هدایت شده از استاد علی صفایی حائری
📜 #متن |🔰من، راه، مقصد
🛤من وقتى مى خواهم براى دوستم به خاطر خدا قدم بردارم، خيلى كه زور بزنم و تلاش كنم، كار كوچكى انجام مى دهم.
🛤 ولى وقتى براى فرزندم و يا بستگانم مى خواهم كارى بكنم، زور نزده و تلاش نكرده، صد تا صد تا مايه مى گذارم و هستى ام را فدا مى كنم.
🛤وقتى مى خواهم براى مؤمنى اقدامى كنم، مى گويم حالا دير شده است، باشد تا فرصت ديگرى پيش بيايد و هزار بهانه مى آورم.
🛤در حالى كه براى خودم ايجاد فرصت مى كنم، براى دوستم حتى از فرصت هاى بدست آمده هم به خوبى استفاده نمى كنم.
🛤اينكه بايد انسان خود را با اولياى خدا مقايسه كند؛ يعنى اينكه انسان كسانى را كه ميزان و حجتى بر او هستند، خود را با آنها بسنجند و ببيند كه آنها چه كردند!
🛤براى سبك و سنگين كردن، همانها نشان مى دهند كه بايد چقدر پرواز مى كرديم. آنها چه كردند و تا كجا پريدند! در حالى كه ما زمينگير و از پا افتاده ايم.
🛤اينكه تمام توان و سعى من به اندازه خود من است، نه به اندازه راه و مقصد من!
❛❛ عینصاد
📚 #اخبات | ص ۸۰
#⃣ #بریده_کتاب #سیر_و_سلوک
👤: @ad_Einsad