eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
10.6هزار دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
1.3هزار ویدیو
4.6هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 وظیفه اولیه 🔹 انسان نسبت به ذات أقدس الهی «بالقول المطلق» ضعیف است؛ ولی خود انسان مراحل سه ‌گانه را دارد: در دوران کودکی است، در دوران جوانی و میانسالی قوی است، در دوران سالمندی ضعیف است. این دوران جوانی و میانسالی که قوی است، احکام قوّت نازل شده است که فرمود: ﴿خُذُوا مَا آتَینَاكُمْ بِقُوَّةٍ﴾،[1] چند جا دارد که آنچه را ما گفتیم به قوّت بگیرید. ما هم که یک امر آسانی را نفرستادیم: ﴿إِنَّا سَنُلْقی‏ عَلَیكَ قَوْلاً ثَقیلاً﴾،[2] یک کار سنگین و وزین و پُر مغزی را فرستادیم، سنگین به معنای حجیمی که سنگ وزین است، آن ‌طور نیست. است، یک می ‌خواهد، یک می ‌طلبد که این را تحمّل کند: ﴿إِنَّا سَنُلْقی‏ عَلَیكَ قَوْلاً ثَقیلاً﴾. [البته] برای حضرت آسان است، اما برای ما دشوار است. فرمود: ﴿خُذُوا مَا آتَینَاكُمْ بِقُوَّةٍ﴾؛ فرمود این قدرت را من به شما دادم که این وحی سترگ را بگیرید. بعد هم فرمود دشمن از هر طرف حمله می‌ کند: ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعْتُم مِن قُوَّةٍ﴾،[3] درست است نسبت به خدا هستیم؛ اما در بحث‌ های نظامی، مبارزه با استکبار، مبارزه با صهیونیسم قدرت دارید، من به شما این قدرت را دادم. ▫️ بنابراین انسان درست است ضعیف است، اما نسبت به ذات أقدس الهی است و همیشه باید احساس ضعف بکند؛ ولی آن قدر است که بزرگ ‌ترین مستکبر را به خاک می ‌کشاند، همین است! این بیان نورانی حضرت یعنی وجود مبارک پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که فرمود: «الْإِسْلَامُ یعْلُو وَ لَا یعْلَی عَلَیه»‏،[4] یعنی چه؟ یعنی این جمله خبریه ‌ای است که از مقامات ملکوتی اسلام دارد خبر می ‌دهد؟ یا یک جمله خبریه ‌ای است که به داعی انشا القا شده است؟ جمله خبریه که به داعی انشا القا شود، قوی‌تر از خود جمله انشاییه است! یعنی بکوشید این را بالا ببرید، این دین باید بالاترین دین باشد: «الْإِسْلَامُ یعْلُو»‏؛ یعنی خود به خود مثل دود بالا می ‌رود یا به دست شما مسلمین باید بالا برود؟ «الْإِسْلَامُ یعْلُو وَ لَا یعْلَی عَلَیه»‏، هیچ حرفی بالاتر از نباید باشد، انسان باید طرزی عمل بکند و طوری رفتار بکند که جاذبه داشته باشد. 🔹 وجود مبارک مریم (سلام الله علیها) برای همه ما محترم است؛ اما مریم کجا و فاطمه کجا! ما تا توانستیم گریه کردیم، این گریه درست است اما یک گوشه کار است! ما اگر آن عُرضه را داشتیم حداقل حضرت را مثل مریم جهانی کنیم، گوشه ‌ای از وظیفه را انجام دادیم. آن خطبه نورانی! باسواد شدن گناه نیست! این هم که در دست و پای خیلی ‌ها ریخته است را سواد نمی‌ گویند. اگر کسی توانست خطبه نورانی حضرت را مدلَّل کند، خطبه نه خطابه! همان چند سطر اوّل را مدلَّل کند، فلسفی است و برهانی کند، این فهم است. ما چنین مریمی داریم! ایام است، این گریه کار اوّل ماست؛ مثلاً کسی دارد نمازش را می ‌خواند، نماز خواندن وظیفه اولیه ماست، نافله‌ هایی هم هست! گفتند «هر که سحر ندارد از خود خبر ندارد».[5] تنها نماز ظهر و عصر که نیست، به هر حال یک سحری هم هست. اینها ماست! این [ایام] و سیاه‌ پوش [شدن] و گریه و مانند اینها کار اوّلی ماست، این جزء وظایف اوّلیه همه ماست! آن مراحل ثانویه که حضرت چه استدلالی کرده است، البته بین خطبه و خطابه ایشان هم خیلی فرق است، خطابه او هم گرچه خیلی علمی است؛ اما آن خطبه خیلی سنگین است، این را حداقل ما باید بگوییم که است! ▫️ بنابراین به ما گفتند: «الْإِسْلَامُ یعْلُو وَ لَا یعْلَی عَلَیه»‏، شما بکوشید این را جهانی کنید. اگر شدنی نبود که به ما نمی ‌گفتند کنید، پس اینکه فرمود: ﴿وَ لْیجِدُوا فیكُمْ﴾؛ یعنی داخله ‌تان آن قدر قوی باشد ـ حالا چه موشک و چه غیر موشک ـ که بیگانه طمع نکند. حالا که بیگانه طمع نکرد، شما در داخله خودتان قوی باشید: ﴿خُذُوا مَا آتَینَاكُمْ بِقُوَّةٍ﴾. به ما چه چیزی داد: ﴿إِنَّا سَنُلْقی‏ عَلَیكَ قَوْلاً ثَقیلاً﴾، حرف ‌های سنگین به ما داد، این را بگیریم، به ما گفته است، به خود حضرت که نگفت، به حضرت فرمود: ﴿إِنَّا سَنُلْقی‏ عَلَیكَ قَوْلاً ثَقیلاً﴾؛ اما به ما می‌ فرماید که ﴿خُذُوا مَا آتَینَاكُمْ بِقُوَّةٍ﴾، ﴿وَ أَعِدُّوا لَهُم مَا استَطَعْتُم مِن قُوَّةٍ﴾، و مانند آن. [1]. سوره بقره, آیه63. [2]. سوره مزمل, آیه5. [3]. سوره انفال, آیه60. [4]. من لا یحضره الفقیه، ج4، ص334. [5]. الهی نامه (آیت الله حسن زاده آملی)، ص23. 📚 سوره مبارکه معارج ـ جلسه 10 تاریخ: 1397/11/08 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 منشور روحانیت 🔹 آنچه که امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) [فرمود] که شایسته است هر از چند گاهی طلاب عزیز و همه عالمان دین ‌دار بخوانند و به دیگران منتقل کنند، همین وصیتنامه و است؛ اینها را به معرفت از زمان و زمانه فرا خواند، یک؛ به عمل دعوت کرد، دو؛ با پذیرش دیگران به وحدت هدایت کرد، سه؛ زیر مجموعه این اصول سه‌گانه هم مطالبی را گوشزد کرد. فرمود شما وارثان انبیا هستید[1] باید عالم و آدم را بشناسید تا حرفی بزنید که همه گوش بدهند، وقتی حرف شما را گوش می ‌دهند که شما و حرف بزنید! وقتی حرفتان جهانی و انسانی است که مطابق با روزگار و زمان و زمانه باشد، چیزی که تاریخ مصرف آن گذشت این قصه است و آنچه که درد روز مردم است آنها را باید مطرح کنید. شبهات هر عصری, اشکالات هر عصری, علوم هر عصری این آن مردم است و اگر وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) فرمود: «الْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لَا تَهْجُمُ عَلَیهِ اللَّوَابِس‏»[2] عکس نقیض چنین قضیه ‌ای این است که «من هجمت علیه اللوابس فلیس بعالم» آن‌ که نمی ‌داند در چه فضایی نفس می‌ کشد، قهراً زیر پوشش شبهات قرار می‌ گیرد و کسی که «هجمت علیه اللوابس» عکس نقیض این فتوا آن است که «لیس بعالم» پس او نیست. 🔹 اگر روحانیت بخواهد به عمل کند، می ‌بینیم همین چیزها در فرمایشات امام (رضوان الله تعالی علیه) است که این شخص باید بداند در چه فضایی زندگی می ‌کند، در چه عصری زندگی می‌ کند، مشکل مردم این عصر چیست، شبهات مردم این عصر چیست. مردم گرفتار شبهه هستند، شبهه یک است که آدم را رها نمی ‌کند! اگر مسایل سیاسی هست، اگر مسایل نظامی هست، غالباً بعد از آن صحنه ‌های فکری و ساحت ‌های فکری است، این ‌چنین نیست که مارکس و انگلس اول دست به کشتار زده باشند. استالین‌ ها بعد پیدا شدند، اول فکر کمونسیتی بود بعد حمله استالین! فکر که آمد ـ به هر حال بشر چون با فکر زندگی می ‌کند و با اندیشه به سر می‌ برد ـ او را به سمت خود می‌ برد و اگر او را به سمت خود برد دیگر کنترل او آسان نیست. 🔹 انذار کردن کار آسانی نیست! تا کسی خود از جهنم هراسناک نباشد، حرف او در مردم هراس از معاد ایجاد نمی ‌کند و تا جریان قیامت در بین نباشد و مردم از روز حساب نهراسند، آسان نخواهد بود: ﴿لِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَیهِمْ﴾.پس این توصیه ‌ای که ذات أقدس الهی به عموم مردم کرده است برابر بخش‌های پایانی سوره مبارکه «طلاق» و «ذاریات» به خصوص علما در سوره مبارکه «توبه» ایراد کرده است و همان توصیه خاصی را که ذات أقدس الهی به رسول اکرم (علیه و علی آله آلاف التحیة و الکرم) درباره انذار و جامعه بیان کرد، همان حرف را به علما و بیان کرد و آنچه را که کتاب و سنت به علما تذکر دادند. امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) به عنوان یک وصیتنامه خاص به روحانیت و علمای حوزه و غیر حوزه تذکر داد که اولاً کامل باشند، یک؛ و مؤمن باشند، دو؛ این و اتحاد و هماهنگی و هم آوایی را از دست ندهند، سه؛ از زمان و زمانه باشند، چهار؛ به هر حال این انقلاب را تا زمان ظهور صاحب اصلی و اصیل آن کنند، پنج.
💠 فرهنگ جهانی 🔸 مستحضر باشید كه هم منتظران وجود مبارك حضرت فكر می‌ كنند و هم كسانی كه آن حضرت را ادراك كرده ‌اند و در مشهد و محضر آن حضرت قرار گرفتند جهانی می ‌اندیشند. دیگران بعدها به فكر تجارت جهانی افتادند، اما اسلام از هزار و چهارصد سال قبل به فكر بود. روزی كه اسلام آمد، جهانی بودن فرهنگ را مطرح كرد؛ فرمود﴿ذِكْرَى لِلْبَشَرِ﴾ نه عرب، نه عجم، نه مسلمان، نه یهودی، نه مسیحی، نه زرتشتی، نه ملت دیگر و نه نحله دیگر فرمود: ﴿وَ مَا هِی إِلاّ ذِكْری لِلْبَشَرِ﴾،[1] ﴿أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ﴾.[2] اگر بشریت مطرح است قرآن راهنمای اوست و سالار شهیدان در مقطع حساس یا مقاطع حساس كه مجلسین دولتین اموی بود یا بازار كوفه و مجلس شام بود همین كتاب را تلاوت كرده است. بنابراین صرف تلاوت برای آن نبود كه یك ثوابی ببرد، برای این بود كه مردم را به این كتاب دعوت بكند. 🔸 این كتاب را مطرح می ‌كند اگر ﴿یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا﴾ در آن هست برای آن است كه مؤمنین بهره می ‌برند، وگرنه او حرفش جهانی است! اگر دارد كه ﴿یا أَهلَ الكِتابِ﴾ برای اینكه گوشه ‌ای از بهره‌ ها نصیب پیروان ادیان دیگر می‌ شود، نه اینكه پیامش پیام مخصوص یك منطقه باشد. این کتاب هم برای برنامه‌ های محلی دستور دارد، یعنی حوزه اسلام؛ هم برای برنامه‌ های منطقه ‌ای دستور دارد، یعنی ؛ هم در سطح بین المللی دستور دارد، یعنی . آنها كه مسلمان ‌اند برای آنها دستور خاص دارد، آنها كه مسلمان نیستند ولی نحله الهی دارند مثل یهودی ‌ها و مسیحی ‌ها برای آنها دستور خاص دارد، برای آنها هم كه انسان ‌اند و هیچ دینی را نپذیرفتند دستور خاص دارد؛ این می‌ شود كتاب و جهانی! 🔸 وجود مبارك رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) وقتی حضور و ظهور پیدا كرد طبق بیان نورانی حضرت امیر در نهج ‌البلاغه فرمود اهل عالم ملل متنوعه متشتته و گوناگون داشتند؛ بعضی ها موحّد بودند، بعضی ها ملحد بودند، بعضی مجسم بودند، بعضی مشبه بودند و وجود مبارك حضرت رسول (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) با همه این ملت ها و نحله ها در ارتباط بود.[3] وجود مبارك امام صادق (سلام الله علیه) فرمود وقتی وجود مبارك ولی عصر (ارواحنا فداه) وجود مبارك حضرت ظهور كرد، همان كاری را كه رسول گرامی كرد همان كار را می ‌كند؛[4] یعنی جهانی می ‌اندیشید و هیچ منطقه ‌ای نیست مگر اینكه شهادت به توحید و شهادت به رسالت در آن منطقه حاكم است. فرمود وقتی حضرت ظهور كرد كل جهان می ‌شود موحّد و مسلم! حالا حكومت، است و البته ممكن است یك چند نفری زیرپوشش حكومت اسلامی جزیه بپردازند. بنابراین ـ ان ‌شاء ‌الله ـ به این سبك جهانی و به سمت و سوی جهانی بیاندیشید! [1] . سوره مدثر، آیه31. [2] . سوره بقره، آیه185. [3]. نهج البلاغه، خطبه 1؛«وَ اَهْلُ الاَرْضِ یومَئِذ مِلَل مُتَفَرِّقَة وَ اَهْواء مَنْتَشِرَة وَ طَرائِقُ مُتَشَتِّتة». [4]. كمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص351؛«... وَ أَمَّا سُنَّتُهُ مِنْ مُحَمَّدٍ ص فَیهْتَدِی بِهُدَاهُ وَ یسِیرُ بِسِیرَتِهِ». 📚 دیدار جمعی از دانشجویان با حضرت استاد تاریخ: 1387/05/04 🆔 @a_javadiamoli_doross
💠 استقامت ▪️ استقامت و پایداری امام صادق(علیه السلام)، اصل اسلام را حفظ کرد. ▫️ وجود مبارک امام صادق (سلام الله علیه) که ماست، مشابه همان کار و برنامه ای را که رسول گرامی (علیه و علی آله آلاف التحیة والثناء) در زمان خود انجام داد، بر عهده داشته است. وجود مبارک رسول گرامی(صل الله علیه وآله و سلّم) قیام کرد، هم مشکلات محلّی و ملّی را و هم مشکلات را و هم مشکلات را حل کرد. همان مشکلی که وجود مبارک پیامبر داشت و مشکل ‌گشایی که به دست رسالت رسول اکرم انجام شد، همان مشکل در زمان امام صادق (سلام الله علیه) بود و همان مشکل ‌گشایی به دست امام صادق (سلام الله علیه) صورت گرفت. ▫️ از حضرت سؤال کردند انسان خودش را ذلیل کند یعنی چه؟ فرمود برای انسان نیست. انسان کاری بکند که «مسلوب ‌الحیثیه» شود این شخص معصیت کرده است! به ما گفتند آبرو، است؛ مثل جان، بعد فرمود راه آبروریزی و یکی از مصادیق آبروریزی و یکی از مصادیق ذلّت نفس که حرام است این است که انسان سِمتی را قبول کند که نتواند آن را اداره کند. اگر شما می ‌بینید در کشوری کسی سِمتی دارد و نمی‌ تواند آن را اداره کند این کار معصیت می ‌شود. ▪️ اگر کسی مسئولیتی را قبول کرد و نمی ‌تواند آن را اداره کند، اول باید عاقلانه بگوید من نمی ‌توانم و بعد وقتی هم که فهمید فوراً استعفا دهد. اگر حوزوی است بخواهد تدریس کند، باید مدرّس لایق باشد؛ اگر دانشگاهی است بخواهد استاد باشد، باید استاد ماهر باشد و اگر مسئول ، ، است باید مدیر و مدبّر کارآمد باشد. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1393/05/30 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 فکر جهانی 🔹 همه مراکز علمی و تحقیقی و پژوهشی مخصوصاً حوزه و دانشگاه، این رسالت را دارند که فکر بکنند هرگز قمی فکر نکنند، ایرانی فکر نکنند، شرقی فکر نکنند، غرب آسیایی فکر نکنند، هرگز خاورمیانه ای فکر نکنند؛ چون قرآن از همان وقتی که نازل شده است فرمود جهانی فکر کنید! در همین سوره کوتاه اوایل بعثت که آنها گفتند: ﴿إِنْ هذا إِلاَّ قَوْلُ الْبَشَر﴾، ذات أقدس الهی فرمود نه، ﴿ذِكْرَی لِلْبَشَر﴾ من آوردم، من جهانی حرف زدم. کسی جهانی حرف می زند که باشد، سخن از مکه و مدینه و مانند آن نیست. ﴿نَذیراً لِلْبَشَر﴾، ﴿ذِكْری‏ لِلْبَشَر﴾ من حقوق بشر آوردم، آوردم، تمدن بشر آوردم. این حرف، است و حرف جهانی را فقط خالق جهان می ‌تواند بگوید، سخن از عرب و عجم نیست، من آوردم. 🔹 بر ما واجب است جهانی فکر بکنیم، حرف کانت را خوب بفهمیم، حرف دکارت را خوب بفهمیم، حرف هر فیلسوفی را خوب بفهمیم، خوب نقد کنیم. وظیفه ما این است که بزنیم، یک؛ جهانی را قانع کنیم، دو؛ اما کار ما این باشد که بین حرم و جمکران فکر کنیم، این جهانی حرف زدن و قمی فکر کردن است! ما إلا و لابد باید این باشد و باید به این سمت حرکت کنیم. 📚 پیام به بیست و دومین همایش کتاب سال حوزه تاریخ: 1399/10/17 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 منشور روحانیت 🔸 امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) در منشور روحانیت ما را به معرفت از زمان و زمانه فرا خواند، یک؛ به عمل دعوت کرد، دو؛ با پذیرش دیگران به وحدت هدایت کرد، سه. 🔸 زیر مجموعه این اصول سه‌گانه هم مطالبی را گوشزد کرد؛ فرمود شما وارثان انبیا هستید باید عالم و آدم را بشناسید تا حرفی بزنید که همه گوش بدهند، وقتی حرف شما را گوش می ‌دهند که شما و حرف بزنید! وقتی حرفتان جهانی و انسانی است که مطابق با روزگار و زمان و زمانه باشد. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1378/12/12 🆔 @a_javadiamoli_esra
مردم وقتی حرف روحانیت را گوش می دهند که جهانی و انسانی حرف بزنند / حرف جهانی و انسانی آن است که مطابق با روزگار، زمان و زمانه باشد 🔹 امام راحل (رضوان الله تعالی علیه) در ما را به معرفت از زمان و زمانه فرا خواند، یک؛ به عمل دعوت کرد، دو؛ با پذیرش دیگران به وحدت هدایت کرد، سه. زیر مجموعه این اصول سه ‌گانه هم مطالبی را گوشزد کرد؛ فرمود شما وارثان انبیا هستید باید عالم و آدم را بشناسید تا حرفی بزنید که همه گوش بدهند، وقتی حرف شما را گوش می ‌دهند که شما و حرف بزنید! وقتی حرفتان جهانی و انسانی است که مطابق با روزگار و زمان و زمانه باشد. 👇👇👇👇 🆔 @a_javadiamoli_esra