ای دشمن خدا! ما را فرمان می‌دهی که از یاری برادر و مولایمان حسین (ع) دست برداریم و سر در طاعت ملعونان و ناپاکان در آوریم. آیا ما را امان می‌دهی ولی برای فرزند رسول خدا (ص) امانی نیست؟

شمر از پاسخ دندان شکن فرزندان‌ام البنین (س)، ناامید و خشمناک شد و با سرافکندگی به خیمه‌گاه خویش برگشت.

حضرت عباس (ع) که کانون غیرت، حمیت و وفاداری بود، بر او بانگ زد و فرمود: بریده باد دستان تو و لعنت خدا بر تو و امان نامه تو.‌

دلیل واضح‌تر این خطاب از سوى شمر، جنبه روانى و کارکرد روانشناختى آن است. بدین معنا که شمر با توجه به اینکه روحیات حضرت عباس (ع) را مى شناخته، احتمال مى داده که او اماننامه را نپذیرد. شمر با اتخاذ این لحن، مى خواست که حضرت را متوجه پیوند خانوادگى اش با خود نماید و شرایط روحى عباس (ع) را براى پذیرش اماننامه بیشتر آماده سازد. گذشته از آن، شمر این سخن را در حضور دیگران و با صداى بلند اظهار مى کند تا عرصه را بر حضرت بیشتر تنگ نموده و او را وادار به مصالحه نماید.

لبیک یا عباس✋ عاشـقی رایـج نبود, عـباس آڹ را باب ڪرد. او دو دستش را ڪنار علقمہ نذرِ سرِ ارباب کرد @abalfazleeaam

💔السلام علیک یااباالفضل العباس(ع)💔 🕯سقاے وفا...😔😭 اباالفـــــ❤️ـــــضل #پروفایل 🌹 @abalfazleeaam 🌹

💔السلام علیک یااباالفضل العباس(ع)💔 ❣اے علقمه ارعلمداربگو ❣ازتشنگی ساقی بی دست بگو😔😭 اباالفـــــ❤️ـــــضل #پروفایل 🌹 @abalfazleeaam 🌹