﷽ ✅ نقش اعتراف به ربوبیّت خداوند در استقامت و پایداری❗️ ✍اگر بخواهیم «ربّ» را به فارسی ترجمه ‏کنیم، «پرورش‏دهنده» می‏شود. در اصطلاح به آن کسی که شیئ را پرورش می‏دهد، «ربُّ‏الشّیئ» می‏گویند. ✍حال «پرورش» یعنی چه؟ ما خلاصه‏ اش می‏کنیم و می‏گوییم: پرورش دادن یعنی جلب منفعت و دفع ضرر از شیئ. ✍لذا کار مربّی این است که هر چه را که به سود تربیت‏ شوندۀ او است، برای او جلب کرده و هر چیزی را که مضرّ است، از او دور کند و نگذارد آسیبی به او برسد. ✍ در آیۀ شریفه، این مسئله مطرح شد که(ان الذین قالوا ربنا الله) آنان که به این معنا اعتراف کرده و گفتند: (ربنا الله) ؛ یعنی قبول کردند که پرورش‏ دهندۀ‏شان خدا است، می‏توانند استقامت و پایداری کنند. اگر این را گفتند، می‏توانند پایداری کنند،(ثم استقاموا) (۱) ✍نکته این است که پایداری، زمانی برای انسان ممکن می‏شود که او قبول کند و بفهمد که مربّی او؛ یعنی کسی که او را پرورش می‏دهد، همان کسی که برایش جلب منفعت کرده و ضررها را از او دور می‏کند، خدا است. اگر به این رسید، می‏تواند پایداری کند. باید انسان بفهمد، خدا است که پرورش‏دهنده است. او نافع است. او ضارّ است و او است که دفع ضرر می‏کند. ✍مسئله این است که هرکس به ربوبیّت خدا اعتراف می‏کند، استقامت در رسیدن به حق و اقامۀ حق خواهد داشت. چنین کسی دیگر برای از دست دادن امور مادّی، خوف و حزن پیدا نمی‏کند. ✍من آیات و روایات را می‏آورم، خوب دقّت کنید! مطلب خیلی روشن است. چرا می‏ترسیم و اندوهگین می‏شویم؟ چون «اعتراف به ربوبیّت حق» نداریم. ۱. سورۀ مبارکۀ فصلت، آیۀ 30 📚 #سلوک_عاشورایی منزل پنجم 📕 #استقامت_و_پایداری 🏷 جلسه ششم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی 🕊@abbass_kardani🕊 کانال شهید عباس کردانی 👆👆👆