#قسمت158 #رمان_عشق_من زیر چشمانم گود افتاده... هرروز برایم تمثیل یک سال است... اگر چنین باشد ...ازرفتن تو قرنهاست که میگذرد... بادستمال لبم راپاک و به چشمان یحیی زل میزنم.. امیددارم که شوخی اش گرفته یاحرفش بی مزه ترین جوک سال باشد. عموبه طرفش خم می شود و تشر میزند: اعزام شی؟! بااجازه کی؟! سرش راپایین می اندازد و لبش را به دندان میگیرد. آذر در حالیکه لبش از بغض میلرزد میگوید: یحیی مامان... چندباردیگه میخوای ما رو جون به لب کنی...عزیزم...قربون قدو بالات بشم... رفتی آلمان درستو تموم کردی که الان بری جنگ؟؟! هوفی می کند و با ملایمت جواب میدهد: مادرمن... این چه حرفیه! کلی دکتر و مهندس میرن و شب و روز خاک و دود میخورن...من بااونا چه فرقی دارم؟! عمو: هیچی! فقط عقل تو کلّه ات نیست! یه ذره ام حرمت نگه نمیداری! من باباتم راضی نیستم! پس بشین سرجات! یحیی : ببین پدرم. اونجوری که فکر می کنی نیست! فقط... عمو :توگوش کن! من هیچ جوری فکر نمی کنم! کلا نمیخوام راجع به این مسئله فک کنم! الان جهاد واجب نیست...کسیم اعلام دفاع نکرده و فریضه الزامی نشده! پس نطق نکن! و بعد بشقابش را کنار میزند و دستش را روی پیشانی اش میگذارد. یحیی دست دراز می کند و بشقاب عمو را دوباره جلو میکشد.. توروخدا یه دیقه گوش کنید... حتما نباید هلمون بدن که! وقتی یه مسلمون ازهرجای دنیا طلب کمک میکنه...من باید برم! این گفته من نیست.. گفته امیرالمومنینه عمو : ببین آقاعلی علیه السلام رو سرمن اصلا! پسر! چرا نمیفهمی؟! من رضایت نداشته باشم حتی نمیتونی حج بری...هروقت مردم پاشو برو.. اصلا بری شهید شی ان شاءالله! آذر محکم به صورتش میکوبد ای وای اقاجواد...نگو تورو قرآن. براش کلی آرزو دارم.