eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.7هزار دنبال‌کننده
8.2هزار عکس
2هزار ویدیو
53 فایل
راه ارتباطی: @Hazrate_baran_786
مشاهده در ایتا
دانلود
مـــدتی‌ هســـــت در انتـــــظار بارانم چه کــنند چشـــــم‌های ابـــــری من..؟ با توام آســـــمان..! حواســـت هست؟ بغض هم خسته است از خجالتِ من!
خدایا بختش را ببند، فقط تا وقتی که وضع من بهتر بشود...
سایه ات را از مدار روسیاهان بر مدار ماه از شب بر نمی گیرد نگاه خویش را
جان فدا ڪردیم و یاران قدر ما نشناختند ڪور بادا دیده ی حق ناشناس دوستی
دیوانه ای شبیه خودم در تمام شهر در قاب تنگ آینه پیدا شود مگر
دود از سرم برخواسته، داد از سر بیداد او دارد تغافل میکند، یا رفته ام از یاد او؟
در انکسار یاران دل نازکم چه سازم دیدم سبو شکسته من نیز گریه کردم ..
اینکه مردم نشناسند تورا غربت نیست غربت آن است که «یاران» ببرندت از یاد!
گلایه های دلم را کجا نوشتم نیست برایت از غم بی انتها نوشتم نیست شبی به یاد صدای قشنگ آوازت دوخط رباعی بی ادعا نوشتم نیست هزار نامه خوش خط شبیه چشمانت کنار خاطره هامان رها نوشتم نیست نیامدی و دلم خوش نمی شود هرگز اهمیت نده دیگر چرا نوشتم نیست نمی شود بنویسی برای من نامه نمی شود که بگویی تو را نوشتم نیست دوباره حرف توشد در خیال و تکراریست گلایه های دلم را کجا نوشتم ؟! نیست! @khatdl
با زندگی همین که هم آغوش میشوی از خونِ دل نیامده غم نوش میشوی❤️ می آیی و می آید و دل می دهید و بعد یک روز می روی و فراموش میشوی❤️ لبخند میزند به تو غم،گریه می کنی تن می دهی به واژه غزل پوش میشوی ❤️ از درد عشق میشنوی، بغض می کنی از درد عشق میشنوی،گوش می‌شوی❤️ ای کاغذ سپید ،کدامین خیال ها خط می کشند بر تو و منقوش می‌شوی؟❤️ با خود تمام عمر مرا دود کن ببر ای شمع روی کیک که خاموش میشوی❤️
‌ دنبال کرد خیل غمت اهل درد را من ناتوان‌تر از همه بودم مرا گرفت... ..
ذره ذره هر چه بود از من گرفت دیر دانستم ڪه گیتی رهزن است
پرسند اگر چیست در این معرکه با من ماییم و همین باده ی آلوده به دامن ای بی خردان دست ز تشویش بدارید یا باده گلرنگ در این مخمصه، یا من از خون بزرگان سخن سخت گذشته است پایی که نهادم به سر برگ حنا من فردای قیامت چه کنم گر ننشینم با لطف تو برتر ز سریر شهدا من معنی چو دعایی به لبش هست همین است باشد که بیفتم به در میکده ها من...
انار ساوه کجا و شکوفه های لبت انار ساوه چه دارد به خونبهای لبت چنین که هر سر موی تو سنبل الطیب است هزار بوسه شیرین بیان فدای لبت چه فاش عاشق بوسیدن دهان خودی به روی آینه افتاده رد پای لبت...
می خواستی همیشه بمانی نخواست او 🙁 دیدی دروغ قصه تو بودی و راست او؟🙁 دیدی که گفت«آینه ی دق شدی»برو دیدی نخواست با تو بماند نخواست او 🙁 کم روبروی آینه از خود سوال کن آه،ای حواس پرتیِ من پس کجاست او ؟🙁 تقصیرِ او که نیست تو را جا گذاشته تو سربه زیر بودی و سر به هواست او 🙁 معشوقه ای که نام تو را زن گذاشتند! دنبال او نگرد ؛که در قصه هاست او🙁
چقدر ساده به هم ریختی روان مرا بریده غصّه ی دل کندنت امان مرا قبول کن که مخاطب پسند خواهد شد به هر زبان بنویسند داستان مرا گذشتی از من و شب های خالی از غزلم گرفته حسرت دستان تو جهان مرا سریع پیر شدم آنچنانکه آینه نیز شکسته در دل خود صورت جوان مرا به فکر معجزه ای تازه بودم و ناگاه خدا گرفت به دست تو امتحان مرا نه تو خلیل خدایی نه من چو اسماعیل بگیر خنجر و در دم بگیر جان مرا تو را به حرمت عشقت قسم بیا برگرد بیا و تلخ تر از این مکن دهان مرا چه روزگار غریبی است بعد رفتن تو بغل گرفته غمی کهنه آسمان مرا تو نیم دیگر من نیستی ؛ تمام منی تمام کن غم و اندوه سالیان مرا
گُلبَرگِ یاسے نَم نَمِ باران تَرَت ڪَردہ ست دَستِ خُدا از رویِ رَحمَت دُختَرَت ڪَردہ ست مَن یڪ جوانِ عاشقَم اے دخترِ مُومن بَدجور قَلبِ خَستہ ے مَن باوَرَت ڪَردہ ست لَبخَندهـایَت بَس ڪہ مَعصومَند فَهـمیدَم ڪہ مادَرَت ازڪودَڪے چادُر سَرَت ڪَردہ ست مِشڪے اگرچہ رَنگِ مَڪروهـیست دَر دینَم اے ماهـِ مَن رَنگِ شب امشب مَحشَرَت ڪَردہ ست این طَلقِ زیرِ روسرے از مویِ مِش ڪَردهـ بَدتَر دلَم را بُردہ چیزِ دیگَرَت ڪَردہ ست تَڪ بیتِ ابروهـایِ تو هـَرچَند پنهـانَند دیوانے و دیوانہ اے هـَم از بَرَت ڪَردہ ست از بَس ڪہ بَستے روسَرے را طَرحِ لُبنانی بیروت هـَم رویِ سَرَش تاجِ سَرَت ڪَردہ ست گاهـے حجاب از بے حجابے بَدتَر است اصلاً بایَد بگویم چادُرَت دلبَرتَرَت ڪَردہ ست تا اندَڪے جُرأت ڪُنَم پا پیش بُگذارَم باید بہ عشقَت بَعدازاین تَہ ریش بُگذارَم...!
شُستیم دهان ز باده امّا او دید دو چشم مست ما را با خاک مگر که پاک سازی این جان هوا پرست ما را جز آه که قامتش بلند است یاری نگرفت دست ما را
آه از آن ماه مسافر که نیامد خبرش او سفر کرده و ما در خطریم از سفرش! رفتم و گریه کنان روز وداعش دیدم ای خوش آن روز که باز آید و بینم دگرش دیر می‌آید و جان منتظر مقدم اوست مُردم از شوق، خدایا برسان زودترش
افتاده راه طالع تارم به «هیچ کس»! دیدی وفـــا نکرد بهارَم به هیچ کس؟ تــو رفته ای ، دلیل ندارد بیــــان شود جای دقیق ِ سنگ مزارم به هیچ کس دیگر مسیر ِ طی شده فرقی نمی کند وقتی رسیده ریل قطارم به هیـچ کس! با این کـــه خاطر تـــو برایـم عزیز بود افسوس! اعتماد ندارم به هیچ کس فهمیده ام که غیر خدا عاشقی خطاست یعنـــی مبـــاد دل بسپارم بــه هیـــچ کس با بی وفایی ات بـه نتیجه رسیده ام: دیگر محلّ.... نگذارم به هیچ کس!😐 این شــعر، آخـرین غــزلِ من برای توست تقدیم شد به دار و ندارم، به «هیچ کس»
از شکست ما صدای شِکوه نتوان یافتن شیشه اینجا می‌گشاید لب به تحسین ، سنگ را
دانا نَبُود از هنر خویش برومند از میوه ی خود بهر محال است شجر را
همین که چشم های تو پر استعاره می شود چهار پاره ی دلم،هزار پاره می شود صدا که میزنی مرا سیاهچاله ی دلم زمینِ بازیِ هزار و یک ستاره می شود برای لحظه ای سکوت میکنی و ناگهان ترانه های عاشقانه نیمه کاره می شود سکوت می کنی...سکوت می کنی و بعد از آن زبان رسمی جهان فقط اشاره می شود سکوت میکنی و واژه واژه بغض می کنم نهاد عشق تا همیشه بی گزاره می شود ببخش اگر گلوی دفترم که خشک می شود نتیجه اش دوخط خیالِ بدقواره می شود
گاه آهم می رباید گاه اشکم می‌برد نقد من ، یک مشت خاک و این همه سیلاب‌ها
راز عشق از دل برون افتاد و رسوایی کشید شد پریشان گنج ، تا غافل شد از ویرانه ها