#مناجات #ماه_رجب #مثنوی_معنوی #لیله_الرغائب #روضه دنیا مرا به وادی آمال بست و رفت/ دل را به هر که جز تو سپردم، شکست و رفت/ زخمی شدم به پنجه ی شیطان، خدای من/ این دل شده است گنجه ی شیطان، خدای من/ باید به آب زمزم اشکی وضو کنم/ باید به توبه جامه ی دل را رفو کنم/ طعم گناه، ذائقه ام را به هم زده/ پیش تو حسن سابقه ام را به هم زده/ بار گناه بی تو فقط جمع کرده ام/ عمری تباه بی تو فقط جمع کرده ام/ سن میشود زیاد و امید وصال کم/ راهی دراز دارم و اما مجال کم/ میترسم عاقبت نشوم آنچه خواستی/ از من به غیر توشه‌ی ایمان، چه خواستی؟!/ با کوله بار بی ثمری، رد نکن مرا/ با اشک آمدم بخری، رد نکن مرا/ دستم تهی است، کاسه به دستم نگاه کن/ هر چند باز توبه شکستم، نگاه کن/ اصلا نبخش، فرصت هم‌صحبتی بده/ وقتی به این گدای بد غربتی بده/ امید من فقط تویی و بس، امید هست!/ من را رسانده ای به رجب، پس امید هست/ دل را به احترام علی رو به راه کن/ ماه علی، به جان علی یک نگاه کن/ نام علی به سینه ی من میدهد شعف/ "شهر" علی رجب شد و شهر علی نجف/ محتاج جرعه آب حیاتم، وسیله کن/ دلتنگ یک سفر عتباتم، وسیله کن/ دلتنگ روضه ام، چه بگویم؟! نگفتنی است/ داغی است بر دل همه، این غم نگفتنی است:/ «چون چاره نیست میروم و میگذارمت»/ دست سنان و شمر لعین میسپارمت/ بگذار زخم تشنه ببوسد تو را حسین/ بگذار تیغ و دشنه ببوسد تو را حسین/ نسپار جای بوسه من را به خنجرش/ ای نانجیب، تیغ نکش روی حنجرش/ عبدالکریم