من گاهی شک می‌کنم که عده‌ای واقعا قضایا را برعکس می‌فهمند یا مسئله‌ی دیگری در میان است. مثل درس مذاکره گرفتن از حماسه‌ی عاشورا! یا نفهمیدن تفاوت توبه‌ی جناب حر با بازگشت ضد انقلاب‌ها. به هر حال در صورت مسأله تفاوت ایجاد نمی‌کند. شرط پذیرش توبه در اسلام، در قرآن بیان شده: اولا باید از آن کارش برگردد و به راه هدایت بیاید ثانیا خطاهایی که کرده را جبران و اصلاح کند: فَمَن تَابَ مِن بَعۡدِ ظُلۡمِهِ وَأَصۡلَحَ فَإِنَّ ٱللهَ یَتُوبُ عَلَیۡهِ إِنَّ ٱللهَ غَفُورࣱ رَّحِیمٌ [سوره مائده، ۳۹] جناب حر از کرده خودشان کاملا پشیمان شده بودند و آمدند که در رکاب امام حسین ع بجنگند و جان خودشان را برای جبران دادند. این چه ربطی دارد که بخواهیم از آن استفاده کنیم برای برگرداندن خواننده‌های ضد انقلاب؟ حتی زبیر که در جنگ جمل پشیمان شد و از معرکه خارج شد، چون نیامد در لشکر حق که خطای خود را جبران کند، امیرالمومنین فرمودند در جهنم است. اگر آن خواننده‌ها از کارهای گذشته خودشان پشیمان شوند و بخواهند بیایند در جبهه‌ی حق علیه باطل مبارزه کنند و کارهای گذشته شان را جبران کنند، چه کسی مانع آنهاست؟ پانتومیم بازی کردن و پر شور سخن گفتن شاید برای عده‌ای جذابیت داشته باشد، اما ربطی به حقانیت کلام ندارد. #اسلام_آمریکایی eitaa.com/mosabereh