eitaa logo
آبادی شعر 🇵🇸
1.8هزار دنبال‌کننده
8.4هزار عکس
2هزار ویدیو
76 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
🥀۱ مهر سالروز شهادت نوجوان فداکار ایذه‌ای، شهید علی لندی. ▪️شهید علی لندی متولد سال ۱۳۸۵ یک نوجوان ایذه‌ای بود که ۱۸ شهریور ۱۴۰۰ تو سن پانزده سالگی پس از وقوع حادثه آتش‌سوزی در خانه یکی از همسایگان، به دل آتش زد و جان دو زن سالمند رو نجات داد. ▪️علی دچار سوختگی شدید شد و دو هفته بعد از بستری بودن در بیمارستان، به‌علت سوختگی درجه سوم، مشکلات شدید تنفسی و ورود عفونت به خون، در ۱ مهر ۱۴۰۰ به شهادت رسید. رمــز شجـاعت در دل مـــردِ خطــرهاست شیرینی بـــاران به کــــام تشنه‌تـر هاست در آتـش عشق و صفا پروانــه‌ای سوخت جــنـت بــهای همت بی‌بـــال‌وپــرهاست باید بســـوزی تا بســــوزی در تـــب عشق آمــاج آتش، سینه ی این شعـله‌ور هاست ما مـــدعی بنــــدگی بودیـــم و دیــــدیم الســـابقــون الســابقون بیـــن شررهاست عاشق نباشی،بیستون کندن محال است آری قضــای عشـــق در دست قَـدَرهاست
دل بسته‌ی تو هستند چشمان غرق ژاله ای آرزوی خوبان! ای بهترین سلاله! از سلسبیل جدت مستی گرفته جریان او چشمه شراب و تو کوزه و پیاله در کهکشان چشمت پیداست نجم ثاقب به‌به به این توازن، تصویر و نور و هاله شب تیره و طلوعت درمان غصه‌داران پایان دردهایی، پایان زجر و ناله تاج سر جهانی، سلطان حق از امروز خورشیدی‌ات مبارک ای ماه پنج‌ساله!
نه تنها دوست، دشمن فکر حفظ احترامش بود کسی که آیه‌ی تطهیر بخشی از مقامش بود تمام سهمش از دنیای ما شد گوشه‌ی زندان همان آقا که سرتاسر همه عالم به نامش بود چنان با دشمنان خود هوای مهربانی داشت که زندان‌بان او یک‌عمر دربند مرامش بود دلش می‌خواست تا روز ابد می‌ماند با آن‌ها که دنیا بیشتر در جمع محرومان به‌کامش بود اگرچه قدر او را مردم دنیا ندانستند ولی در عرش تسبیح ملائک ذکر نامش بود به هر زندان که می‌بردند آقای غریبان را دل هر شیعه مانند کبوتر روی بامش بود برای دیدن آقا نه تنها سوخت جان ما که حتی کعبه هم مشتاق دیدار امامش بود عبادت بود کارش در تمام روزها، شب‌ها ولیکن گریه قوت غالب هر صبح‌وشامش بود چرا باید إبا می‌کرد از عمّال عباسی؟ کسی که قلب حیوانات وحشی نیز رامش بود حسن فرقی ندارد مجتبی یا عسکری باشد که تنها ماندن و بی‌یاوری ارث مدامش بود عطش بالا گرفت و زهر آخر کار خود را کرد در آن لحظه فقط ذکر مصیبت در کلامش بود؛ خدایا مادر مظلومه‌ام را بی‌هوا کشتند یکی ای کاش از آن‌ها بپرسد که؛ "چرا کشتند؟"
سرِ تو را به برَش می گرفت فرزندت سرِ حسینِ تو را روی نیزه می بردند
قرار بود که حُسن تو در حصار بماند همیشه دور و برت سیم خاردار بماند بنا نبود صبا عطری از لب تو ببوید بنا نبود که عکس تو یادگار بماند قرار بود که رسم تو از زمانه برافتد بنا نبود نشانت به روزگار بماند چه بادهای مخالف که غرق ولوله بودند که آفتاب تو در پشت ابر تار بماند قرار بود گل نرگس تو با همه عطرش میان توده تاریکی از غبار بماند میان آنهمه طوفان، خزان اجازه نمی داد به شاخه تو گلی سرخ از بهار بماند تو خون به دل شدی، اما بنای عشق بر این بود که روی شاخه ات آن آخرین انار، بماند! (ع)
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
ای داغدارِ داغِ پدر، یابن العسکری داری دوباره دیده‌ی تر، یابن العسکری ما هم به غربت پدرت گریه می‌کنیم ما را میان گریه بخر یابن العسکری خسته شدیم، از غمِ دنیای بی امام از این همه بلا و ضرر، یابن العسکری صبر همه تمام شد و شب سحر نشد کی می‌رسد زمان سحر یابن العسکری دیدی، ندیده در به در و عاشقت شدیم چشمان ماست خیره به در، یابن العسکری آقا به گریه باز به سرداب می‌روی از صحن سامرا چه خبر یابن العسکری؟! ما را که از فراق حرم جان به لب شدیم تا کربلا دوباره ببر یابن العسکری از ما قبول کن، کم ما را زیاد کن ای داغدارِ داغِ پدر یابن العسکری
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
گر زبان بیست کشور را بلد باشی به عمر گر زبان دل نفهمی زندگی را باختی . . .
چیزی نداشتم که بگویم، گریستم :)
تو چه دانی که پسِ هر نگهِ ساده‌ی من چه جنونی چه نیازی چه غمی‌ است؟
به گِردِ شمعِ رویت بس که گشتم، ماندم از پرواز سـرت گـردم چه زیبـا سـوختی پـروانـۀ خـود را :)