💠 خوی ملکوتی 🔸 مستحضرید وقتی مهمان عزیزی در راه است ما سه وظیفه داریم: وظیفه اول آن ‌كه به #استقبال او برویم. وظیفه دوم آن ‌كه مادامی كه در حضور او هستیم #حق_شناس باشیم مقدم او را گرامی بداریم. سوم اینكه وقتی او قصد حركت و رفتن دارد چند قدم او را #بدرقه كنیم. ماه مبارك رمضان كه #ضیافت_الهی است و در آن خطبه معروف وجود مبارك رسول گرامی(علیه و علی آله آلاف التحیة و الثناء) آمده است كه «قَدْ أَقْبَلَ إِلَیكُمْ»[1] ما را به ضیافت فراخواندند دستورهایی هم دادند كه ما با آن دستور به استقبال این ماه برویم كه چند روز اواخر ماه پُر بركت شعبان را انسان روزه بگیرد یا لااقل یك روز قبل از ماه مبارك رمضان صائم باشد، آنها كه دو ماه پُر بركت رجب و شعبان را روزه می‌ گرفتند و وصل می ‌كردند «شهر الولایة و شهر الرسالة» را به «شهر الله»، آنها یك راه پُر بركت دیگری را طی می ‌كردند؛ ولی برای ما همین استقبال كوتاه هم مُغتنم است كه با روزه در پایان ماه شریف شعبان به استقبال ماه مبارك رمضان برویم. 🔸 بعد هم این ماه را به عنوان شهر اكبر معرفی كرده‌اند، زیرا ظرف نزول قرآن كریم است حرمت این ماه به این است كه #قرآن در این ماه نازل شده است. در آن دعای معروف امام سجاد (سلام الله علیه) كه در مراسم تودیع به این ماه عرض می ‌كنیم: «السَّلَامُ عَلَیكَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ»[2] این «اكبر» مجرور نیست، صفت الله نیست صفت «شهر» است، این شهر، اكبر است نه شهر «الله اكبر» است یا شهر «الله»ی است كه «اكبر» است این شهر, #اكرم است این شهر, #اكبر است. غالب این اوصاف مربوط به آن شهر است این بزرگ ‌ترین ماه سال است. در همان دعاهای هر روز كه بعد از نماز خوانده می ‌شود: «وَ هَذَا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور»[3] این را هم باید طوری می ‌خواندیم كه دیگر وسط قطع نشود، چون این به نحو تنازع این چهار فعل، متعلقشان «عَلَی الشُّهُور» است این «عَلَی الشُّهُور» مفعول واسطه برای این چهار است فعل اینها به نحو تنازع به آن متعلق‌ هستند؛ شهری است كه «عَظَّمْتَهُ وَ كَرَّمْتَهُ وَ شَرَّفْتَهُ وَ فَضَّلْتَهُ عَلَی الشُّهُور» نه اینكه دو تا را بخوانیم و بعد نفس بكشیم و دو تای دیگر بگوییم. این اكبر شهور است بزرگ ‌ترین شهر سال است و اكرم شهور است كریم ‌ترین شهر سال است. بنابراین ما با بزرگی و كرامت باید در خدمت این مهمان كبیر بزرگ می ‌بودیم كه ـ ان‌شاء ‌الله ـ این‌‌ چنین بود. 🔸 وظیفه سوم جریان بدرقه است این مهمانی كه وارد شد و رفت باید چند قدم او را بدرقه كنیم. در بدرقه ماه صیام گفتند كه روز #عید_فطر كه روزه گرفتن جایز نیست وقتی سپری شد مستحب است شش روز انسان در اول شوال روزه بگیرد تا ماه مبارك رمضان بدرقه كند[4] این #ضیافت_الهی را با ضیافت الهی باید بدرقه كرد. 🔸 این سه وظیفه, هر سه با روزه شروع می‌ شود؛ یعنی با روزه به استقبال ماه مبارك رمضان می ‌رویم در خود ماه مبارك رمضان هم كه صائم هستیم بعد هم در ماه شوال شش روز روزه می ‌گیریم تا بدرقه این ماه كرده باشیم. این روزه گرفتن‌ها برای آن است كه انسان را با #فرشته‌_ها شبیه بكند. در كتاب‌ های فقهی ما آمده است كه فضیلت روزه در این است كه انسان #شبیه_فرشته می‌شود.[5] اینكه شبیه فرشته می ‌شود این كمال نهایی نیست انسان‌ هایی هستند كه معلم فرشته هستند! ولی این مقدار برای ما فضیلت است كه ما شبیه فرشته بشویم. فرشتگان شعارشان این است كه ﴿وَ مَا مِنّا إِلّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ﴾[6] هر كسی كار خودش را انجام می‌ دهد؛ نه بیراهه می ‌رود و نه راه كسی را می ‌بندد. اگر ما بیراهه نرفتیم، یك؛ راه كسی را هم نبستیم، دو؛ #خوی_فرشتگی در ما پیدا می ‌شود. [1]. الامالی, (صدوق)، ص93. [2]. الصحیفة السجادیة، دعای45. [3]. إقبال الأعمال (ط ـ القدیمة)، ج‏1، ص24. [4]. من لا یحضره الفقیه، ج‏2، ص80; «وَ أَمَّا الصَّوْمُ الَّذِی یكُونُ صَاحِبُهُ فِیهِ بِالْخِیارِ فَصَوْمُ یوْمِ الْجُمُعَةِ وَ الْخَمِیسِ وَ الْإِثْنَینِ وَ صَوْمُ الْبِیضِ وَ صَوْمُ سِتَّةِ أَیامٍ مِنْ شَوَّالٍ بَعْدَ شَهْرِ رَمَضَان‏». [5]. جواهر الكلام فی شرح شرائع الإسلام، ج‌16، ص181؛ العروة الوثقی, (سید الیزدی)، ج‌2، ص241. [6]. سوره صافات، آیه164. #عید_فطر #وظیفه_نسبت_به_مهمان #ضیافت_الهی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1383/08/28 🆔 @a_javadiamoli_esra

💠

 ادب ضیافت

🔸 وقتی مهمان عزیزی در راه است، ما سه وظیفه داریم: وظیفه اول آن است ‌كه به #استقبال او برویم؛ وظیفه دوم آن است ‌كه مادامی كه در حضورش هستیم، #حق_شناس باشیم و مقدمش را گرامی بداریم و سوم اینكه وقتی او قصد حركت و رفتن دارد، چند قدم او را #بدرقه كنیم. 🔸 ماه مبارك رمضان كه #ضیافت_الهی است و ما را به ضیافت فرا خواندند، دستورهایی هم دادند كه ما با آن دستور به استقبال این ماه برویم و آن این است كه چند روز پایانی ماه پُربركت شعبان را انسان روزه بگیرد یا لااقل یك روز قبل از ماه مبارك رمضان، صائم باشد كه با روزه در پایان ماه شریف شعبان، به استقبال ماه مبارك رمضان برویم. بعد هم این ماه را به عنوان «شهر اكبر» معرفی كرده‌اند، زیرا #ظرف_نزول_قرآن_كریم است، بنابراین ما با بزرگی و كرامت باید در خدمت این مهمان بزرگ می ‌بودیم كه ـ ان‌ شاء ‌الله ـ این ‌‌چنین بودیم! وظیفه سوم، جریان بدرقه است؛ این مهمانی كه وارد شد و رفت، باید چند قدم او را بدرقه كنیم. در بدرقه ماه صیام گفتند كه وقتی روز #عید_فطر كه روزه گرفتن در آن جایز نیست سپری شد، مستحب است انسان شش روز در اول ماه شوال روزه بگیرد، تا ماه مبارك رمضان را بدرقه كند؛ این ضیافت الهی را با ضیافت الهی باید بدرقه كرد. 🔸 این سه وظیفه, هر سه با روزه صورت می گیرند یعنی با روزه، به استقبال ماه مبارك رمضان می‌ رویم، در خود ماه مبارك رمضان هم كه صائم هستیم، بعد هم در ماه شوال، شش روز روزه می‌ گیریم تا این ماه را بدرقه كرده باشیم. این روزه گرفتن‌ ها برای آن است كه انسان را با فرشته ‌ها شبیه بكنند. اینكه انسان شبیه فرشته می ‌شود، این كمال نهایی نیست، چون انسان‌ هایی هستند كه معلم فرشته ها هستند؛ ولی این مقدار برای ما فضیلت است كه ما شبیه فرشته بشویم. فرشتگان شعارشان این است كه ﴿وَ مَا مِنّا إِلّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ﴾؛ هر كسی از ما كار خودش را انجام می‌ دهد؛ نه بی راهه می ‌رود و نه راه كسی را می بندد. اگر ما بی راهه نرفتیم، یك؛ راه كسی را هم نبستیم، دو؛ #خوی_فرشتگی در ما پیدا می‌ شود. #عید_سعید_فطر #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی #کلیپ آپارات: https://www.aparat.com/v/DNIjH 📚 درس اخلاق تاریخ: 1383/08/28 🌐 https://esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra