#ولایت_امام_صادق و #ولایت_ائمه_اطهار ایمان یعنی باور، پذیرش و پایبندی به آنچه آدمی برای آن و در راه آن به تلاش و جد و جهد است و به راهی که وی را به آن سرمنزل می‌رساند و... بالاخره، به خود این تلاش و حرکت. بدون ایمان، هر حرکتی ناپایدار و نافرجام است و هر پوینده‌ای، دلمرده و سرانجام خاموش. تکیه قرآن بر روی «ایمان» و «مؤمن» نیز از این واقعیت سرچشمه می‌گیرد. فهرست طراز اول ارزش‌های اسلامی در آیه زیر منعکس است که در رأس آن‌ها ایمان جایگاهی ویژه دارد: لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ نیکویی آن نیست که چهره به سمت خاور و باختر بگردانید وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِيِّينَ نیکو آن کس است که به خدا و روز واپسین و فرشتگان و کتاب آسمانی و پیامبران ایمان آورد وَ آتَي الْمالَ عَلي‏ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبي‏ وَ الْيَتامي‏ وَ الْمَساکينَ وَ ابْنَ السَّبيلِ وَ السَّائِلينَ وَ فِي الرِّقابِ و مال را به نزدیکان و یتیمان و افتادگان و در راه ماندگان و سائلان و بردگان عطا کند وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَي الزَّکاةَ و نماز را به پا دارد و زکات مال را بپردازد وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا و آنانکه چون پیمان بستند، بر سر پیمان خود ایستاده‌اند وَ الصَّابِرينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حينَ الْبَأْسِ آنانکه در سختی‌های زندگی (تنگدستی و بیماری) و در میدان نبرد، پایدار و مقاوم‌اند أُولئِکَ الَّذينَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ[1] اینهایند آنانکه سخن به راستی و درستی گفته‌اند و هم‌اینهایند دارندگان تقوا.