eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
11.3هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
4.7هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 الفبای دین 🔸 یك جوان كه فقط تلاش و كوشش او این است كه خوب غذا بخورد، خوب بالندگی داشته باشد، خوب جامه در بر بكند و خوب آرایش بكند، این یک مرحله گیاهی است، كدام نهال است كه این چند كار را نمی ‌كند؟! [گیاه] جامه خوب در بر می کند، خوب رشد می ‌كند، خوب قد می كشد، خوب نمو می ‌كند، خوب غذا می‌ خورد. این «نامٍ بالفعل و حیوان بالقوه». وقتی قدری بالا آمد عواطف و احساسات و احترام به پدر و مادر و رعایت حقوق برادر و رعایت حقوق همسایگان و اینهاست، این از مرحله نباتی درآمده «حیوانٌ بالفعل و انسان بالقوه». مرحوم بوعلی می ‌فرمود آن كسی كه از زیر دستش حمایت نمی ‌كند، رسالتی ندارد و از حوزه خودش غفلت دارد، این حیوان هم نیست.[1] 🔸 آن وقت ها كه داشتن مرغ های طبیعی در خانه ‌ها رسم بود همه ما می‌ دیدیم، این مرغ تا مادر نشده بود هر كسی به طرف او می‌ رفت فرار می ‌كرد، اما همین كه مادر شده تا آخر می ‌ایستاد! می‌ گوید حوزه مأموریت من است و من باید از مسئولیتم دفاع بكنم. اگر كسی از حوزه مسئولیتش دفاع نكند ﴿بَلْ هُمْ أَضَلُّ﴾[2] می ‌شود. كدام حیوان است كه از حوزه مسئولیتش دفاع نمی ‌كند؟! اگر كسی از حوزه مسئولیت خودش دفاع نكند، نباشد و نباشد این حیوان نیست! این «نامٍ بالفعل و حیوان بالقوه». 🔸 به ما گفتند شما باشید. اگر كسی غیور نبود «حیوانٌ بالقوه» است و «نامٍ بالفعل»؛ او فقط بالندگی خوب دارد، این غیور نیست! اگر كسی ـ خدای ناكرده ـ در حوزه كار خودش امین نبود، او به تعبیر مرحوم بوعلی یك حیوان هم نیست؛ كلاب هراش، این سگ های هرزه بیابان گرد هر چیزی دستشان برسد می ‌خورند، اما سگ های شكاری كه كلب معلم است در این سینه ‌های كوه و در سنگلاخ ها آن شكارچی این كبك را شكار می ‌كند، این سگ شكاری تربیت شده نفس نفس زنان در این سنگلاخ ها می ‌رود و او را پیدا می ‌كند به دندان می ‌گیرد و به برمی ‌گرداند؛ صاحبش بعد از اینكه خورده یك مقدار استخوان هم به او می‌ دهد. این را این بزرگان می ‌گویند اگر كسی در بیت المال خیانت بكند حیوان هم نیست! اینكه در قرآن فرمود بعضی بدتر از حیوان است سرّش این است. كدام حیوان است كه تربیت بشود و بعد خیانت بكند؟! پس خائن هنوز حیوان نشده، چه برسد به انسان! اینها ابتدائیات و است! اگر این موارد را پشت سر گذاشته و كم كم وارد مرز ملكوت شد، انسان می‌ شود. [1]. الاشارات و التنبیهات، ص342؛ «فقد بان أنّ اللذّات الباطنة مستعلیة على اللّذات الحسّیة و لیس ذلك فی العاقل فقط، بل و فی العجم من الحیوانات؛ فإنّ من كلاب الصید ما یقتنص على الجوع، ثمّ یمسكه على صاحبه و ربّما حمله إلیه و المرضعة من الحیوانات تؤثر ما ولدته على نفسها و ربّما خاطرت محامیة علیه أعظم من مخاطرتها فی ذات حمایتها نفسها». [2]. سوره أعراف، آیه179؛سوره فرقان، آیه44. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1387/10/26 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 اهل نجات 🔹 چند گروه هستند: آنها كه هستند، حرف صِدق آوردند، فِعل صدق آوردند: ﴿جاءَ بِالصِّدْقِ﴾؛ چقدر این كتاب شیرین است! نفرمود، كسی كه در دنیا كار خوب كند، كسی كه در دنیا ایمان بیاورد، در هیچ جای قرآن شما نمی بینید كه «مَن فَعل الحَسنة»؛ نه خیر! انسان باید آن عُرضه را داشته باشد كه بتواند این كار را به همراه ببرد. ﴿جاءَ بِالصِّدْقِ﴾؛ ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾؛ یعنی این دو روز در دست او نقد باشد، اگر یك كار خوبی كرد، بعد این وسطها ریخت؛ مثلاً كرد، یا انجام داد، یا پیدا كرد، بعد كجروی نمود و به عاقبت بد دچار شد، این دیگر ﴿جاءَ بِالصِّدْقِ﴾ نیست، این «فَعَل الصِّدق». آن قدر باید صادق باشد و این كار خوب را با كرده باشد كه در دست او باشد! 🔹 در صحنه قیامت نمی ‌گویند تو در دنیا كار خوبی كردی، می ‌گویند چه آوردی؟! خدا نفرمود، اگر كسی در دنیا كار خوب بكند، ما ده برابر می ‌دهیم، فرمود: ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾ كسی در دست او باشد؛ حالا اگر كسی قبلاً كار خوب كرد، بعد آمد و شد و اوضاع را به هم زد، به او پاداش نمی ‌دهند: ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ﴾؛ در آن آیات دیگر هم هست؛ ﴿وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ﴾ هم در این آیه هست، اینها باید در دستش باشد، باید كاملاً این را حفظ كند. همان طور که اگر كسی گوهری دارد آن را حفظ می ‌كند، این را می کند، چون حفظ می‌كند در صحنه قیامت در دست او است. فرمود: ﴿وَ الَّذی جاءَ بِالصِّدْقِ﴾ نجات پیدا می ‌كند؛ «صَدَّقَ بِالصِّدق»؛ یعنی كسانی كه تصدیق می ‌كنند، ایمان به حرف انبیا و ائمه (علیهم السلام) می ‌آورند، اینها هستند و كسی كه دروغ گفته است، گفت ـ معاذ الله ـ خدا چیزی نازل نكرده: ﴿ما أَنْزَلَ الرَّحْمنُ﴾[1] و آنچه را انبیا آوردند، انبیا را تكذیب كرده است هم كاذب است، هم مكذِّب، جایگاه او در دوزخ است. [1] . سوره یس، آیه15. 📚 سوره مبارکه زمر جلسه 28 تاریخ: 1393/09/03 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 جلالت امانت 🔹 وجود مبارك سلیمان از یك كمك می ‌گیرد؛ یك جنّ امین از یك انسان خائن بالاتر است! وجود مبارك سلیمان به یک انسان خائن که مأموریت نمی ‌داد اما ﴿عِفْرِیتٌ مِّنَ الْجِنِّ﴾ گفت: ﴿إِنِّی عَلَیهِ لَقَوِی أَمِینٌ﴾ هم می ‌توانم هم كاری با تخت ندارم؛ چیزی از آن بگیرم كم بكنم این طور نیست من تخت را سالم تحویل شما می ‌دهم. 🔹 از یك جنّ امین می ‌شود كار كشید و اما از انسان خائن نمی ‌شود كار كشید، برای اینكه شما از هر طرف باید مواظب او باشید. 📚 سوره مبارکه نمل جلسه 14 تاریخ: 1391/03/01 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 خودِ ملکوتی 🔹 عقل كه با آمیخته است و آن عقلِ عملی كه خدا او را مُلهم كرده به فجور و تقوا, نورانیتی است در درون انسان، موجود مجرّدی است در درون انسان كه خدا این را به ما تملیك نكرد, این را به ما داد كه ما از این چراغ استفاده كنیم؛ مثل اینكه چراغی را دیگری می ‌دهد می‌ گوید آقا این چراغ را بگیر و این راه را برو، دیگر تملیك نكرده, این چراغ را به او به عنوان امانت داده، حالا اگر او شیشه این چراغ را بشكند یا این شیشه را غبارآلود كند كه نور این چراغ به جایی نرسد خب به این چراغ ظلم كرده، به صاحب چراغ ظلم كرده و حقّ دیگری را برده است. 🔹 آن ﴿فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا﴾ مِلك ما نیست، آن ﴿وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا ٭ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا﴾ است مِلك ما نیست. اگر كسی در بخش اندیشه به آن عقل اهانت كند، به آن خودی که امانت الهی است ظلم كرد؛ اگر در بخش انگیزه, شهوت و غضب به آن عقلی كه «عُبد به الرحمن»، تعدّی بكنند، او را به بند بكشند و خودشان امیر قافله بشوند، به آن خود ظلم كردند. ما دو خود داریم: یك خود كه امانت الله است و یك خود كه به حسب ظاهر مِلك ماست. در سوره مباركه «حشر» و در سوره مباركه «آل‌عمران» بین این دو خود فرق گذاشته است؛ در سوره «حشر» فرمود اینها چون خدا را فراموش كردند خدا اینها را از یاد خودشان برد و اینها خودشان را فراموش كردند: ﴿لاَ تَكُونُوا كَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنسَاهُمْ أَنفُسَهُمْ﴾، آن گاه در آیه دیگر درباره همین افرادی كه خودشان را فراموش كردند فرمود اینها فقط به فكر خودشان ‌اند: ﴿أَهَمَّتْهُمْ أَنْفُسُهُمْ﴾. 🔹 خب چطور می ‌شود كه فرمود اینها خودشان را فراموش كردند بعد فرمود اینها فقط به فكر خودشان ‌اند؟ این كدام خود است كه انسانِ معصیتكار به فكر اوست و آن كدام خود است كه انسان تبهكار او را فراموش كرده است؟ خدای سبحان این را به ما داد كه ما با آن زندگی می ‌كنیم اما آن اوصافی دارد مَلكاتی دارد حقوقی دارد كه ما امینِ آن هستیم كه باید را حفظ بكنیم. 📚 سوره مبارکه نور جلسه 1 🆔 @a_javadiamoli_esra
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠
 ذکر الهی

🔸 روایات را بررسی کردیم که وجود مبارک پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) و سربازانش و نظامیانش، اینها که می‌ رفتند به طرف اُحد، بدر یا حُنین چه می ‌گفتند؟ در روایات دارد که گاهی به دستور حضرت می ‌گفتند: «یا أَحَدُ یا صَمَدُ»، ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ﴾ را هم می‌ خواندند. خود ما هم در این کار را می ‌کردیم. دوستانی هم که با ما بودند و می پرسیدند که در راهپیمایی‌ ها چه ذکری بگوییم؟ می گفتیم در بدر این طور می ‌گفتند، در اُحد این طور می‌ گفتند، در حُنین این طور می‌ گفتند. 🔸 آن مسائل جزئی قابل حلّ است؛ اما دشمن صف بسته که ـ معاذالله ـ با دین مبارزه کند. اگر ـ خدای ناکرده ـ این دین آسیب ببیند رفت که رفت! خدا به مسئولین ما و دیگران هم بدهد، هم بدهد، هم ﴿فَافْسَحُوا یفْسَحِ اللَّهُ لَكُمْ﴾ بدهد که هم را، هم را، هم را جدّی بگیرند که ـ إن ‌شاء الله ـ این را انسان به دست صاحب اصلی ‌اش بدهد. 📚 سوره مبارکه مجادله جلسه 15 تاریخ: 1396/11/21 🌐 http://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra