eitaa logo
کانال دروس آیت الله العظمی جوادی آملی
11.3هزار دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
1.4هزار ویدیو
4.7هزار فایل
آخرین جلسات دروس و مباحث حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی (دام ظله) در قالب تصویر، صدا و متن بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء معاونت رسانه ارتباط با ادمین: @bonyad_esra_admin فهرست: https://eitaa.com/a_javadiamoli_doross/11098
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 محصول شب قدر 🔹 شبی كه قرآن نازل می ‌شود شب ﴿یهْدِی لِلَّتی هِی أَقْوَمُ﴾[1] است ما چرا خود قائم به قسط نشویم؟! اینكه ﴿لِلَّتی هِی أَقْوَمُ﴾ شد، ما چرا نشویم؟! او برای ما نازل شد و می ‌شود و خواهد نازل شد! اینكه یك «قضیه فی واقعه» نبود كه گذشت، این همیشه نازل می‌ شود، نازل می‌ شود، در هر زمان و زمینی تنزل دارد، چرا ما قلبمان را قرآنی نكنیم؟! و نگوییم «ما كنت مفسر قرآناً لم أره» «ما كنت أتولی اماماً لم أره» اگر دیدیم به مقصد می ‌رسیم بوی شب قدر را نه بوی زمان را بوی متضمن را را استشمام می ‌كنیم آن‌گاه هرگز باطل را حق نمی ‌پنداریم، فانی را باقی خیال نمی ‌كنیم ﴿یحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ﴾[2] دامنگیر ما نمی ‌شود. 🔹 ممكن است شما سی سال درس بخوانید و مجتهد مسلم بشوید، اما راه این شب دیگر است آن ﴿لَیلَةُ الْقَدْرِ خَیرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ﴾[3] به شما می ‌دهد كه بوی بد سیاست بازی ها را حزب بازی ها را باند بازی ها را استشمام می ‌كنید، در متن سیاست هستید مثل و اما نه بیراهه می‌ روید و نه راه كسی را می ‌بندید. در متن هستید، اما نه فریب می ‌دهید نه فریب می‌ خورید، این بو كشیدن با درس و بحث حوزه و دانشگاه حاصل نمی ‌شود این است و است و محصول آن است. هدف همه ما این باشد كه بگوییم خدا‌یا به بارگاه ولی ‌ات پناهنده شدیدم، در كنار كوی تو آرمیده ‌ایم تا بگوییم «ما كنت اطیع قرآناً لم أره ما كنت اطیع اماماً لم أره»، اگر او می ‌گفت «ما کُنْتُ اَعْبُدُ رَبّا لَمْ أرَهُ»[4] ما می ‌گوییم «ما كنت اطیع قرآناً لم أره ما كنت اطیع اماماً لم أره» ما تا اما زمانمان را نبینیم اطاعت نمی ‌كنیم، اگر با جان امامی شدیم و او را دیدیم پیروی می ‌كنیم، اگر با جان قرآنی شدیم، او را می ‌بینیم و اطاعت می ‌كنیم. 🔹 ما امیدواریم امشب هم او مهمان ما باشد هم ما مهمان او، ما مهمان اوییم ـ ان‌ شاء ‌الله ـ روزه گرفتیم، دستورات ماه مبارك رمضان را ـ ان‌ شاء ‌الله ـ انجام می‌ دهیم مهمان اوییم، اما دل شكسته ‌ای پیدا كنیم كه به هیچ چیز اطمینان نداشته باشد فقط به تا او مهمان ما باشد، هم میزبان او، هم مهمان او، هر چه از او گرفتیم در میزبانی تقدیم او می ‌كنیم. اگر ما میزبان او شدیم «أنَا عِندَ المُنکَسِرَةِ قُلُوبُهُم»[5] شد و او به قلب ما راه پیدا كرد ما چه به پیشگاهش تقدیم می ‌كنیم؟ آنچه را در شب های قدر از او گرفتیم ، ، ! می‌دانید مظلومیت علی چیست؟ این [مطلب] در تاریخ های عادی نیست، این در نهج ‌البلاغه است؛ خیلی سخت انسان اینها را نقل كند، تحملش سخت است! نامه‌ ای معاویه ملعون برای علی ‌بن ‌ابی‌ طالب نوشت آن نامه در نهج ‌البلاغه نیست، ولی جواب علی ‌بن ‌ابی‌ طالب در نهج ‌البلاغه هست. معاویه خواست علی ‌بن ‌ابی‌طالب (سلام الله علیه) را سرزنش كند، در آن نامه رسمی كه از شام به مدینه آمد گفت علی یادت هست كه تو را با طناب بستند و به مسجد بردند؟ این علی که خاورمیانه در اختیار او بود، حضرت در جواب فرمود من كه انكار نمی ‌كنم بله من را با طناب بردند، ولی معاویه تو رفتی من را رسوا كنی خودت رسوا شدی! این نشانه بطلان سقیفه است كه علی را باید با طناب ببرند، من كه انكار نمی‌كنم. من باطل را امضا نكردم و نمی ‌كنم، ما كه انكار نكردیم و نگفتیم كه ما را با طناب نبردند، من كسی بودم وقتی شمشیر به دست من بود همه فرار می ‌كردند هیچ كس آن شهامت را نداشت كه در برابر من بایستد، اما برای من حاضر شدم دستم را ببندند «لَقَدْ أَرَدْتَ أَنْ تَذُمَّ فَمَدَحْتَ وَ أَنْ تَفْضَحَ فَافْتَضَحْتَ»؛[6] رفتی ما را رسوا كنی خودت رسوا شدی اموی را رسوا كردی سقیفی را رسوا كردی اهل سقیفه را رسوا كردی، ما كه اینها را منكر نیستیم. ما شبی كه مربوط به این ذات مقدس است آمدیم از خدا بخواهیم آن مقام علی نه مقدور ماست نه میسور ما كه بگوییم «ما کُنْتُ اَعْبُدُ رَبّا لَمْ أرَهُ» ولی این را می‌خواهیم بگوییم تا علی را نبینیم عبادت نكنیم! این را می‌خواهیم تا امامان را نبینیم عبادت نكنیم، آن توفیق را به ما بده ما باشیم باشیم این چهارده ذوات قدسی را ببینیم و عبادت بكنیم، آن‌گاه نه كسی را فریب می‌ دهیم، نه فریب كسی را می‌ خوریم، نه بیراهه می ‌رویم، نه راه كسی را می ‌بندیم. [1] . سوره اسراء، آیه9. [2] . سوره همزة، آیه3. [3] . سوره قدر، آیه3. [4] . الکافی، ج 1، ص 138. [5] . منیة المرید، ج 1، ص 122. [6] . نهج البلاغه، نامه28. 📚 مراسم شب قدر در حرم فاطمه معصومه (سلام الله علیها) تاریخ: 1385/07/21 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 بهترین عبادت 🔹 فرمود: ﴿هُوَ الَّذی یتَوَفّاكُمْ بِاللَّیلِ وَ یعْلَمُ مَا جَرَحْتُمْ بِالنَّهَارِ﴾؛[1] هر شب كه انسان می ‌خوابد روح را به خدا می‌ سپارد، خدا این روح را می ‌گیرد. بعضی تقدیم می ‌كنند و بعضی روح متعفّن می ‌سپارند، به هر حال انسان را بردند. فرمود همان طور كه می ‌میرید شما را می‌ برند وقتی می ‌خوابید هم شما را می ‌برند! ﴿اللّهُ یتَوَفَّی اْلأَنْفُسَ حینَ مَوْتِهَا وَ الَّتی لَمْ تَمُتْ فی مَنامِها فَیمْسِكُ الَّتی قَضی عَلَیهَا الْمَوْتَ وَ یرْسِلُ اْلأُخْری﴾[2] اینها اصلاً برای ماها مطرح نیست، اینها در ادعیه هست. وقتی می ‌خوابید رو به قبله بخوابید این دعا را بخوانید بگویید خدایا من روحم را به تو تسلیم می ‌كنم. 🔹 آن وقت آثار زندگی در اینها هست، اگر در سیاست هست راه و را می ‌روند؛ یعنی در متن سیاست هست اما بازی نمی ‌كند و كسی را هم بازی نمی ‌دهد، جدای از جامعه نیست؛ اما به این صورت در می ‌آید. در مطالب علمی هم همین طور است به هر حال چیزهایی می ‌فهمد كه در كتاب ها نیست، بعدها در كتاب ها نوشته می ‌شود! به ما نگفتند شما حافظ كتاب ها باشید، گفتند باشید! این بزرگوار یعنی ابن طاوس (رضوان الله تعالی علیه) متخصص این كارهاست؛ البته بحث های فقهی و امثال آن او هم كم نیست، لكن تلاش و كوشش او در این راستاست كه در بحث های دعا مطالبی بنویسد. 🔹 در این مبحث كه آیا دعا افضل است یا قرائت قرآن، ایشان بعد از نقل این روایات كه افضل است، شواهدی ذكر می ‌كند. از این شواهد معلوم می ‌شود كه محور بحث او جایی است كه افراد به طور عادی قرآن را قرائت می‌ كنند، افراد عادی كه مثلاً در ماه مبارك رمضان یك قرآن یا دو قرآن ختم بدهند و دعا هم بكنند. اینهایی كه دعا می ‌خوانند با آنهایی كه قرآن می خوانند، اثبات اینكه این خواندن دعا افضل از قرائت قرآن است كار آسانی نیست؛ اما آنهایی كه دعا می ‌كنند، یك كسی مریض دارد دعا می ‌كند با چه حال دعا می‌ كند؟ كسی فرض كنید وامدار است دعا می ‌كند، كسی در حال خطر هست دعا می ‌كند او با چه وضع دعا می ‌كند؟ ابن طاوس این ‌گونه دعاها را می ‌گوید، می‌ گوید این‌گونه دعاها از خواندن قرآن است؛ برای اینكه قرآن را انسان می‌ خواند خیلی از موارد معنایش را متوجه نمی‌ شود با سرعت می ‌خواند كه سوره را تمام بكند یا این جزء را تمام بكند به مقصد برسد و ثواب ببرد؛ اما در حال دعا یك بیتابی دارد، یك گرایش دارد، یك كشش دارد، حاجت خود را با تمام وجود لمس كرده است؛ كسی كه مریض است یا مریض دارد بیمار او را می ‌خواهند به اتاق عمل ببرند او با تمام وجود، نیاز خود را یافت و با تمام وجود یافت كه غنی دیگری است و با تمام وجود با آن غنی دارد گفتگو می‌ كند و از او می ‌خواهد؛ این حال كه در قرائت قرآن نیست. 🔹 این حال را ما داشته باشیم كه در تمام لحظات ما هستیم، هیچ كسی اطمینان ندارد كه حیات او هست یا سلامت او هست یا حیثیت او هست یا احترام و آبروی او هست؛ همه این شئون در تمام حالات در معرض خطر است، این را انسان باید درك كند! كسی هست كه پاسخ مثبت به آدم بدهد و آن خداست كه همه اینها به دست اوست و در قرآن كریم هم دعا را عبادت معرفی كرد فرمود: ﴿الَّذینَ یسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ﴾[3] آن وقت همین عبادتی كه در این آیه آمده است به دعا تفسیر شده است ﴿الَّذینَ یسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی﴾ فرمود كسانی كه از دعا كردن صرفنظر می ‌كنند مستكبرانه برخورد می ‌كنند. پس همان دعاست. [1]. سوره أنعام، آیه60. [2]. سوره زمر، آیه42. [3]. سوره غافر، آیه60. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1385/08/04 🆔 @a_javadiamoli_esra
💠 ابهّت عالمان ربانی 🔹 وجود مبارک پیغمبر (علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) به ما فرمود که علم صحیح «العِلمُ میراثی ومیراثُ الأَنبِیاءِ قَبلی» و نشانه ارث هم این است که «العالِمُ إذا أرادَ بِعِلمِهِ وَجهَ اللّه ِ تَعالى هابَهُ كُلُّ شَیءٍ» اگر یک علم را برای رضای خدا یاد گرفت همه چیز از او حریم می ‌گیرند و هراس دارند، همه چیز! 🔹 اگر عالمی غرضش از علم این بود که مسائل دنیایی خود را تأمین کند، این را هم یک حرفه بداند، یک کسب بداند، همان طوری که دیگر صاحبان پیشه و حرفه شغلی دارند این هم فقه‌ پیشه باشد یا اصول ‌پیشه باشد یا تبلیغ ‌پیشه باشد کار او خود باشد او نه تنها مثل افراد عادی نیست، بلکه از افراد دیگر هم نازل ‌تر از هر چیزی می ‌ترسد! 🔹 اینکه چیزی نمی ‌توانست (رضوان الله علیه) را و همچنین علمایی که در این حدّ بودند را مرعوب بکند، مرحوم را، مرحوم را، سایر علمای بنام را چیزی نمی‌توانست مرعوب بکند، برای اینکه اینها مرعوب می‌ کردند «العالِمُ إذا أرادَ بِعِلمِهِ وَجهَ اللّه ِ تَعالى هابَهُ كُلُّ شَیءٍ»؛ هیچ چیز اینها را نمی ‌ترساند. 📚 درس اخلاق ـ مدرسه سعادت تاریخ: 1381/01/29 🆔 @a_javadiamoli_esra