💠 میراث فرهنگی 🔹 امام باقر (سلام الله علیه) فرمود: «فِی وَصِیةِ النَّبِی صَلَّی الله عَلَیه وَ آلِهِ وَ سَلَّم لِعَلِی عَلَیه السَّلام قَالَ یا عَلِی إِنَّ عَبْدَ الْمُطَّلِبِ سَنَّ فِی الْجَاهِلِیةِ خَمْسَ سُنَنٍ أَجْرَاهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِی الْإِسْلَامِ»؛[1] ـ این حدیث مبسوط است ـ وجود مبارک امام باقر (سلام الله علیه) از آباء گرامی و کرام خود نقل کرد که وجود مبارک پیغمبر به حضرت علی (سلام الله علیهما) فرمود: یا علی! عبد المطلب در جاهلیت پنج مطلب را سنّت گذاشت. ما یک #اجتهاد_فقهی داریم که در حوزه‌ ها رایج است و یک #اجتهاد_موضوعی داریم که جامعه فعلاً به چه چیزی احتیاج دارد. آن اجتهاد فقهی راه آن از راه علمی باز است؛ اما این اجتهاد موضوعی راه آن از راه جامعه ‌شناسی، اقتصادشناسی، فرهنگ ‌شناسی و مردم‌ شناسی باز است که الآن جامعه ما به چه چیزی محتاج است. 🔹 یک مطلبی که شرعاً جایز است، یک؛ زمان و زمین خاص هم ندارد، دو؛ البته اطلاق ادلّه همه موارد را شامل می ‌شود. یک کسی که «نافذ الکلمه» است، او می ‌گوید فلان زمان مناسب است که همه شما جمع بشوید و این کار را انجام بدهید، این می‌ شود «سنّت»؛ مانند کاری که امام (رضوان الله علیه) در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان به عنوان حمایت از قدس کرده است. اصل حمایت از مظلوم، مشمول اطلاقات اولیه است، دیگر نگفتند حمایت از قدس در چه روزی باشد؛ همیشه جایز است، همیشه مستحب است و همیشه رجحان دارد. فرمود برای اینکه این حمایت شما اثر سازنده داشته باشد، یک روزی را انتخاب بکنید یا این هفته وحدتی که منشأ برکت است یا دهه ولایتی که منشأ برکت است، اینها سنّت ‌هایی است که هم زمینه ‌شناسی و جامعه ‌شناسی و مردم ‌شناسی می ‌خواهد و هم نفوذ کلمه؛ این می ‌شود «مَنْ سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً فَلَهُ أَجْرُهَا وَ أَجْرُ مَنْ عَمِلَ بِهَا»،[2] این از هر کسی هم ساخته نیست! نه مردم حرف هر کسی را گوش می ‌دهند، نه هر کسی آن جامعه‌ شناسی را دارد که تشخیص بدهد چه چیزی را باید راه انداخت، این را دین ترغیب کرده است! این راهپیمانی روز قدس این است، این ایام وحدت این است، این ایام ولایت این است. 🔹 حضرت هم فرمود: در جاهلیت، این بزرگان از قریش چند مطلب را سنت گذاشتند. ظاهراً اینها چون جزء #حنفاء بودند، تابع دین انبیای ابراهیمی (سلام الله علیهم) بودند، این حرف‌ ها را از آن‌جاها یاد گرفتند. اینها منزّه بودند از اینکه به آداب جاهلی آلوده بشوند، غالب اینها «لَمْ تُنَجِّسْكَ الْجَاهِلِیةُ بِأَنْجَاسِهَا»[3] بودند و سنّت ‌گذاری اینها بر اثر آن #میراث_فرهنگی بود که از بزرگان داشتند. چند کار است که عبدالمطلب به عنوان #سنت_حسنه در جاهلیت طرح کرد و ذات أقدس الهی هم در اسلام آنها را امضاء کرد؛ ظاهراً آن سنن پنج‌گانه اموری بود که جناب عبد المطلب به عنوان #میراث_دینی از انبیای ابراهیم (علیهم السلام) داشت. [1]. وسائل الشیعة، ج20، ص415. [2]. الکافی(ط ـ الإسلامیة)، ج5، ص9. [3]. مصباح المتهجد و سلاح المتهجد، ج2، ص721. #سالروز_وفات_حضرت_عبدالمطلب_علیه_السلام #اجتهاد_فقهی_و_موضوعی #سنت_حسنه #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس خارج فقه نکاح ـ جلسه 157 تاریخ: 1395/10/04 🆔 @a_javadiamoli_doross

💠 تقوای الهی 🔸 «أَسْعَدَ اللَّهُ أَیامنَا وَ أَیامكُم‏»! #تقوای_الهی در همه شئون زندگی اثر خاص خود را دارد. امروز كه روز عید قربان است، #تقوای_قربانی در قرآن كریم به عنوان یك اصل مطرح است. وقتی ذات اقدس الهی قربانی فرزندان آدم را مطرح می ‌كند، آن قربانی را مقبول خود می ‌داند كه با تقوا همراه باشد؛ یعنی هم حُسن فعلی و هم حُسن فاعلی، هم مال حلال و هم نیت خالص ﴿إِذْ قَرَّبا قُرْبَانَاً فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِما وَ لَمْ یتَقَبَّلْ مِنَ اْلآخَرِ﴾. حرف آن برادری كه قربانی ‌اش مقبول بود این است ﴿إِنَّمَا یتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ﴾.[1] اگر خود آن عمل با تقوا نبود، یعنی مال حلال نبود یا مال حلال بود ولی قربانی كننده با #اخلاص نبود، با ریا و سمعه بود كه اصلاً آن عمل مقبول نیست. اگر خود آن عمل با تقوا بود، یعنی مال حلال بود و قربانی كننده با اخلاص بود لكن در بخش های دیگر بی تقوایی داشت، عمل او مقبول هست لكن به قبول كمال و كمال قبول نمی ‌رسد ﴿إِنَّمَا یتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقینَ﴾. 🔸 آنچه كه به حجاج محترم مربوط است و دیگران هم بخواهند این #سنت_الهی را احیا كنند، [این است] مستحضرید كه در جاهلیت این قربانی رسم بود، گاهی فرزندانشان را برای بت ها قربانی می ‌كردند اگر سخن از ابراهیم خلیل و اسماعیل ذبیح (سلام الله علیهما) بود قربانی برای خدا بود نه برای وثن و صنم! در جاهلیت از سه راه فرزند كشی رواج داشت: یا دخترها را زنده به گور می ‌كردند بر اساس همان تفكر جاهلی یا فرزند اعم از دختر و پسر را می ‌كشتند برای «خَشْیَةَ إِمْلاق»[2] و گرسنگی و فقر یا فرزند را برای بت ها و صنم و وثن قربانی می ‌كردند. و آن قربانی هایی كه مانند گوسفند و گاو قربانی می ‌شد، گوشتش را به دیوار كعبه آویزان می‌ كردند خونش را به دیوار كعبه می ‌مالیدند. قرآن كریم هم آن سه عمل را تقبیح كرد در سه بخش قرآن كه ﴿لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ﴾[3] سفهاً یا ﴿وَ إِذا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِاْلأُنْثی ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدّاً وَ هُوَ كَظیمٌ﴾[4] و آیه سوم و هم این عمل را تقبیح كرد كه قربانی كردن چیز بسیار خوبی است از سنن ابراهیم خلیل (سلام الله علیه) است، اما دیوار كعبه را به گوشت و خون آلوده نكنید ﴿لَنْ ینالَ اللّهَ لُحُومُها وَ لا دِماؤُهَا وَ لكِنْ ینالُهُ التَّقْوی مِنْكُمْ﴾[5] گوشت و خون به خدا نمی‌ رسد #تقوای_قربانی به خدا می ‌رسد؛ یعنی اگر مال حلال به #قصد_قربت بود این با تقواست. آنقدر قربانی در اسلام محترم است كه سخن از نیل است و نه صعود! صعود كجا كه در سوره «فاطر» است و نیل كجا كه در سوره «حج» است. آنجا كه فرمود: ﴿إِلَیهِ یصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّیبُ وَ الْعَمَلُ الصّالِحُ﴾[6] از نیل خبر نداد، فرمود بالا می ‌رود و به سمت او می‌رود، اما می ‌رسد یا نه از آیه صعود بر نمی ‌آید؛ اما از این كریمه بر می ‌آید كه تقوا به خدا می‌ رسد. چون تقوا وصف متقی است، اگر تقوا به خدا رسید یقیناً متقی به خدا می ‌رسد؛ آن‌گاه دعای #عرفه حسین‌ بن‌ علی ‌بن‌ ابی ‌طالب (صلوات الله و سلامه علیه) كه دیروز خوانده ‌اید ظهور می ‌كند «مَا ذَا وَجَدَ مَنْ‏ فَقَدَكَ‏ وَ مَا الَّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ»[7] تقوا به او می ‌رسد ﴿وَ لكِنْ ینَالُهُ التَّقْوی مِنْكُمْ﴾ [1] . سوره مائده، آیه72. [2] . سوره اسراء، آیه31. [3] . سوره اسراء، آیه31. [4] . سوره نحل، آیه58. [5] . سوره حج، آیه37. [6] . سوره فاطر، آیه10. [7] . إقبال الأعمال (ط - القدیمة)، ج1، ص349. #عید_قربان #سنت_حسنه #قصد_قربت #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 خطبه های عید قربان تاریخ: 1385/10/10 🆔 @a_javadiamoli_esra