#تبیین
فرج یعنی گرهگشایی، حل شدن چالشها،
رسیدن به مقصد و هدف.
طبیعتاً هم در زندگی فردی گرههایی وجود دارد و هم در زندگی جمعی.
هر فرد و جمعی که برای خود اهدافی را ترسیم کرده باشند، در مسیر نیل به اهداف، :
اولاً با گرهها و چالشهایی مواجه خواهند بود
ثانیاً دائم انتظار رسیدن به هدف را دارند.
اما مواجه با چالشها، قطعی است، زیرا
اَلدُّنيا دارُ بَلاءٍ وَ مَنزِلُ بُلغَةٍ وَ عَناءٍ(۱)
دنیا محل دست و پنجه نرم کردن با سختیهاست.
لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ(۲)
واما انتظار، مهمترین نشانِ انتظارِ رسیدن به مقصد، حرکت است و تلاش و قانع نبودن به وضع موجود.
💥 انتظار یک مقولهی عمومی و جاری و ساری در تمام شئون زندگی فردی و جمعی است.
بهنظر میرسد :
انتظار -به معنای قانع نبودن به وضع موجود- جزو مهمترین عوامل موفقیت و نیل به اهداف است.
وقتی هیچگاه به وضع موجود قانع نباشیم،
پس لابد باید دائم در تلاش جهت رسیدن به وضع مطلوب باشیم.
وقتی در مسیر کسب فضایل، به آن مقدار از فضیلتهای موجود قانع نباشیم، قطعا به دنبال کسب فضیلتهای بیشتر خواهیم بود.
وقتی در مسیر کسب علم و آگاهی،
به وضع موجود قانع نباشیم، پس علیالدوام به دنبال بیشترها خواهیم بود.
وقتی اوضاع زندگی جمعی را مطلوب نمیبینیم، قاعدهی انتظار میگوید، حرکت کن، تلاش کن تا به مطلوب برسی.
🏵 پس در یک کلام، انتظار یعنی قانع نشدن و حرکت برای رسیدن به وضع مطلوب.
آدم ساکن، منتظر نیست. اصلا ساکن، آدم نیست.
آدم بودنِ آدم به قانع نبودن به وضع موجود و حرکت برای رسیدن به بیشترهاست.
حال روشن شد چرا #انتظارالفرج افضل اعمال است؟!
۱. کتاب اعلام الدّين، ص۳۴۲
۲. سوره البلد(٤)
15.92M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
♦️چرا با وجود رنج های فراوان بعد از قرن ها
باز بر عزاداری سیدالشهدا ( ع) تاکید می کنیم؟
▪️کربلا محل کشف واقعیت ها و
تکرار "موقعیت های مرزی" است،
مساله ای که فیلسوفان اگزیستانسیالیست درباره آن سخن گفته اند
🔺 با یک ادبیات جدیدتر برای نسل جوان به این شبهه پاسخ دهیم .
🎙
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
من گاهی شک میکنم که عدهای واقعا قضایا را برعکس میفهمند یا مسئلهی دیگری در میان است. مثل درس مذاکره گرفتن از حماسهی عاشورا! یا نفهمیدن تفاوت توبهی جناب حر با بازگشت ضد انقلابها.
به هر حال در صورت مسأله تفاوت ایجاد نمیکند.
شرط پذیرش توبه در اسلام، در قرآن بیان شده:
اولا باید از آن کارش برگردد و به راه هدایت بیاید
ثانیا خطاهایی که کرده را جبران و اصلاح کند:
فَمَن تَابَ مِن بَعۡدِ ظُلۡمِهِ وَأَصۡلَحَ فَإِنَّ ٱللهَ یَتُوبُ عَلَیۡهِ إِنَّ ٱللهَ غَفُورࣱ رَّحِیمٌ [سوره مائده، ۳۹]
جناب حر از کرده خودشان کاملا پشیمان شده بودند و آمدند که در رکاب امام حسین ع بجنگند و جان خودشان را برای جبران دادند. این چه ربطی دارد که بخواهیم از آن استفاده کنیم برای برگرداندن خوانندههای ضد انقلاب؟
حتی زبیر که در جنگ جمل پشیمان شد و از معرکه خارج شد، چون نیامد در لشکر حق که خطای خود را جبران کند، امیرالمومنین فرمودند در جهنم است.
اگر آن خوانندهها از کارهای گذشته خودشان پشیمان شوند و بخواهند بیایند در جبههی حق علیه باطل مبارزه کنند و کارهای گذشته شان را جبران کنند، چه کسی مانع آنهاست؟
پانتومیم بازی کردن و پر شور سخن گفتن شاید برای عدهای جذابیت داشته باشد، اما ربطی به حقانیت کلام ندارد.
#اسلام_آمریکایی
eitaa.com/mosabereh