❓ #یه_سوال | بچه‌هامو دوست دارم و آرزوم تربیت صحیح اون‌هاست؛ اما حس می‌کنم وقتی که براشون می‌ذارم، جلوی پیشرفت خودمو می‌گیره. این حس عقب موندگی باعث میشه از این وقت گذاشتن لذت نبرم و انگیزه کافی نداشته باشم. چطوری این انگیزه رو بدست بیارم؟ ✅ وقتی شما فرزندتون رو موجودی جدا از خودتون بدونید، انگیزه کافی برای تربیتش ندارید؛ اما اگه فرزندتون رو خودتون (نه از خودتون) بدونید، وقت گذاشتن برای او رو وقت گذاشتن برای خودتون می‌دونید. رشد و پس رفت او رو رشد و پس رفت خودتون می‌دونید. 🤔 آیا شما تا حالا حسرت گذشته رو نخوردید؟ آیا تا حالا با خودتون نگفتید: «کاش به دوران کودکی و جوونیم برمی‌گشتم و از وقتم بهتر استفاده می‌کردم؛ اون کارای خوب رو انجام می دادم و اون اشتباها رو مرتکب نمی‌شدم»؟ ✨ خدا با نعمت فرزند، فرصت برگشتن به گذشته رو به ما داده؛ البته اگه باور کنیم که فرزند ما از ما جدا نیست. او خود ماست؛ چون امیر مومنان علی علیه السلام می‌فرمایند: 📜 (پسرکم!) تو را جزءی از خود، بلکه همه وجود خود دیدم؛ آنقدر که اگر چیزی به تو ضرر برساند، انگار به من زیان رسانده است و اگر مرگ به سراغ تو بیاید، مثل اين است که به سراغ من آمده باشد. پس همان اهتمامی را که در اصلاح امور خود می‌نمایم، درباره تو دارم.» 🗂 هشتک‌های مرتبط: #فرزند_ما_خود_ماست | #تربیت_دینی | #تربیت_فرزند 📚 برگرفته شده از جلد اول مجموعه من دیگر ما ✍🏻 #محسن_عباسی_ولدی @abbasivaladi