از فکر تو بیدارم و انگار ، تو خوابی
من مست تو اما ، تو بدنبال شرابی
با این دل دیوانه چه کردی که خرابم
فارغ ز من از درد فراق که خرابی؟
لب تشنه ترین عاشق این شهرم و اما
بر این من قحطی زده کو قطره ی آبی
رفتی و ندیدی که شبی پیر شدم من
ای آنکه هنوز آینه ی عهد شبابی
مغروری و از فخر خودت شادی و اما
اینگونه مشو غره که از جنس حبابی
هر آتش تندی شده خاکستر و روزی
می بینمت آنروز ، تو هم نقش بر آبی
پندار من این بوده که هویت عشقی
آنگه که رسیدم به تو دیدم که سرابی
پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه تست
همه آفاق پر از نعره مستانه تست
در دکان همه باده فروشان تخته است
آن که باز است همیشه در میخانه تست
دست مشاطه طبع تو بنازم که هنوز
زیور زلف عروسان سخن شانه تست
ای زیارتگه رندان قلندر برخیز
توشه من همه در گوشه انبانه تست
همت ای پیر که کشکول گدائی در کف
رندم و حاجتم آن همت رندانه تست
ای کلید در گنجینه اسرار ازل
عقل دیوانه گنجی که به ویرانه تست
شمع من دور تو گردم به کاخ شب وصل
هر که توفیق پری یافته پروانه تست
همه غواص ادب بودم و هر جا صدفیست
همه بازش دهن از حیرت دردانه تست
زهره گو تا دم صبح ابد افسون بدمد
چشمک نرگس مخمور به افسانه تست
ای گدای سرخوانت همه شاهان جهان
شهریار آمده دربان در خانه تست
#شهریار
یک نفر دارد مرا هر دَم هوایی می کند
عاشقم کرده ولی بی اعتنایی می کند
بی وفا با اینکه می داند دلم درگیر اوست
مثل یک بیگانه او از من جدایی می کند
دل به سودای کسی جز او نمی گوید سخن
در دلِ من او فقط فرمانروایی می کند
آرزو کردم بماند ،در کنار من نماند
من نمی دانم چرا او بی وفایی می کند
باوجود اینکه می آزارد این دل را ولی
دل مرا همواره سمتش رهنمایی می کند
چند روزی می شود از او ندارم یک خبر
غم درون سینه ام زور آزمایی می کند
شب که می آید دلم آرام می گیرد کمی
شب مرا در گیرِ حسی ماورایی می کند
آسمان هم صحبت ماه است و می خندد ولی
ماه من پس ای خدا کی رونمایی می کند؟
#_سعید_غمخوار
تو در آیین من تندیس زیبای اهورایی
پریشان پیچش موی تو می ارزد به دنیایی
به تاکستان لبهایت بزن لبخند نیلوفر
که می لرزد دلم از طاق ابرووان کسرایی
فقط یک واحد از چشمان تو هر کس بیاموزد
مدرس می شود در رشته های عشق و شیدایی
سیلمان قالی خود را به زیر پایت اندازد
خرامان می روی آغوش آدم مثل حوایی
چکیده از دهان تو شراب کهنه ی شیراز
به تفسیر معانی نا توان شیخان عظمایی
نگاه من به اندامت حرام ای شاخه ی طوبیٰ
مگر وقتی که می نوشم شراب سرخ یحیا یی
به جرم عاشقی امشب بکش بر چوبه ی دارم
چنان حلاج می رقصم در آن بالا مسیحایی
به تار موی تو بسته ام گره سر بر نمی دارم
به فنجانی که افتاده نگاه تو به زیبایی
گفٺہ بودم دلبرم بہٺر ڪہ چادر سر ڪند
ڪعبہے احرام من! با چادرٺ بانوٺرے
#لاادرے ✍
كاش مى شد كه حرف هايم را
روبروى تو ، مو به مو بزنم
تا كه آزرده خاطرت نكنم
باز بايد به شعر رو بزنم
شعر ، دنياى كوچكى كه در آن
تو براى هميشه مال منى
من ، جواب سكوت مبهم تو
و تو زيبا ترين سوال منى
بنشين ، شعر تازه دم كردم
باز هم تشنه ى شنيدن باش
روى يك قله رو به آغوشم
باش و آماده ى پريدن باش
تو در آغوش من ؟ چه رويايى
حيف در شعر واقعيت نيست
عاقبت در مجاز مى ميرم
بودنت حيف بى نهايت نيست
در كنار منى و تصويرت
در دل استكان نمى افتد
چاي خود را بنوش عزيز دلم
حرف من از دهان نمى افتد
عشق يك واژه است بعد از تو
خانه ام از سكوت لبريز است
"تو مبادا به فكر من باشى
فكر كردن به من غم انگيز است"
وهم من ، بيش از اين نمى خواهم
علت بغض و هق هق ات باشم
تو براى خودت كسى هستى
من نبايد كه عاشقت باشم
شاعر: سید تقی سیدی
شرح بیداری شبهای درازم که دهد
جز خیال تو، که او مونس بیداران است
در هوی و هوس سرو قدت، سلمان را
دیده، ابری است، که خون جگرش، باران است
#سلمان_ساوجی
من مینویسم از غمم، اما تو رسوا میشوی
دیگر سراغم را نگیر! حالا که رویا میشوی
شاید که تو در خلوتم، یکبارِ دیگر پا نهی
مثل همین امشب که تو، در شعر من جا میشوی
ترسی درون من نبود؛ آن شب که دنیایم شدی
باور کن این درد مرا! فردا تو تنها میشوی!
جا میشود کنج دلم غم های بیپایان من
ترسیدم از رویای خود، تکرارِ فردا میشوی؟
شاید که اسم کوچکم، اینجا وُ آنجا بگذرد
دیگر نمیگویم، خودت، داری که پیدا میشوی!
ای فلک بامن چرا؟ارزان چه چیزی داده ام؟
گرجوانی برده ای آسان چه چیزی داده ام؟
درددلتنگی به جانم صد هزاران تیشه زد
کوه دردم دردبی درمان چه چیزی داده ام؟
این دغل بازی که بامن کرده ای دریا نکرد
منکه خاموشم به دریابان چه چیزی داده ام؟
ای قلم حرفی بزن بشکن سکوتت را بگو
آه ،درتعویض،با ایمان چه چیزی داده ام؟
عاشقان را دردبی درمان بُود اما نپرس
کهنه زخمم پیش ازاین تاوان چه چیزی داده ام؟
این سخن راکم کنم هرچند میدانی چه شد،
درقبال واژه ی انسان چه چیزی داده ام؟