌ها برای مدت‌ها و شاید تا قیامت متغیر می‌شود و چه بسا هویت، ماهیت و واقعیت پلید فتنه و فتنه‌گر هیچ‌گاه آشکار نگردد. لذا فرمود: