#قسمت_11 #رمان_عشق_من چرا؟ مکثی می کنم و ادامه میدهم خب... _ راستش بابا... من فک می کنم تاهمین حد کافیه من علاقه ای ندارم اِدامش بدم. ابروهایش درهم می رود. پس به چی علاقه داری؟ _ اممم... ینی خب... من الان خطم خیلی خوب شده... ینی عالی شده. دیگه نیازی نیست کلاس برم. جواب من این نبودا. _ فعلا به هیچی علاقه ندارم...میخوام یه مدت استراحت کنم. ینی میگی بذارم دختر من تا آخر تابستون بیکار باشه؟ _ اسمش بیکاری نیست یک لقمه ی کوچک مربا می گیرد و به مادرم می دهد. عادتش است! همیشه عشقش را درلقمه های صبحانه بروز میدهد. پس اسمش چیه؟ _ استراحت! خب... ببین بابارضا... من... دوروز دیگه مدرسه ام شروع میشه بعدشم بحث کنکور و... حساب درس خوندن. دانشگاه هم که ماجرای مهم زندگیه. عمیق به چشمانم زل می زند و بعد ازجایش بلند می شود. خب پس ینی امروز نمیری کلاس؟ دهانم را پر می کنم از یک " نه " بزرگ که یکدفعه یاد قرارم می افتم. ازجایم بلند می شوم و همانطور که انگشت اشاره ام را درظرف مربا فرو می برم، جواب قاطعی می دهم وبعد انگشتم رادردهانم می کنم و مک می زنم. مادرم روی دستم می زند _این ترم رو تموم می کنم و بعدش استراحت! میگوید: _ اه چند بار بگم نکن این کارو؟! باپررویی جواب می دهم: صدباردیگه