eitaa logo
آیت الله هادی عباسی خراسانی
2.2هزار دنبال‌کننده
887 عکس
143 ویدیو
49 فایل
✒️پایگاه حفظ و نشر اندیشه و آثار📚 🔷حضرت آیت الله هادی عباسی خراسانی🔷 🔸دامت برکاته🔸 🟢فقیه عارف و سالک توحیدی🟢 شاگرد برجسته علامه حسن زاده آملی قدس سره الشريفة 📍 ارتباط با مدیر: @hoval_hadi 📬 ارسال نظرات: @aghavi
مشاهده در ایتا
دانلود
💠 در قبال مردم ✍️ دولتمردان و مسئولان در قبال آحاد مردم وظایف و مسئولیت‌های فراوانی دارند که به طور خلاصه شامل موارد زیر می‌شود: 1️⃣ ساده زیستی از آنجا که مدیران جامعه در معرض دید مردم هستند، باید بیش‌تر مواظب خود و اطرافیان‌ خود باشند، زیرا ساده‌زیستی و بی‌آلایشی آنان، باعث تسلی خاطر محرومان خواهد بود. امام علی (علیه‌السّلام) می‌فرماید: خداوند بر پیشوایان دادگر، واجب کرده است که زندگی خود را با طبقه ضعیف تطبیق دهند تا رنج فقر، برای مستمندان، دشوار نیاید. (1) 2️⃣ خدمت رسانی در منابع اسلامی، به حاکمان و دولت مردان سفارش شده است که خدمت‌گزار مردم باشند و خود را خادم ملت بدانند. کارگزاران موظف‌اند به طبقه محروم و مستضعف جامعه توجه خاص داشته باشند. امام علی (ع) در فرمان حکومتی خود می‌فرماید: «اللهَ اللهَ فِي الطَّبَقَةِ السُّفْلَى؛ (2) بر تو باد به توجه به طبقه آسیب دیده و ضعیف؛ آنان که راه چاره ندارند و از درویشان و نیازمندان و بینوایان هستند. 3️⃣ ارتباط مستقیم با مردم مردمی بودن دولت مردان اقتضا می‌کند با آنان ارتباطی مستقیم داشته باشند تا مشکلات‌شان را حس کنند. رسول خدا (صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) میان اصحابش چنان قرار می‌گرفت که گویی یکی از ایشان است تا جایی که وقتی فردی وارد مجلس می‌شد نمی‌دانست پیامبر (صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم) کدام یک از آن‌هاست. (3) امام علی (علیه‌السّلام) از مالک اشتر می‌خواهد خودش را از مردم پنهان نکند، زیرا دور بودن زمام داران از چشم مردم، موجب نوعی محدودیت و بی‌اطلاعی از امور است. (4) 4️⃣ همدردی با مردم مسئولیت دولت مردان، در قبال مشکلات و دردهای آحاد جامعه، سنگین و طاقت فرساست. ✅ امام علی (علیه‌السّلام) لحظه‌ای آرام و قرار نداشت و هرگز خود را آسوده و بی مسئولیت نمی‌دانست. احساس مسئولیت آن حضرت در اداره امور، تنها در حد ابراز احساسات و عواطف نبود بلکه بی‌درنگ اقدام می‌کرد و جلو ظلم و ستم را می‌گرفت و به جبران مافات می‌پرداخت. (1) نهج البلاغه، خطبه ۲۰۰ (2) نهج البلاغه، نامه ۵۳ (3) المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۱۵۲ (4) نهج البلاغه، نامه ۵۳ (5) نهج البلاغه، خطبه ۲۷ @abbasi_khorasani