#یادداشت 🔹دلنوشته ای در فراق دوست و رفیق عزیزم علی آقا شاملو یادش بخیر اولین دیداری که در مدرسه با تو داشتم، از همان اول که شناختمت دغدغه کار فرهنگی و تربیتی داشتی و با آثار مرحوم استاد صفایی حائری مانوس بودی... یادش بخیر که همیشه درد دین مردم را داشتی و از همان ابتدا دغدغه خدمت به دین و مردم تو را از پای نمی نشاند... یادش بخیر که همین چهار ماه پیش در هفته کتابخوانی از دغدغه هایت در حوزه کتاب و کتابخوانی برای طلاب گفتی و از صد کتابی که هر طلبه شایسته است بخواند با دغدغه نام بردی و آن ها را معرفی کردی... هر انسانی که این نوشته مرا بخواند، با دیدن آخرین یادداشت تو در صفحه شخصی ات که دغدغه یک دست فروش کنار خیابان را هم داشتی حرف مرا تصدیق می کند. 😔راستش را بخواهی این یادداشت را که دیدم یاد زمانی افتادم که یک روز با یک پلاستیک شکلات وارد مدرسه عباسقلی خان شدی و به دوستان گفتی هر بچه ای که شما رو با لباس روحانیت می بینه چند شکلات همیشه تو جیبتون داشته باشین و بهش بدین و از همین کار کوچیک برای تبلیغ دین دریغ نکنید. با رفتن تو فهمیدم که مرگ، مردن نیست و نفس نکشیدن هم نیست، بلکه بی اثر و بی هدف و بی دغدغه بودن در زندگی است. خوشا بحالت علی جان که خیلی از جوانان و مردم را با معرفی کتب مفید و ارزشمند زنده کردی و جان بخشیدی.... جایت واقعا خالی ست... دوست عزیزم... روحت شاد و قرین رحمت الهی😞😞😞 👤 دلنوشته حجت الاسلام مرتضی دلبریان دوست و رفیق قدیمی مرحوم علی شاملو و معاون پژوهشی مدرسه علمیه عباسقلی خان