📣 چند دقیقه تفکر ✍ نکاتی از استاد قرائتی با موضوع : چرا باید با قرآن زندگی کنیم ؟ ۱) می‌دانید قرآن ذکر است. «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّکْر» (حجر، ۹) و اعراض از آن زندگی نکبتی را به بار می‌آورد. «وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکا» (طه، ۱۲۴) ۲) می‌دانید اگر برای مهجوریت‌زدایی از قرآن عزم نداشته باشیم مثل پدرمان حضرت آدم قابل توبیخیم که قرآن می‌فرماید: «َوَلَمْ نَجِدْلَهُ عَزْما» (طه، ۱۱۵) ۳) به دلیل جمله (لا تحصی عجائبه) (کافی، ج ۲، ص ۵۹۹) می‌فهمیم مجموعه عجائب قرآن نزد کسی جمع نیست. ۴) به دلیل جمله (لا تفنی عجائبه) (نهج البلاغه، ص ۶۱) می‌فهمیم حقائق قرآن کهنه نمی‌شود. ۵) به دلیل مبارک شدن خودمان باید به قرآن توجه کنیم زیرا قرآن هم خودش مبارک است (کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَیْکَ مُبارَکٌ) (ص، ۲۹) و هم در شب مبارکی نازل شد (إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی‌ لَیلَةٍ مُبارَکَة) (دخان، ۳) و هم محل نزولش مبارک است. (بِبَکَّةَ مُبارَکا) (آل‌عمران، ۹۶) ۶) به آیه «خُذِ الْکِتابَ بِقُوَّةٍ» (که دو بار در قرآن مطرح شده) عمل کنیم و قرآن را جدی بگیریم . ۷) آن میزان که برای تلاوت وقت گذاشتیم برای تدبر وقت نگذاشتیم و باید جبران کنیم (البته تلاوت ارزش دارد ولی مهم‌تر از آن فهمیدن قرآن است. قرآن می‌فرماید: در حال مستی به سراغ نماز نروید تا بدانید که چه می‌گویید «حَتَّی تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ») ۸) بالاترین هدف همه حوزه‌های علمیه تربیت عالم ربانی است و قرآن می‌فرماید: راه ربانی شدن توجه خاص به قرآن است. «وَ لکِنْ کُونُوا رَبَّانِیِّینَ بِما کُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ الْکِتابَ وَ بِما کُنْتُمْ تَدْرُسُونَ» در اینجا دو بار کلمه «کنتم» و دو فعل مضارع که نشانه استمرار است به کار رفته است تا بگوید رابطه با قرآن باید دائمی باشد. ۹) ما در برابر وحی و قرآن مدیون هستیم. و بزرگان به ما آموخته‌اند که اشتغال یقینی، برائت یقینی می‌خواهد. آیا ما از اشتغال ذمه‌ای که نسبت به قرآن داریم، با این اشتغالات علمی موجود برائت پیدا کرده‌ایم یا نه؟ ۹) تفقه در دین و تدبر در قرآن دو علمی است که با توبیخ از ما مطالبه کرده‌اند. اول: «فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ کُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِیَتَفَقَّهُوا فِی الدِّین» دوم: «أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلی‌ قُلُوبٍ أَقْفالُها» لکن برای تفقه، حوزه‌های علمیه بحمدالله تأسیس و فعال شد ولی برای تدبر خبر چندانی نیست. با اینکه ترک تفقه یک توبیخ دارد، و ترک تدبر دو توبیخ دارد.1. أَ فَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ|2. أَمْ عَلی‌ قُلُوبٍ أَقْفالُها پس برخلاف تصور برخی که تفسیر و تدبر را مستحب می‌دانند به نظر می‌رسد که تفسیر واجب است زیرا خداوند نسبت به کار مستحب توبیخ مکرر نمی‌کند. ۱۰) در تاریخ می‌خوانیم در ماجرای احد پیامبر فرمود هر شهیدی که بیش‌تر با قرآن مأنوس است، اول به جنازه او نماز بخوانیم و در قیامت به انسان خطاب می‌شود بر اساس قرآن رتبه بگیر. «اقْرَأْ وَ ارْقَأ» ۱۱) با اینکه پیامبر درباره قرآن و اهل بیت بارها فرمود: «لن یفترقا» ولی در حال حاضر جلسات روضه و عزاداری و جشن و سوگواری، بسیار پررنگ‌تر از جلسات قرآن و تفسیر است. مگر نمی‌دانیم که سر مقدس امام حسین علیه‌السلام بالای نیزه قرآن خواند تا به ما پیام دهد که سرم از تنم جدا می‌شود، ولی از قرآن جدا نمی‌شود. #پای_کار_قرآن_بمانیم #نهضت_جهانی_زندگی_با_قرآن #استاد_قرائتی ◀️ به کانال نشر بیانات استاد بهرامپور ملحق شوید 👇 https://eitaa.com/joinchat/689045643C8909eb1349