🔰چطور میتوان در حوادث ثابت قدم بود❓ 💢قرآن كریم این هنر علمی را دارد كه تحلیل كند كه اگر كسی شبانه ‌روز به فكر این بود كه مشكل دیگری را «لله تعالی» حلّ كند، او در حقیقت دارد مشكل خودش را حلّ می ‌كند. 🔸️این آیه ‌ای كه در بخش ‌های پایانی سوره مباركه «بقره» است این است كه ﴿مَثَلُ الَّذِینَ ینْفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ﴾(بقره/۲۶۵) آن ‌گاه ثوابی برایشان ذكر كرد، بهشت برایشان ذكر كرد، پاداشی ذكر كرد. 🔹️از این كار, فقیه وجوب یا استحباب می ‌فهمد، حق با اوست؛ آ‌ن كسی كه موعظه ‌ای فكر می ‌كند می ‌بیند كه ثواب قیامت است، آن هم حق با اوست؛ 👈اما آنكه در فنّ اخلاق كار می ‌كند، می ‌گوید اگر كسی كار خیر كرد آیه قبل از اینكه بگوید ثواب دارد و او بهشت می‌ رود فرمود: ﴿تَثْبِیتَاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾؛(بقره/۲۶۵) یعنی اگر كسی كار خیری كرد مثل آن است كه این درخت بتواند حركت كند، كنار نهر برود، یك سطل آب از نهر بگیرد و به ریشه خودش بدهد، این درخت دارد موقعیت خودش را تثبیت می ‌كند! مگر نباید ما ثابت‌ قدم باشیم و در حوادث نلغزیم؟ چطوری ثابت ‌قدم بشویم؟ ✔وضو كه می ‌گیریم در هنگام مسح پا به ما گفتند مستحب است این دعا را بخوانیم: «اللَّهُمَّ ثَبِّتْنِی عَلَی الصِّرَاطِ یوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَامُ»،(من لا یحضره الفقیه،ج۱،ص۴۳) هر عضوی را كه در وضو می‌ شوییم یا مسح می ‌كشیم یك ذكر و دعایی دارد، مسح پاها این دعا را دارد: «ثَبِّتْنِی عَلَی الصِّرَاطِ یوْمَ تَزِلُّ فِیهِ الْأَقْدَامُ» آن روزهایی كه پا می ‌لغزد ما برای اینكه نلغزیم راهی داریم یا نداریم؟ ✳ این اعمال دینی, این اعتقادات دینی، ما را ثابت قدم می ‌كند دیگر نمی ‌لغزیم، وقتی نلغزیدیم در قیامت هم نمی ‌لغزیم. 👈 این ﴿تَثْبِیتَاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾ خیلی پیام دارد! این غیر از این است كه ثواب دارد, غیر از این است كه به ما بهشت می ‌دهند, ما مثل یك درخت متحرّك هستیم! مشكل درخت این است كه قدرت حركت ندارد ما مثل یك درخت متحرّك هستیم كه اگر بتوانیم كار خیر انجام بدهیم موقعیت و ریشه خود را تثبیت می ‌كنیم، همین! «و ثبّتنی» همین است، آن وقت دیگر آدم نمی ‌لغزد هر روز یك طرف برود، هر روز یك جا برود این چنین نیست، آن وقت ﴿أَلاَ بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ﴾(رعد/۲۸) هم همین است. 📚تفسیر علامه جوادی آملی #متن_نوشت #کار_خیر #ثابت_قدم 🆔️ @zendegi_filsofaneh

💎 گاندی می گوید: 🔸️اكثر انسانها حتي جسارت دور ريختن لباسهايي كه مدتهاست بدون استفاده در كمدهايشان آويخته شده را ندارند 🔘بعد از آنها توقع داريم كه باورهاي غلطي را كه قرن هاست در ذهنشان زنجير شده است به راحتي كنار بگذارند و دور بريزند ...!!! 🔹️جهل نرمترين بالشي ست كه بشر ميتواند سر خود را بگذارد و آرام بخوابد! #تلنگر 🆔️ @zendegi_filsofaneh

✨امام_باقر علیه السلام فرمودند: با ذکر گفتن بسیار در تنهایی هایت، رقت قلب بجوی. 📚تحف العقول ص ۲۸۵ #حدیث_روز #ذکر_بسیار #رقت_قلب 🆔️ @zendegi_filsofaneh

⭕منظور از خودِ واقعی انسان چیست؟ 🔻چگونه انسان می تواند خودِ واقعی خود را پیدا کند؟ قُلْ انَّ الْخاسِرینَ الَّذینَ خَسِروا انْفُسَهُمْ(زمر/۱۵) 👈قرآن می‌گوید که بزرگترین باختنها و بزرگترین باختن در قمارها این است که انسان «خود» را ببازد. 🤔آیا زمانی که خلوت برایت رخ دهد که اجباراً در خلوت بروی و یا اختیاراً از مردم جدا شوی، از تنهایی وحشت می‌کنی یا نمی‌کنی؟ ✔کدام یک از ما هستیم که ده شبانه روز در یک جا تنها باشیم و حوصله‌مان سر نرود؟ حبس تک سلولی بالاترین حبسهاست، چون آدم تنها می‌ماند. 🔘اگر خودت را یافته بودی و خودت را درک کرده بودی [چنین حالتی پیدا نمی‌کردی] 🔸️اگر توخودت را کشف کرده بودی، وقتی در خلوت با خودت بودی نیازی به هیچ چیز نداشتی. 🔹️اینکه در خلوت وحشت می‌کنی برای این است که با خودت هم نیستی، خودت را هم گم کرده‌ای، خودت را باخته‌ای. ✅این است که روح و حقیقت عبادت که توجه به خداست، بازیافتن خود واقعی است. انسان خود حقیقی‌اش را در عبادت و در توجه به ذات حق پیدا می‌کند و می‌یابد 📚 استاد مطهری، انسان کامل، ص۲۰۶_۲۰۵ #متن_نوشت #خودِ_واقعی #توجه_به_ذاتِ_حق 🆔️ @zendegi_filsofaneh

💢خودت را برتر از آن بدان که به پستی گناه تن بدهی ✔در روح خودت احساس عظمت بکن ✔احساس زیبایی بکن ✔احساس شخصیت بکن #کلیپ #استاد_مطهری #عظمت_روح #پستی_گناه 🆔️ @zendegi_filsofaneh

🌸اگر زلال باشیم 🍃دنیا با تمام زیبایی 🌸و خدا با تمام عظمتش 🍃در ما منعکس و متجلی میشود 🌸این اصل انسانیت است. #عکس_نوشت 🆔️ @zendegi_filsofaneh

⭕ راه «ما» شدن «من» ها چیست؟ 🔻همدردی انسانها با یکدیگر از چه راهی ممکن است؟ ✔ این «من» آن وقت واقعاً و حقیقتاً تبدیل به «ما» می‌شود که قبلًا تبدیل به «او» شده باشد یعنی همان نظریه عرفا. 🔸️ «من» بدون آنکه قبلًا تبدیل به «او» شده باشد تبدیل به «ما» نمی‌شود. راه «ما» شدن «من» ها این است که اول «من» ها «او» بشوند، یعنی ایمان به خدا پیدا شود: 🔹️قُلْ یا اهْلَ الْکتابِ تَعالَوْا الی کلِمَةٍ سَواءٍ بَینَنا وَ بَینَکمْ اِلّا نَعْبُدَ الَّا اللهَ وَ لانُشْرِک بِهِ شَیئاً وَ لا یتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً ارْباباً مِنْ دونِ اللهِ.. 🔘بیایید همه «ما» شویم، اما به چه وسیله؟ به وسیله یک ایمان، به وسیله یک ایده، به وسیله یک کلمه: خدا، خدای ما. ✅بیایید «ما» بشویم، اما اول باید همه «او» بشویم. وقتی که «او» شدیم یعنی این مَنّیت ما در مقابل «او» از بین رفت و همه یکرنگ شدیم، آن وقت است که می‌توانیم همه «ما» باشیم. ✳ وقتی که به سوی «او» رفتیم و «او» شدیم، آنوقت «ما» می‌شویم. در این هنگام بعضی، بعضی دیگر را رب خود (یعنی خدای خود) انتخاب نکند، صحبت آقایی و نوکری از میان برود، صحبت استثمارگر و استثمارشده از بین برود، صحبت بالا و پایین از میان برود. ⚪در نماز، بعد از آنکه خدا را حمد و ستایش می‌کنیم: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ..، خدا را مخاطب قرار می‌دهیم. من تنها دارم نماز می‌خوانم و نماز من فُرادی‌ است. می‌خواهم بگویم خدایا تو را پرستش می‌کنم و از تو کمک می‌خواهم، ولی این‌طور می‌گویم: ایاک نَعْبُدُ وَ ایاک نَسْتَعینُ خدایا «ما» فقط تو را پرستش می‌کنیم و «ما» فقط از تو یاری می‌جوییم. نمی‌گوییم «من» فقط تو را پرستش می‌کنم. در آخر نماز هم می‌گوییم: السَّلامُ عَلَینا وَ عَلی عِبادِ اللهِ الصّالِحینَ. 👈بنی آدم هرگاه یک روح و یک ایمان بر آنها حاکم شد، یعنی وقتی که «من» های ایشان در یک «او» و در یک ایمان حل شد و «من» برایشان باقی نماند، با یکدیگر همدردی دارند. در آن وقت است که: ❤چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار 📚استاد مطهری، انسان کامل، ص۲۸۷_۲۸۲ #متن_نوشت #ایمان #راه_ما_شدن_من_ها #همدردی 🆔️ @zendegi_filsofaneh

#عکس_نوشت #عبودیت_و_بندگی #الله_حاکم_وجود_انسان 🆔️ @zendegi_filsofaneh

💢تقدم عدالت و رعایت حقوق دیگران بر ایثار 👈بسیاری از کارهای ما هم که اسمش را عاطفه می‌گذاریم عاطفه نیست، نوعی خودخواهی است که اسم عاطفه و انسانیت روی آن می‌گذاریم. 🔻معنای حقیقی عاطفه چیست؟ ✅معنای عاطفه این است که انسان از حق مشروع خود به نفع دیگری استفاده کند. چنین آدمی باید کلاس قبل از این را طی کرده باشد. کلاس قبل از این کدام است؟ این است که به حقوق مردم تجاوز نکند و حقوق آنها را محترم شمارد و حق خود را استیفا کند و بعد، از حق مشروع خود به نفع مردم استفاده کند. هرکسی این کار را کرد، به این [خصلت او] عاطفه اجتماعی می‌گویند. 🔘بعضی از ما خصلتی داریم و یا به خودمان می‌بندیم و اسمش را «مهمان نوازی» می‌گذاریم و می‌گوییم: ما مرد هستیم و درِ خانه مرد باز است! همیشه یک مهمان می‌آید و دیگری می‌رود. برای ناهار و شام، مهمان دارد و مهمان شبْ خواب هم به خانه‌اش دعوت می‌کند. این فی حدذاته خوب است، ولی از طرف دیگر یک ملاحظه‌ای را نمی‌کنیم. بسا هست که به آن زنی که در خانه ما هست که ما شرعاً حق نداریم به او فرمان بدهیم و او آزاد و مختار است که اگر میلش باشد، در خانه ما کار کند- فشارها و زحمتهایی را تحمیل می‌کنیم و اسمش را «مهمان نوازی» می‌گذاریم و می‌گوییم: درِ خانه ما باز است و ما مهمان نواز هستیم! مهمان نوازی‌ای که مستلزم ظلم به یک انسان باشد، مهمان نوازی نیست. ⏪پس اینها هم عاطفه اجتماعی نیست. بله، اگر واقعاً کاری به مرحله ایثار برسد، آن چیز دیگری است. انسانی که می‌خواهد عملش بر اساس عاطفه اجتماعی باشد، اول باید از مرحله عدالت بالاتر بیاید، یعنی عادل باشد و به حقوق مردم تجاوز نکند، آنگاه اگر می‌خواهد از حقوق مشروع خود ایثار کند مانعی ندارد پس عاطفه آن وقت عاطفه است و ایثار آن وقت ایثار است که برای خودنمایی و از روی خودخواهی نباشد 📚 استاد مطهری، انسان کامل، ص۲۶۴_۲۶۱ #متن_نوشت #عدالت #معنای_حقیقی_عاطفه_و_ایثار 🆔️ @zendegi_filsofaneh