چند ماهی میشود در خدمتم حالا چه سود مثل سیگارم شدی با آرزوهایم به دود خاطراتم را نوشتم باز شد یک دفتری جلد رویش صورتی،عاشق کنان گل دختری چوب خط ها در کلاهم داغ برجک بر تنم کاش زنگی میزدی آهسته میگفتی منم از همان برجک تو را تصویر کردم بارها آخرین دیدارِ ما شد آخرین دیدار ها حال نیستی غم ندارم با دروغم قانعم ذوب شدم جوری که گویا جامدی در مایعم فکرکردی شعرمن تلخ است محزون میشوی کام شیرین میکنم بعدش از اینجا میروی من به شادی شهره هستم غم ز من،افسرده است فرض کن چلسی ز پیکان سیزده گل خورده است شهربانو هرچه باشد بگذرد خدمت چو باد گر دعا خوانی برایم چارقل یا وَن یکاد ترش وشیرین یاملس وعرم بخوان استادِ مه آخ خدا مرگم دهد آب از دهان افتاده ره نقد وعرم با زبان روزه ات پاداش توست بند پارتی فکر کن واعر همان داداش توست پای برجک رفتم، پستم تمامش پای وعر دست بالا را بگیر از دشمنم پایان شعر بداهه #سید_طباطبایی بیرون برجک ولی مشرف به برجک😁