🌸معرفی نامه #شهیدرسول_پورمراد🌸 در ۲۶ اسفند ماه ۱۳۶۷ در تاکستان و در خانواده ای متدین و مذهبی به دنیا آمد. مثل همه کودکان به مدرسه رفت. برادر شهید میگفت: برادرم بسیار مهربان و دلسوز و قدردان خانواده بود. همیشه توصیه به خوب بودن و احترام به یکدیگر داشت و خود نیز آن را رعایت می کرد. کودکان را بسیار دوست داشت و به همه توصیه می کرد با آنها رفتار خوبی داشته باشیم. نماز اول وقتش هیچ وقت ترک نشد و همیشه در طول شبانه روز با وضو بود. صبح های جمعه ندای یا صاحب الزمان(عج) برادرم در دعای ندبه بلند بود و هیچ وقت آن را ترک نمی کرد. در خصوص کارهایش چیزی نمی گفت اما چند روز قبل از رفتنش به مشهد و زیارت امام رضا(ع) رفت و بعد هم از همه حلالیت طلبید و گفت برای دفاع از حرم حضرت زینب(س) و حضرت رقیه(س) به سوریه می رود... تحصیلاتش را تا مقطع مهندسی برق سپری کرده بود و سپس به عضویت سپاه درآمد. چند ماهی بود که با دخترعمه اش عقد کرده بود و قرار بود بعد از بازگشت از سوریه مراسم عروسی نیز برگزار شود. خواهر شهید می گفت: برادرم عاشق شهادت بود و در کتاب ها، شعرها و چیزهایی که از او به جای مانده این خواسته کاملا مشهود است. او وارد سپاه شد تا به قول خودش یک قدم به شهادت نزدیک شود... برادرم خیلی با مادرم انس داشت، مادرم دو سال قبل از شهادت برادرم به رحمت خدا رفت. مادری که در حیا و صبوری و متانت سرآمد زنان روستایمان بود و همیشه احترام خانواده شهدا را داشت و در حسرت آنها بود و می گفت خوشا به حال شهدا و خانواده های آنها که در نزد فاطمه زهرا رو سفید هستند. رسول عاشق امام حسین(ع) بود و همیشه در دسته جات سینه زنی به عنوان یکی از مداحان ثابت، ذکر امام حسین(ع) سر میداد. او آنقدر عشق به اهل بیت(ع) را در سر و دل داشت که وصیت کرده بود در سنگ مزارش بنویسند یا حسین شهید‌‌‌.‌.. به گفته برادر شهید، بعد از فوت مادر، همیشه برادرم در کنار مزار مادر رفته و با مادرمان درد و دل می کرد. سرانجام در ۲۰ مهر ماه سال ۹۴ در سن ۲۷ سالگی در حلب سوریه به شهادت رسید و پیکر مطهرش همزمان با دومین سالگرد مادر در جوار ایشان به خاک سپرده شد. 🌺یادش گرامی و راهش پر رهرو باد🌺