یه فلسطینی نوشته : پیروزی در صبرِ ما بود

ولی باید با عجز گوشه چادر بانوی صبر رو بگیریم‌ و فرج مولا(عج) رو از ایشون بخوایم :' )

رزقِ امروز : آروم باشید

ما هنوز اندر خَمِ یک کوچه ایم .

پیرمردی‌ حکیم، با محاسنی سفید، و نگاهی نافذ که در عمقِ آن امیدواری ناشی از روشنای آینده‌ را می‌یابی. کلامش به قلب آدمی نفوذ می‌کند و گسل‌های پر تب و تاب را آرامش‌ می‌بخشد. حکیم است، حکیمی با فضیلت و آراسته. عالمی عاقل است و قلبش‌ سرشار از ایمان، ایمانی حقیقی. ایمانی چونان استقامت دماوند و سهند و سبلان.

نیاز شدید به حسن باقری‌ای دارم که میون دویدن‌ها و نفس‌ کم‌ آوردنا‌ و در خیال خستگی در کردنا‌ و قدم سست شدنا، کفِ دست به میز آهنی گوشه اتاق بزنه و بگه : اگر داریم خسته می‌شیم، باید بشینیم بررسی کنیم ببینیم علتش چیه. جنگیدن در راه خدا خستگی نمی‌یاره!

غمت در نهانخانه دل نشیند؛ چو نازی که لیلی به محمل نشیند

چند وقتیه دارم رو مؤلفه های فرهنگی تمرکز می‌کنم. اینکه منِ ساکن در قرنِ ۱۵ هجری شمسی، عقبه‌ای دارم به درازای هزاران سال. که نژادهای گوناگون بشری خلق شده‌اند لِتَعارفوا. بشناسیم فرهنگمون‌ رو، سرزمین‌ آباء اجدادیمون‌ رو، ویژگی‌های شخصیتی تاریخی‌مون رو، و وقتی شناختیم اون‌وقت گاهی درس بگیریم، گاهی یادآوری کنیم، گاهی تصحیح کنیم و گاهی عمل کنیم.

خواهرم می‌گفت : اگر می‌بینی راهِت درسته اصلا وقتتو‌ صرف این نکن که به حرف اون برخی‌هایی که منعِت‌ می‌کنند گوش بدی، چه برسه به اینکه توجه‌ کنی.

به نظرتون ملجا‌ الآن با قدیم فرق می‌کنه؟ چه تغییری کرده؟ بگید بهم کجا تغییر داشته و این تغییر خوب بوده یا بد؟ https://harfeto.timefriend.net/17333338630020

#فکتِ بیست و دوم : برای اثبات خودت نیازی به لفظ و واژه و بیان نداری. آنکس که باید بفهمد، می‌فهمد. مابقی‌ نیازی نیست.

درسته .. . :)