💠 حاصل سی روزه 🔸 یکی از برجسته ترین عبادت ها روزه گرفتن است و یکی از بهترین موقعیت ها برای عبادت، ماه مبارک رمضان است. برای این ماه که ظرف عبادت است یک سرّ و باطن و حقیقتی است که در هنگام تودیع امامان معصوم (علیهم السلام) به باطن ماه مبارک رمضان خطاب می کردند و به او سلام می کردند و از مفارقتش اشک می ریختند و برای تودیع او ناله می کردند. 🔸 چندین بار امام سجاد (سلام الله علیه) به ماه مبارک رمضان سلام می کند، می گوید سلام بر تو ای بزرگترین عید اولیای خدا، ماه مبارک رمضان را حضرت به عنوان عید می داند و برای مفارقت آن ماه مبارک رمضان حضرت ضجه می زند و ناله می کند که این دوست عزیز دارد از دست ما می رود، می گوید سلام خدا بر تو ای بزرگترین عید اولیای حق. آن گاه به این جمله ها می رسیم می فرماید:«وَ قَدْ أَقَامَ فِینَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ»،[1] اولاً این دعای وداع برای کسی است که ماه مبارک رمضان دوستش بود و در این مدت با ماه مبارک رمضان مأنوس بود. آن که با این ماه نبود وداعی ندارد او که خداحافظی نمی کند، انسان از دوستش خداحافظی می کند، با کسی که مدتی مأنوس بود خداحافظی می کند، اگر با کسی نبود که خداحافظی نمی کند، وداعی ندارد! آن که اصلا نمی داند کی ماه مبارک رمضان آمد و کی سپری می شود و چرا آمد و چرا سپری شد و چه کرد، او وداعی ندارد! 🔸 «وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَینَا وَ غَمَّنَا»؛ ما را غمگین کرد «وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا»؛ از این که منصرف شد و از ما فاصله گرفت ما را به وحشت انداخت! یک دوست رئوف و مهربان و پربرکتی را ما از دست می دهیم، لذا به وحشت افتاده ایم! آخر ماه مبارک رمضان که می شد احساس غربت می کردند. «وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِیةُ وَ الْحَقُّ الْمَقْضِی»؛ حقی را که به عهدهٴ ما دارد باید رعایت بکنیم، حرمتی را که در پیش ما دارد باید ارج بنهیم، تعهدی که بین ما و اوست باید به این عهد وفا کنیم، آن گاه چون این دوست عزیز از ما مفارقت می کند «فَنَحْنُ قَائِلُونَ» ما در آخر ماه مبارک رمضان این چنین می گوییم: «السَّلَامُ عَلَیكَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ»؛ سلام بر تو ای ماه بزرگ خدا؛ این سلام، سلام تودیع است، سلام بر تو ای «شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ»، چون تنها ماهی که اسمش در قرآن کریم است ماه مبارک رمضان است. «السَّلَامُ عَلَیكَ یا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ وَ یا عِیدَ أَوْلِیائِهِ»؛ سلام بر تو ای عید اولیای الهی. عارفان هر دمی دو عید کنند ٭٭٭ عنکبوتان مگس قدید کنند[2] 🔸 در هر دم «هر نفسی (نفس) که فرو می رود ممدّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمتی شکری واجب»؛[3] لذا عارف در هر دم دو عید دارد یا یک معنای لطیف تری هم هست. علیٰ ای حال بهترین دمی که انسان داشت همین ماه مبارک رمضان بود که «أَنْفَاسُكُمْ‏ فِیهِ‏ تَسْبِیحٌ»[4] نفس در این ماه «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ»[5] گفتن است؛ لذا امام سجاد می گوید سلام بر تو ای عید اولیای الهی! 🔸 اینکه می بینید فردا را عید می گویند، چون جائزه های یک ماه را به ما می دهند، نه فردا عید باشد! در حقیقت محصول ماه مبارک رمضان است، این «ضیافة الله» آن «لقاء الله» را در بر دارد. عظمت از آن ماه شوال نیست، عظمت از آن ماه مبارک رمضان است که نتیجهٴ یک ماهه را فردا می دهند. روز عید است و من امروز در آن تدبیرم ٭٭٭ که دهم حاصل سی‌روزه و ساغر گیرم[6] [1]. الصحیفة السجادیه، دعای45. [2]. دیوان شمس، غزل973. [3]. گلستان سعدی، دیباچه. [4]. الامالی (للصدوق)، ص93. [5]. الكافی (ط ـ الإسلامیة)، ج2، ص529. [6]. اشعار منتسب به حافظ، شماره 17. #وداع #عید_اولیای_الهی #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سخنرانی ماه مبارک رمضان ـ جلسه 22 تاریخ: 1363 🆔 @a_javadiamoli_esra